Vrijwilligerswerk in de gevangenis?
Op zaterdag 28 september kwamen de medewerkers van Don Bosco Hechtel samen. Hun verslag lees je hier.
Oorspronkelijk gingen we in gesprek gaan met een Hasseltse priester, werkzaam in de gevangenis. Jammer genoeg moest hij omwille van ziekte afhaken.
Gelukkig bleef ons bestuur niet bij de pakken neerzitten en bereidden zij een boeiende gespreksavond voor om ons alvast te confronteren met onze eigen en elkaars opvattingen over de gevangenis.
We werden in 3 groepjes verdeeld en deden verschillende schrijfgesprekken. Deze werden uitgevoerd door het stellen van enkele pertinente vragen over het gunnen van een tweede kans gedetineerden, het doel en de effectiviteit van (werk)straffen, het belang van hulpverlening op maat, opvang van mensen met psychiatrische ziektebeelden, de eenzijdig negatieve berichtgeving in de media …
Daarna schoven we door naar een tweede reeks vragen. Deze gingen over onze eigen kijk op vrijwilligerswerk in ons leven en onze bereidheid om eventueel in een gevangenis vrijwilligerswerk op te nemen. Waarom wel of waarom niet? We verdiepten ons hierin per twee tijdens een wandelgesprek door de gangen van het klooster.
Als derde was er een groepsgesprek waarin we kritisch de mogelijkheid voor een engagement als vrijwilligersgroep, in of buiten een gevangenis, onder de loep namen.
Hierna bracht elke groep kort een verslag, waar een vrij grote eensgezindheid en bereidheid tot nuanceren uit bleek. Als het over een nieuw engagement ging om er als groep nog bij te nemen, lieten vele leden blijken dat ze door andere vrijwillige inzet op verschillende terreinen in de jeugdzorg, pastoraal of hulpverlening, vaak combinatie met mantelzorg, slechts nog konden openstaan voor kortdurende of eenmalige taken.
Het werd een geanimeerde, maar respectvolle uitwisseling van gevoelens, ervaringen en ideeën.
Naar goede gewoonte gingen we daarna naar de huiskapel voor een sfeervolle bezinning over evangelische vergevingsgezindheid en de inzet van Don Bosco voor zijn straatjeugd.
Tenslotte smulden we van lekkere zelfgebakken perenvlaai van Mieke en praatten we nog wat na bij een drankje.
Het was weer een erg boeiende en inspirerende avond in een gemoedelijke sfeer die ons echt doet uitkijken naar een ontmoeting met de Hasseltse priester en zijn ervaring met gevangenen.
