Vrijheid, blijheid bij speelplein Don Bosco in Halle
Volgens onze vriend Van Dale wordt vrijheid gedefinieerd als het vrij-zijn; = onafhankelijkheid: vrijheid, blijheid, iedereen mag lekker doen waar hij/zij zin in heeft. Dat sluit goed aan bij hoe Halle een speelpleinzomer aanpakt: keuzevrijheid, speelvrijheid, ontwikkelingsvrijheid.
De kinderen krijgen carte blanche op de terreinen, waar ze hun eigen fantasie en speelideeën kunnen botvieren onder het wakend oog van de animatoren. Naast dat open aanbod worden ook animaties uitgewerkt, waar de kinderen vrijwillig bij kunnen aansluiten.
Maar hoe pak je zoiets aan, een horde vrij rondhollende kinderen?
Behalve een apart kleuterland waar die ukkies niet onderstebovengelopen worden en een +13-werking om de pubers wat meerwaardete bieden, is er geen indeling in leeftijdsgroepen. Zo kan iedereen onder leeftijdsgenootjes en aangepaste begeleiding helemaal losgehen!
Activiteiten
Absoluut essentieel is dan een goede geluidsinstallatie en een oorwormerig liedje om op gezette tijdstippen over het domein te laten schallen en alle ridders, clowns, politieagenten, zebra’s... weer verzameld te krijgen als het middagpauze of formatie is. U bent gewaarschuwd, 99,99% kans dat dit liedje je tegen het einde van de zomer achtervolgt in je dromen. Part of the deal, zeker?
Verdeling over de animatorenploeg
Een vrije werking vraagt ook een andere verdeling van de animatorenploeg. Op elk terrein moet een oogje in het zeil gehouden worden door animatoren die toezicht houden. Goede afspraken per terrein zijn hier essentieel. De hoeveelheid actie die daarbij komt kijken, verschilt van terrein tot terrein (beware of the go-carts!), op de ene plek heb je meer ruimte om een beetje mee te spelen dan op de andere. Maar spelimpulsen geven, gaat overal en altijd!
Naast de toezichten zijn er animatoren die meedraaien als flits- of meespeelmoni. Niet geketend aan een terrein, helemaal vrij om een bende kinderen op sleeptouw te nemen of op sleeptouw genomen te worden. Ideaal om spontane, wilde ideeën een uitlaatklep te geven.
Natuurlijk kunnen de animaties ook niet ontbreken. Natuurlijk heb je daarbij wel de extra uitdaging dat je je activiteit echt moet verkopen om kinderen over de streep te halen om mee te doen. Ook altijd een verrassing of je een groep van 10 of 40 mee krijgt... De variatie in het takenpakket maakt ook de drempel voor nieuwe animatoren lager. Iemand die zich nog onwennig voelt om een groot spel te leiden, krijgt de kans om al wat ervaring op te doen bij toezichten of als flitsmoni. Zo kan iedereen op hun eigen tempo de eerste speelpleinstapjes zetten, of dat nu met zevenmijlslaarzen of kousenvoetjes is. Zolang de passie voor animeren er maar is!
Het is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan om het overzicht te bewaren over al die terreinen, toezichten, animaties, flitsmoni’s, ochtend- en avondopvang … en zorgen dat dat allemaal verdeeld geraakt onder de (hoofd)animatoren. Die planning ineen puzzelen is een pittig karwei dat elke dag weer moet gebeuren, maar wordt oh zo veel makkelijker met een goed algoritme dat mee "denkt" (high five, Robin).
Bron: Koerier 2018/2, p. 19
