“Praten over gevoelens is lastig, muziek kan daarbij helpen”
“Kijk, daar staat een tas vol schoenen”, wijst Ryan. “Die ga ik allemaal aan de jongeren weggeven. Die schoenen hoorden bij mijn leven als opkomend rapartiest, maar nu heb ik een nieuwe passie gevonden. Ik help jongeren om muziek te maken in de studio van Don Bosco en daar een gezonde uitlaatklep in te vinden. Meebouwen aan hun toekomst is wat mij écht voldoening geeft.”
Dit is een artikel uit Don Bosco magazine. Ons magazine gratis thuis ontvangen? Inschrijven kan via deze link.
Ryan Windeveld (27) is Don Boscowerker ‘van het eerste uur’. Hij komt al bij Don Bosco De Maten in Apeldoorn sinds hij elf jaar is en werd er zelfs de jongste vrijwilliger ooit. Totdat hij als twintiger proefde van het leven als opkomend artiest. Er volgde een periode van leven in de spotlights, waarbij Ryan keuzes maakte die hij voorheen niet gemaakt zou hebben.
“Ik was een kind van de straat”
“Als jochie was ik een kind van de straat”, opent Ryan het gesprek. “Mijn ouders verhuisden van Curaçao naar Nederland en moesten keihard werken om rond te komen. Daardoor was ik vaak alleen thuis en ging ik de straat op om vrienden te maken. Op straat leerde ik belangrijke levenslessen, maar kwam ik ook in aanraking met verkeerde zaken.” Gelukkig was Ryan in die tijd ook regelmatig te vinden in het park achter Don Bosco De Maten. Daar liep hij een jongerenwerker van Don Bosco tegen het lijf liep, die bezig was de studio te bouwen. Hij vroeg Ryan mee te gaan om een kijkje te nemen. “Dat liet ik mij geen twee keer zeggen”, lacht Ryan. “Zo ontdekte ik dat Don Bosco de plek was waar ik met mijn vrienden kon chillen en muziek maken in de studio. Hier bij Don Bosco heb ik mijn muzikale talenten ontdekt.”
Radicale ommekeer
Ook al werd Ryan thuis christelijk opgevoed, toch had hij weinig met de kerk. “Ik had op die leeftijd een paar teleurstellingen te verwerken, waardoor ik afstand nam van de kerk. Daar kwam bij dat ik begon door te breken als rapartiest. We hadden vaak optredens met onze rapgroep en werkten met goede producers uit heel Nederland. Dat was fantastisch, maar het had ook een keerzijde. Wat ik dacht dat mijn droom was, bracht me totaal niet de voldoening die zocht.”
“In de kerk vond ik de innerlijke rust waar ik zo’n behoefte aan had”
Corona bleek zowel een vloek als een zegen te zijn voor Ryan. De weg naar bekendheid in de muziekwereld werd gedwarsboomd, maar andere mogelijkheden dienden zich aan. “Ik kreeg een contract aangeboden als jongerenwerker bij Don Bosco De Maten, waardoor ik nieuwe mensen leerde kennen. Eén van hen was Jaïr, die op dat moment stage liep bij Don Bosco. Door hem had ik het gevoel dat ik eindelijk een écht goed gesprek kon voeren met iemand”, vertelt Ryan. “De ouders van Jaïr zijn voorgangers in de kerk en hij vroeg mij om mee te gaan. Daar in de kerk en bij God vond ik de innerlijke rust waar ik zo’n behoefte aan had en ik werd een betere versie van mijzelf.” Sinds die tijd maakt Ryan alleen nog maar christelijke rap. “De muziek is hetzelfde, maar de boodschap werd anders”, lacht hij. “Nu zet ik mijn kennis en ervaring met professioneel muziek maken in om jongeren te helpen hun muzikale talenten te ontwikkelen.”
Muziek verbindt
Twee van die muzikale talenten zijn Angelo Michielsen (18) en Johnevan Pieter (17), die inmiddels bij het gesprek zijn aangeschoven. Dit duo is bijna dagelijks te vinden in de studio van Don Bosco en heeft zelfs al een artiestennaam: Dev’Ans. Ryan is zichtbaar trots op zijn pupillen: “Deze jongens zijn zo goed, dat ze een portfolio krijgen waar ze professioneel mee aan de slag kunnen. Maar vergis je niet, de prioriteit ligt bij school en ze moeten uit de problemen blijven. Ze weten donders goed dat de studiodeur dicht blijft als ze die zaken niet op orde hebben.”
Die opmerking maakt Ryan niet voor niets. “Toen deze jongens net bij Don Bosco kwamen, ging het niet goed met hen en hielden ze zich met verkeerde dingen bezig. Muziek bleek een prachtig instrument om verbinding met hen te maken en een uitlaatklep te vinden. Neem bijvoorbeeld het maken van liedteksten. Ik vraag gewoon aan ze hoe de week is verlopen en uit hun verhalen komt dan al snel een tekst die we op rijm kunnen zetten.” Johnevan en Angelo snappen wel wat Ryan bedoelt: “Wij zijn niet echt praters, maar muziek is wel een mooie manier om je te uiten. Je kunt als het ware even ontsnappen aan de realiteit en alles van je afgooien.”
“Een oratorio zonder muziek is als een lichaam zonder ziel”
“Muziek is therapie”, licht Ryan nog wat verder toe. “Ik was zelf ook niet zo’n prater vroeger, maar via muziek kon ik mijn emoties uiten. Voor de meeste jongeren is praten over gevoelens lastig; muziek helpt om die competentie te ontwikkelen en de ziel te laten spreken. Don Bosco wist in zijn tijd al: ‘een oratorio zonder muziek is als een lichaam zonder ziel.’”
Johnevan en Angelo waren sowieso niet aan hun muzikale talenten toegekomen als ze Don Bosco niet hadden gehad. “Ik droomde er altijd wel van om muziek te maken, maar zonder de studio van Don Bosco was ik er waarschijnlijk nooit aan begonnen”, lacht Johnevan. Angelo is het daar helemaal mee eens: “Het is dat Johnevan mij de studio heeft ingesleept, anders had ik nooit mijn muzikale talenten ontdekt.”
Er zijn nu zo’n veertien jongeren die muziek leren maken in de studio van Don Bosco De Maten. “We werken hierin voor elke jongere op maat”, legt Ryan uit. “Het is maar net wat iemand nodig heeft en wil bereiken.” Voor Ryan is de grootste beloning dat hij jongeren ziet groeien naar zelfstandigheid, zoals met Johnevan en Angelo het geval is. “Ik heb deze twee in een paar maanden tijd zien groeien naar serieuze jongens die bouwen aan hun toekomst. Dat ik daar mijn steentje aan mag bijdragen, is voor mij het allermooiste aan het werk dat ik bij Don Bosco doe.”
