Terugblik op een priesterfeest in Boortmeerbeek
Op het feest van Kruisverheffing, 14 september 1968, werden wij in Oud-Heverlee tot priester gewijd. Dat was toen het geval voor Fons Ceustermans, Frans Notelé, Hugo Pareyn, Jef Poelmans, Jef Wyseur en ik. Dat is vijftig jaar geleden. Reden om dit gebeuren dankbaar te herdenken. Frans en Jef zijn ondertussen al gestorven en zullen hun jubileum wel hierboven vieren.
We hebben deze bijzondere verjaardag hier op zaterdag gevierd maar op vrijdagavond kwamen er al zesentwintig (26) leden van Emmaüs naar de missieprocuur. Emmaüs wilde blijkbaar dit jubileum niet zo maar laten voorbijgaan. Voor de gelegenheid hadden ze een heel verzorgde gebedswake over de priester samengesteld. Samen hebben we die avond gebeden en gezongen in dank voor vijftig jaar priester-zijn. De viering was zo intens. Emmaüs heeft sterke zangers, ze zongen prachtig. De hele avondwake was trouwens heel verzorgd met mooie gebeden en een treffende lezing over de priester. Het heeft menigeen ontroerd. Voor onze gemeenschap was dit waarlijk een feest. Eenmaal de gebedsviering voorbij, werd de hele gemeenschap door Emmaüs op een receptie vergast. Een broederlijk samenzijn waarvan iedereen enorm genoten heeft. Medebroeders die anders al rond 9 uur in bed zitten, zaten die avond om 11 uur nog steeds enthousiast te babbelen en na te genieten. Onvoorstelbaar!
De volgende dag, zaterdag, verzamelden we om 11.00 uur in onze mooie huiskapel. De hele gemeenschap was er samen met enkele genodigden en mijn broers en zussen. Die zijn er gelukkig nog allemaal. Voor mij was de eucharistieviering toch wel het voornaamste en die was heel verzorgd. Hiervoor kon ik rekenen op zeven seminaristen die voor de voorzang hebben ingestaan. In een nokvolle kapel hebben we samen de Heer gedankt om vijftig jaar salesiaans priester-zijn. Eén grote genade! De rest van de dag lag voornamelijk in de handen van directeur Jos en econoom Ludo. Het was allemaal meer dan voortreffelijk. Onze nooit volprezen kokkin Christiane droeg zorg voor een menu dat mocht concurreren met een vijf sterren hotel! En we hebben liedjes gezongen uit de oude doos, medebroeders en familie samen. Er werden woordjes gezegd en cadeautjes gegeven. Zo gaat dit nu eenmaal.
Als de avond over die dag gevallen is ben ik stilletjes thuis gekomen bij mezelf. Wat bezielt me nu? Vooreerst weet ik me heel bescheiden. Ik hoop ik dat de Heer mijn tekorten aanvult en met en doorheen mijn zwakheden, zijn werk doet. Verder ben ik oneindig dankbaar. Ik heb zoveel gekregen en ik mocht zoveel geven. Alles is genade! En dat is in mijn leven als salesiaanse priester niet anders geweest.
