“Wat zou Don Bosco’s hart bloeden in deze tijd van afstand”
Katrien Vanassche, leerkracht van het Don Boscocollege Kortrijk, schreef naar aanleiding van het feest van Don Bosco een krachtig artikel in Kerk en Leven.
"31 januari, feest van de heilige Johannes Bosco, patroonheilige van vooral de jongeren. Wat zou zijn hart bloeden, vandaag, denk ik soms, als hij over de afstandsregels en het afstandsonderwijs zou horen. Als hij op sociale media zou lezen hoe er soms op de noodkreten van leerlingen en studenten gereageerd wordt. Want Don Bosco was de heilige van de nabijheid. Hij wilde bij zijn jongens zijn, luisteren naar hun verhalen, hun plannen, hun dromen. Hij wilde ze uitdagen om hun leven met beide handen vast te pakken en er iets moois van te maken. Ook als ze arm waren en door veel mensen niet vertrouwd, verstoten werden. Vooral dan. Want hij geloofde dat ze zoveel in zich hadden…"
"Feest van Don Bosco. Voor ons gezin waren dat onze reizen naar Turijn. Onder de deskundige leiding van Wilfried Wambeke werden we samen met gezinnen vanuit heel Vlaanderen ondergedompeld in het leven en de werken van Don Bosco. Van zijn geboortehuisje op de Becchi over zijn studiejaren in Chieri naar zijn uiteindelijke thuis op Valdocco midden in de stad Turijn."
Kracht om door te zetten
"Het armoedige schuurtje waar hij geboren werd (zie foto), die diepe droom om priester te worden, de erbarmelijke omstandigheden waarin hij zijn schoolgeld bijeen moest zien te krijgen, ... Het raakte me heel erg om het plaatsje te zien waar Giovanni Bosco sliep, onder de trap van het café waarin hij werkte. Wat een kracht moet die droom van hem geweest zijn, om te blijven doorzetten. Hoe sterk moet je dan geloven. Het heilige in Don Bosco kreeg iets heel concreets."
"Dat heilige zette hij om in vrolijkheid, in hartelijkheid. Hoe zwaar het soms ook was, je moest kunnen lachen en zingen, spelen en voelen dat je leeft. Hij liet de jongens die op straat uitgescholden en gewantrouwd werden, voelen dat hij om hen gaf. Omdat ze nog zoveel mogelijkheden, zoveel leven voor zich hadden. Om hen daarop voor te bereiden, zorgde hij voor scholen en werkplaatsen, voor een stevig fundament om op te steunen. Hij toonde hen hoe sterk je wordt als je gelooft in het leven dat Jezus mensen toonde. Hij vertelde, bad met hen en vierde alles wat er te vieren was. En hij leefde het hen voor. Omdat je in het leven naast een fundament, ook een droom, een verlangen naar het goede kan gebruiken."
Warme manier van geloven
"Onze oudste kinderen van 16 en 18 maakten in Turijn kennis met een heel warme en levendige manier van geloven. Omdat de sfeer in de groep net zo hartelijk en speels en net zo diep was als Don Bosco’s werken uitstralen. Ze konden ervaren hoe geloven een kracht kan zijn om vanuit te leven. Onze jongste van zes was vooral onder de indruk van het graf van Don Bosco. Zoveel mensen die daar even dag kwamen zeggen, een kaarsje branden, een gebedje doen. En de waterspelletjes in de schaduw van de kerk, de reuze picknick na een bezoek aan de markt, de goochelavond, het zwemmen in het meer…"
"De jongens van Valdocco die op zoek waren naar een zin om voor te leven staan heel dicht bij onze jongeren nu. Die ook iets willen betekenen, die willen leren uit voorbeelden, die samen willen oefenen in leven, van alles meemaken, fouten maken en opnieuw beginnen. Niet van achter een computerscherm maar hartelijk nabij. Iets om eens bij stil te staan, om niet aan voorbij te gaan op het feest van Don Bosco anno 2021."
