Wat zouden jouw laatste woorden zijn?
Af en toe denk ik er wel eens aan en hoop ik dat mijn laatste adem nogzachtjes “ik hou van jou” fluisterttegen hen die mij nauw aan het hart liggen. Maar ik ben bang dat ze iets onzinnig zouden horen, wat gemopper en een ‘godverd...’ vanwege pijn, spijt of verdriet. Het lijkt allemaal niet zo gemakkelijk. Eenmaal in de hemel, heb je gelukkig nog een eeuwigheid om op je woorden terug te komen.
Ook Jezus heeft het moeilijk met zijn laatste woorden als hij sterft aan het kruis. Volgens de ene evangelist schreeuwt hij ‘Eli, eli, lema sabachtani!’, (vert. ‘mijn God, mijn God, waarom hebt u mij verlaten?’) dat is een beetje de ‘godverd...’ van die tijd. De andere evangelist legt diezelfde Jezus vooral liefdevolle en vergevende woorden in de mond. Zo geeft hij de misdadiger die naast hem
hangt, een eersteklasticket naar de hemel; hoe liefdevol kun je zijn? Een derde evangelist — mijn persoonlijke favoriet — gunt Jezus nog een laatste slok wijn; hij buigt het hoofd met: “Het is volbracht”. Zijn levenstaak zit erop, hij heeft gedaan wat hij moest doen. Na die laatste woorden hoor ik alle mensen rond het kruis denken: “Gij hebt dat goed gedaan, jongen!”.
Volgens mij heeft Goede Vrijdag daar zijn naam aan te danken. Iemand nabij zijn die — om het in coachtermen te zeggen — goed gespeeld heeft, maar toch verloren heeft. Bij Jezus kwam de erkenning voor zijn goede daden een beetje te laat, als vijgen na Pasen. Maar voor ons en zeker voor onzejongeren,liggennogvelekansen open. Laat ze niet liggen! Pasen ligt ten slotte maar drie stappen verderop!
