Lana (15): "Ik zocht rust en vond dat in het geloof"

Lana is 15 jaar oud en leerlinge van Don Bosco Groot-Bijgaarden. Twee jaar geleden beslisten Lana's ouders om haar in te schrijven in het internaat van de Zusters van Don Bosco. Een stap die ze eerst niet zag zitten, maar waar ze intussen wél iets enorm waardevols ontdekt heeft: het geloof.

Dit artikel kan je lezen in Don Bosco Magazine. Ontvang je dit gratis tijdschrift nog niet? Dan kan je je hier inschrijven.

LANA

“Ik ben Lana, 15 jaar oud en leerlinge van Don Bosco Groot-Bijgaarden. Ik woon op nog geen kilometer van de school en tóch zit ik hier op internaat bij de zusters. Van nature uit ga ik graag op zoek naar avontuur en ik wil altijd nieuwe dingen uitproberen. Dat is helaas uit de hand gelopen en steeds verder geëscaleerd. Wat begon met eens stiekem een sigaretje roken groeide uit tot foute vrienden en de stempel ‘onhoudbaar’. Ik heb fouten gemaakt en mijn ouders veel pijn gedaan. Daardoor hebben ze twee jaar geleden dan ook besloten om me in te schrijven in het internaat. Toen ik hier voor het eerst aankwam, had ik het heel moeilijk en was ik niet akkoord met die beslissing. Intussen heb ik echter mijn draai gevonden en heb ik al heel veel stappen gezet. Ik maakte nieuwe vrienden, ruilde technisch onderwijs (TSO) in voor beroeps (BSO) en ben momenteel ook op zoek naar een studentenjob. Op die manier kan ik wat sparen voor de toekomst en kan ik bezig zijn, want ik houd niet van stilzitten. Dat was vroeger anders. Thuis was ik vaak alleen en werd ik snel lui. En lui trekt slecht aan. Ik was jong, ongemotiveerd en kwam op die manier met foute vrienden in contact. Dat is nu anders. Op het internaat ben ik altijd bezig en ik leerde hier ook een andere manier van opvoeden kennen. Thuis kreeg ik alleen een opmerking wanneer ik iets fout deed, hier werkt het omgekeerd: je wordt juist beloond wanneer je iets goed doet. Die sfeer op het internaat zorgde ervoor dat mijn ‘fuck it’-mentaliteit plaats maakte voor motivatie. Ik begon me hier steeds meer op mijn gemak te voelen en kan deze plaats gerust een tweede thuis noemen. In het weekend ga ik nog naar huis, maar ook de band met mijn ouders is veel verbeterd. Natuurlijk zijn er nog af en toe conflicten, maar ook zij merken – net als de leerkrachten op school – dat ik een serieuze groei doormaak. Hoe dat komt? Omdat ik gelovig werd.”

KETTING
De ketting van Lana.

“Deze ketting is de ‘fysieke’ bevestiging van mijn geloof. Toen ik zeker was dat gelovig zijn voor mij de oplossing was om rust te vinden, wilde ik iets hebben om dat te tonen. Een voorwerp dat zei: ‘Dit is het, vanaf nu ben je gelovig.’ Ik draag deze ketting nu altijd. Ook vroeger had ik al iets gelovigs in mij, maar ik ontkende dat. Ik kwam uit een familie waar het geloof als belachelijk werd gezien: ‘Geloof je in God? Dan geloof je in lucht!’ Het is dus vanzelfsprekend dat ik niet gelovig was. In het internaat veranderde mijn beeld. Toen de ‘oude ik’ alweer iets had uitgespookt, stond zuster Katelijn klaar om me de les te spellen. Maar in plaats van straf te geven, zei ze me: ‘Ga bidden, ga rust zoeken.’ In het begin begreep ik dat niet. Hoe doe ik dat? Tegen wie moet ik praten? Ik had zoveel vragen… Langs de andere kant zag ik de verbondenheid tussen de zusters en merkte ik dat zij iets gemeenschappelijks hadden waar ze zich aan konden vasthouden. Dat maakte me nieuwsgierig. Ik begon dingen op te zoeken, sprak met de zusters over het geloof, las de Bijbel en probeerde te bidden. Waar Mindfulness en yoga nooit een oplossing konden bieden, vond ik in het geloof wél rust. Intussen bid ik voor het eten – zowel op internaat als thuis – en voor het slapengaan. En als ik tussen de lessen door een vrij moment vind, lees ik de Bijbel. Daarnaast stelde ik aan de zusters voor om op het internaat wat meer rond het geloof te doen. Het is ten slotte een christelijk internaat, dus daar mag zeker voldoende ruimte voor zijn. Ook in mijn gedrag merk ik grote veranderingen. Terwijl ik vroeger veel ruzie had en onhandelbaar was, oordeel ik nu veel minder snel over andere mensen en geloof ik in ‘een tweede kans’. Maar zuster worden is nog nét een stapje te ver. Ik ben wel van plan om binnenkort met enkele vriendinnen naar een jongerenparochie te gaan, want zonder het geloof en de zusters zou ik waarschijnlijk in een slecht milieu beland zijn.”

Tim Bex • Internaten, Internaat - Groot-Bijgaarden • geplaatst op 14 september 2022

GELOOF


Schrijf u hier in voor Don Bosco digitaal (nieuwsbrief)

* indicates required