"Daar waar alles wordt gebombardeerd, brengen wij hoop"
Binnenkort wordt salesiaan Maksim Ryabukha benoemd tot hulpbisschop in Donetsk, Oekraïne. Een schijnbaar onmogelijke taak in een grotendeels bezet en daardoor soms onbereikbaar gebied. Toch is Maksim er zeker van: "Waar alles wordt gebombardeerd en instort, brengen wij hoop en het licht van Christus."
Sinds het begin van de Russische invasie in het oosten, wordt de misviering daar nauwelijks nog in kerkgebouwen gehouden, maar is het veiliger om bijvoorbeeld kelders van flatgebouwen op te zoeken. "Ondanks de oorlog en de pijn is er geen sprake van ontmoediging onder de gelovigen, omdat zij in het goede geloven", zegt Maksim. Tegelijkertijd weet hij ook dat hij voorlopig geen voet zal kunnen zetten in het door Rusland bezette gebied dat onderdeel wordt van zijn nieuwe bisdom. Zelfs de kerncentrale waar door de Russen en Oekraïners om wordt gevochten, valt binnen dit gebied. "Zolang er bommen op onze steden vallen, is het moeilijk om van verzoening te spreken. Als de vrede terugkeert zullen we niet alleen de muren van de Kerk moeten opbouwen, maar vooral de menselijke waardigheid die is vertrapt en uitgebuit, moeten herstellen.”
Optimisme ondanks oorlog
Het is moeilijk om niet besmet te raken met het optimisme en de standvastigheid van deze man, die hulpbisschop zal worden in één van de moeilijkste hoeken van Oekraïne. De 42-jarige Maksim komt oorspronkelijk uit Lviv en is zich goed bewust van de moeilijkheden die hem te wachten staan in het oorlogsgebied. “Via de priesters die er zijn gebleven ondanks de oorlog, wilde ik iedereen in het bisdom al de groeten doen. Ik kan bij de start van mijn nieuwe taak helaas niet alle mensen fysiek bezoeken, maar ik draag ze in mijn hart en ondersteun ze met gebed. Ik zal ook proberen digitaal met hen te communiceren via telefoon en internet. Ik wil hen bemoedigen met de overwinning van vrede waar we op hopen. Zoals Christus ons voorhoudt: de dood heeft nooit het laatste woord en menselijk onrecht is voorbestemd om te verdwijnen."
“Mijn medebroeders blijven dichtbij de mensen in oorlogsgebied, zelfs als hun leven gevaar loopt”
Nu is het echter nog een tijd van lijden. "De rouw om de dood van familieleden en vrienden, de verwoesting die het land ondergaat en het drama van vluchtelingen die gedwongen worden hun huizen te verlaten, gaan gepaard met een geestelijke pijn, die je ervaart wanneer het kwaad je met de eigen hand aanraakt,” vertelt Maksim. “Het zal geduld vergen voordat al deze wonden zijn geheeld, maar ik ben ervan overtuigd dat God ons zal helpen. Hij voorziet, belooft de Bijbel."
Maksim is toch elke weer verrast over de positieve houding van de priesters in het oorlogsgebied: "Zij blijven dichtbij de mensen in Oekraïne, zelfs als hun leven daardoor gevaar loopt. Iemand uit een gebied waar gevochten wordt, vertelde mij dat het voor de mensen daar een teken is dat God hen niet in de steek heeft gelaten. Dat geeft maar aan hoe krachtig die nabijheid het werkt. Het is onze taak als bisschoppen en priesters om hoop te brengen en het licht van Christus te laten schijnen op plekken waar alles instort.”
Broederschap ondanks geweld
Ondanks dat hij geboren werd in het westen van Oekraïne, is Maksim al wel bekend met het oosten van het land waar zijn nieuwe bisdom ligt. Hij woonde al eens twee jaar in een salesiaanse gemeenschap die daar gehuisvest is en deed er jongerenwerk. "Ik ben ontroerd door het gevoel van solidariteit die tijdens de oorlog is ontstaan. Iedereen staat klaar om een handje te helpen: bijvoorbeeld door vluchtelingen op te vangen of het weinige dat ze hebben te delen. Dit laat zien hoe broederschap sterker is dan oorlog en geweld", sluit Maksim af.
Dit interview is samengevat en vertaald uit het Engels. Lees hier het hele interview met Maksim Ryabukha.
