Zorghond Lucy biedt houvast aan leerlingen Don Bosco Kortrijk
In Don Bosco Kortrijk loopt sinds vorig schooljaar een nieuw personeelslid rond: zorghond Lucy. Lucy is de hond van adjunct-directeur Ignace en heeft als belangrijkste taak om zorg te dragen voor de leerlingen. Tijdens de speeltijden, maar ook wanneer ze het even moeilijker hebben. Zo getuigt Willem uit het tweede jaar.
Dit is een artikel uit het Don Bosco Magazine van februari 2023.
ZORGHOND LUCY
“Ik ben Lucy, amper anderhalf jaar oud en een kruising tussen een Border Collie en een Entlebucher Sennenhund. Ik ben de hond van Ignace, de adjunct-directeur van het Don Boscocollege Kortrijk. Wat ik je nu ga vertellen, zal je waarschijnlijk niet geloven en toch is het zo: niet alleen mijn baasje werkt in Don Bosco Kortrijk … Ik ook! Vorig schooljaar had Ignace namelijk het idee om mij in te schakelen binnen de school en heeft hij me toegevoegd aan het personeelsteam. Functietitel? Zorghond. Een job die me best bevalt. Waarom? Omdat ik zorg mag dragen voor de leerlingen van de school en het leukste van alles: zij doen dat ook voor mij. Zo kom ik af en toe op de speelplaats om te spelen en op andere momenten gaan leerlingen dan weer met mij wandelen. Maar mijn functie gaat verder dan dat, want ik wil ervoor zorgen dat iédereen weet en voelt dat hij bij mij terecht kan. Daarom word ik ook regelmatig op andere manieren ingezet. Als er een moeilijk gesprek met een leerling is, kom ik er graag even bij zitten om de jongere in kwestie op zijn of haar gemak te laten voelen. En als er iemand met faalangst kampt, probeer ik ervoor te zorgen dat die angst verdwijnt en de rust in het hoofd terugkeert. Met andere woorden: leerlingen kunnen dus altijd bij mij terecht en mogen me vragen wat ze maar willen. Ik help sociale relaties op te bouwen bij kinderen die moeilijker contacten leggen, ik kan leerlingen een prikkelarm moment bezorgen wanneer ze dat nodig hebben, enzovoort. Binnenkort zal ik zelfs deel uitmaken van een project voor de STEM-leerlingen. Je kan me elke dag op school vinden en meestal op mijn vast stekje in het bureau van de adjunct-directeur. ’s Avonds ga ik echter - net als de andere leerkrachten en personeelsleden - gewoon naar huis, waar ik na een pittige werkdag moe in slaap val. Maar geen paniek: de volgende dag zal ik er weer staan. Klaar om leerlingen te helpen.”
LEERLING WILLEM
“Ik ben Willem, 13 jaar oud en ik volg het tweede jaar STEM (Science, Technology, Engineering, Math, red.) in het Don Boscocollege Kortrijk. Mijn hobby’s zijn slagwerk, Chiro en gaan wandelen met Lucy. Lucy en ik kennen elkaar al lang: toen Lucy hier vorig schooljaar aankwam, was ik één van de eerste leerlingen die met haar ging wandelen en nu doe ik dat nog steeds. Iedere week maak ik een afspraak bij meneer Tanghe om Lucy te mogen uitlaten. Meestal kies ik voor de middagspeeltijd, want dan heb ik meer tijd met haar. Ik denk dat ik wel kan zeggen dat we intussen een hechte band hebben opgebouwd. Een band die voor mij verder gaat dan gewoon wat wandelen of spelen, want Lucy speelt ook een belangrijke rol op sociaal vlak. Wanneer ik bij haar ben, is dat een manier om stress af te laten en even te ontsnappen aan de drukte. Soms is al het lawaai op de speelplaats even te veel voor mij en dan verkies ik een wandelingetje met Lucy. Ook op belangrijke momenten staat Lucy voor me klaar. Zo had ik onlangs een spreekbeurt Frans. Door mijn dyslexie en het feit dat er heel wat Franstalige leerlingen in mijn klas zitten, had ik te veel stress om mijn spreekbeurt te kunnen geven. Toen is meneer Tanghe me met Lucy komen ondersteunen. Ik kon even bij haar zijn en haar aaien waardoor mijn stressniveau daalde. Ik heb toen al mijn moed bijeen geraapt en heb het aangedurfd om mijn spreekbeurt toch te doen. Niet voor de hele klas, maar wel voor de leerkracht. En mijn resultaat was uiteindelijk goed; dat zou zonder Lucy nooit zo geweest zijn. Hoe het op school zou zijn zonder Lucy? Qua studies zou er niet veel veranderen, maar de beleving zou anders zijn. Lucy zorgt er namelijk voor dat ik me hier beter voel. Dankzij haar zijn de ontspanningsmomenten leuker en daardoor zit ik ook beter in mijn vel. Omdat Lucy en ik intussen zo’n goede band hebben opgebouwd, heb ik zelfs een Instagrampagina voor haar gemaakt! (lacht)”
