Hoe praat je over geloof met je kinderen?
We vragen het aan Ellen Van Stichel. Ellen is mama van drie prachtige kinderen. Haar man geeft al enkele jaren les aan de KU Leuven over religie en zingeving. Zij binnenkort ook. Wij waren benieuwd of ze dat thuis ook deden.
Zelfs met twee theologen in huis is het zoeken naar hoe je geloof ter sprake brengt bij kleine kinderen. We hebben er alsnog geen grote theorieën over en het ontbreekt ons aan een kant-en-klaar praktijkboek op ons nachtkastje. Hoe geef je taal en uiting aan dat wat je zo ter harte gaat, aan die dragende grond die je als onvoorwaardelijke liefde ervaart en die zo fundamenteel is, maar ook zo moeilijk te beschrijven valt? Eerlijk gezegd slagen we er niet heel goed in, vind ik, om dat gestructureerd en aangepast aan hun leeftijd te verankeren in ons dagelijks leven. Al is er wel het kruisje ’s avonds, de eucharistieviering op zondag en af en toe vallen we stil bij een gemeenschap in de buurt, zij onder leeftijdsgenoten, wij onder volwassenen.
Aan het graf zei Nette: “Hij ligt hier toch niet? Hij is toch in de hemel?”
Hier en daar inpikken op hun vragen en uitspraken, lukt me makkelijker. Ook merk ik dat het overlijden en de begrafenis van mijn vader letterlijk indruk-wek-kend geweest zijn voor hen. Wanneer we in Geronimo Stilton (een kinderboekenreeks, nvdr) over de Egyptenaren lezen en over het betalen van een munt om de rivier over te mogen, zegt de oudste spontaan “Wij geloven iets anders, hé mama? Wij geloven in de hemel, maar hoe gaat dat dan, gaat iedereen naar de hemel?”. Waarop ik hem zeg dat we dat inderdaad geloven, dat we voor altijd in de liefde van God mogen wonen, maar dat we ook geloven dat je wel mag kiezen, dat er misschien mensen zijn die dat echt niet willen en dat God hen vrij laat om daar niet voor te kiezen. “Ik denk dat peter Pros wel ja gezegd heeft tegen God”, was zijn antwoord.
En ook leren wij van hen. Zo vroeg Nette twee jaar geleden een paar weken voor Pasen wat we aan het graf van mijn vader deden. Waarop ik zei: “Dat weet je toch? Hier ligt peter Pros begraven. “Die is hier toch niet, die is toch in de hemel?” antwoordt ze als gevatte kleuter. Als theoloog word ik dan even stil bij zo’n heldere samenvatting van het paasmysterie.
