Het doden van mensen mag nooit vanzelfsprekend zijn

Don Angél Fernández Artime, de algemeen overste van de salesianen van Don Bosco, brengt een open brief: "Beschouw een mensenleven NOOIT als collateral damage!"

De foto toont een kruis, het symbool van het christendom, maar het is niet onze Heer Jezus Christus die eraan hangt; wel het beeld van een arme jongen. De boodschap is duidelijk en heel krachtig: onze Heer Jezus wordt gekruisigd in degenen die worden gekruisigd in de wereld van vandaag.

Eigenlijk wil ik geen sombere gedachten oproepen, mijn beste vrienden. Nog minder wil ik u een schuldgevoel aanpraten, maar ik wil u deze vraag voorleggen, eentje die ik mezelf vaak stel: ‘Zijn we dan niet in staat om deze wereld rechtvaardiger te maken? Zullen we daar nooit in slagen?

Ik wíl geloven dat we kunnen slagen, dat het mogelijk is, en dat we beetje bij beetje vooruitgang boeken, al is het met kleine stappen. We hebben nog een lange weg te gaan! Ik vertel u dit omdat ik in de laatste zes jaar vele salesiaanse plaatsen in de wereld bezocht. Ik kwam heel veel kruisigingen tegen; een straffe uitspraak, niet soms? 

Gekruisigd waren de straatkinderen die ik ontmoette in onze salesiaanse huizen in Colombia, Sri Lanka, Luanda in Angola en in vele andere plaatsen waar kinderen op straat leven.

Gekruisigd waren de tieners die ik leerde kennen in Ciudad Don Bosco in Colombia, die gedwongen worden guerrilla's te worden in FARC (Fuerzas Armadas Revolucionarias de Colombia–Ejército del Pueblo, vert. De Revolutionaire Strijdkrachten van Colombia).

Gekruisigd waren de tienermeisjes en kleine meisjes die seksueel misbruikt werden in Freetown, de hoofdstad van Sierra Leone. Zij worden nu beschermd en verzorgd in het plaatselijke salesiaanse huis. Er zijn echter nog vele anderen op straat of gevangengezet door maffia-achtige groeperingen.

Gekruisigd waren die jongens en meisjes die ik tegenkwam in het salesiaanse opvangtehuis in Ghana; jongeren gered uit de handen van de orgaanmaffia. Ze werden op de zwarte markt verkocht voor hun organen. Ik ontmoette er negen kleine meisjes die door die misdadigers tot de dood waren veroordeeld. Gelukkig werden ze door Goddelijke Voorzienigheid op het laatste moment door de politie gered en naar de salesiaanse gemeenschap gebracht. Maar zonder twijfel zijn er velen die nog steeds hun leven verliezen.

Gekruisigd zijn de vele tieners die al vele jaren in de gevangenis leven zonder een eerlijk proces te hebben gehad. Elke dag bezoeken onze salesianen hen, maar ze hebben weinig hoop. Sommige van deze gedetineerde jongeren zijn terminaal ziek. God is hun enige hoop.

Gekruisigd waren de meisjes in verschillende landen die verplicht worden om te gaan werken. We onderhandelden opdat ze naar school zouden gaan, maar de eersten die zich tegen dat voorstel verzetten, zijn de eigen familieleden. Want in dat geval verliezen ze een extra loon, hoe laag dat ook is.

De families van de Bororo- en Xavante-bevolking in Brazilië waren gedurende vele jaren gekruisigd. Ze dreigden hun land te verliezen aan machtige landbaronnen (os facendeiros). Gekruisigd door doodgeschoten te worden, waren onze medebroeder Rudolph en de Indiase Simao, wiens verhaal ik bij een andere gelegenheid bracht.

Gekruisigd zijn de honderden weeskinderen die ik in Aleppo heb ontmoet. Door een onbegrijpelijke oorlog zijn ze van alles beroofd.

Gekruisigd voor Jezus zijn onze medebroeders Cesar Antonio en Fernando Hernandez, ze werden vermoord in Burkina Faso.

Gekruisigd in deze wereld zijn allen die verdrinken in de Middellandse Zee vanwege mensenhandel. Ze worden zonder beveiliging de Middellandse Zee opgestuurd en achtergelaten door de smokkelaars nadat ze enorme sommen geld hebben betaald voor een "doorgang". Hoe cynisch is het om hun reis een "doorgang" te noemen!

Op elk continent ontmoette ik mensen die in déze wereld gekruisigd zijn. Dus vandaag wil ik een paar eenvoudige woorden tegen je zeggen: ik weiger, en we moéten weigeren, om te doen alsof die realiteit normaal is. Het is niet normaal, logisch en natuurlijk dat de armen zulke hoge kosten betalen.

In farizeïsche en militante oorlogstaal gebruiken ze de uitdrukking "collateral damage" (vert. randschade) - maar nooit, NOOIT mag je de dood, het verlies van een mensenleven, beschouwen als "collateral damage"!

Wanneer we met zoveel kruisigingen worden geconfronteerd, moeten we zien en ons ervan bewust zijn dat deze dingen nooit als onvermijdelijk kunnen worden beschouwd. We moeten super waakzaam zijn om te veroordelen wat veroordeling waard is. We moeten actief op zoek gaan naar wat we moeten doen en hoe en met wie we onze krachten kunnen bundelen.

De grote mensen uit de geschiedenis, de grote en de kleine heiligen, hebben dit gedaan. Het zijn er veel. De meest bekende bij ons is onze geliefde Don Bosco. Hij zocht voortdurend naar antwoorden op onrechtvaardige situaties.

Tot slot, mijn vrienden: de volgende keer dat u over een kruisbeeld nadenkt, herinnert u zich enkele van deze woorden, omdat er hoogstwaarschijnlijk — en ik zeg dit met pijn in mijn hart — nog anderen zijn die gekruisigd worden.

Moge de goede Heer u zegenen,

don Angél Fernández Artime, 
algemeen overste van de salesianen van Don Bosco


In deze open brief verwijst don Angél Fernández Artime naar verschillende gebeurtenissen die eerder in het nieuws verschenen.

Indien we een berichtgeving over het hoofd hebben gezien, geef dan gerust een seintje aan dbmedia@donbosco.be


Schrijf u hier in voor Don Bosco digitaal (nieuwsbrief)

* indicates required