Op kamp met ‘De Takel’ naar Jaszszentlaszlo (Hongarije)

Op kamp met ‘De Takel’ naar Jaszszentlaszlo (Hongarije)

Twee reisdagen heen, 7 kampdagen en 2 reisdagen terug met 36 personen … 

Tijdens de voorbereidingsvergaderingen evolueerde het kamp naar een heuse internationale uitwisseling met een Hongaars jeugdinitiatief onder impuls van de salesianen. Veroniek Vandenberghe zou dus meegaan als kookmoeder en op voorkamp moesten nog heel wat vragen ter plaatse bekeken worden. Dirk Fouquet zou tweede autocarchauffeur zijn, boodschappen doen, patatten jassen, de hete afwas doen enzovoort. Bert, jonge vader van Seppe en Warre, gehuwd met begeleidster Anneke, zou een zeer praktische all-round-hulp zijn. Maar wanneer er af en toe nog 24 Hongaren zouden bijkomen, zou een extra kok welkom zijn. Die werd gevonden: Jan Wydooghe, Chef-on-the-move, zou tegen maandag 16 juli via Budapest Airport met een huurwagen ook in Jaszszentlaszlo arriveren! Nu kon het niet meer stuk, met een chef-kok van de Hotelschool Ter Duinen Koksijde. 

Op naar de Poesta! 

Twee reisdagen heen met de autocar 

 Zaterdag om 03.00 uur, met ouders, ‘Takel’-medewerkers -en sympathisanten de autocar en de grote aanhangwagen vol laden met tenten en kampmateriaal en 36 fietsen, alle bagage en de picknick en watervoorraad in de autocarkoffers. Precies een leger mieren die in een mum van tijd die klus geklaard kregen. Zo kon eerste chauffeur Carlos van ‘International Tours’ om 03.30 uur ’s morgens beginnen rijden. Om de 2 à 3 uren een pauze om de benen te rekken en van chauffeur te wisselen, te picknicken was echt nodig om met de gasten die eerste dag zo’n 1000 km te overbruggen. Het begeleidingsteam van ‘De Takel’ had een mooi busboekje in elkaar geknutseld met allerlei opdrachten en quizjes, afgewisseld met een filmpje. De autocar-animatie, opgebouwd rond het thema ‘Junglebook’ was prima en in een mum van tijd (en heel veel Duitse files) arriveerden in het Oostenrijkse Linz. In de jeugdherberg moesten we direct aan tafel, daarna direct in bed. Ontbijt om 07.30 uur en terug vertrekken: onder Wenen en Budapest door, in zuidoostelijke richting, naar de Poesta, een steppegebied in de Grote Hongaarse Laagvlakte. Eens van de autostrade was het  geen 20 km meer naar ons kampdomein in Jaszszentlaszlo. Uitladen: de jongsten en de middengroep in de 2 nieuwbouwhuisjes, de oudsten konden hun tentjes al opzetten aan de visvijver en alle kampmateriaal onder het grote rieten afdak. Wini en Esther, een Vlaamse en een Hongaarse inwoonster van het stadje, lieten het avondmaal aanrukken: schnitzels! Wini Decroos, nicht van Kristine van ‘De Takel’, had heel wat voorbereidend werk ter plaatse verricht en zorgde ook voor de nachtrust van chauffeur Carlos, die ’s anderendaags met trein en vliegtuig naar België zou terugkeren. 

Tot over een week, Carlos! 

Zeven dagen kamp en internationale uitwisseling 

Onze kampplaats heeft rond de centrale speelweide met kampvuurplaats in het midden dus twee nieuwbouwhuisjes (2 x 12 personen) en een oud huis met dikke muren, waar het kookteam en het gezin van Bert en Anneke logeerden. Verder was er ook nog een groot sanitair blok en de kampeerweide voor de tenten en de grote visvijver. Die maandagmorgen werd er vooral aan verkenning gedaan en de keukenploeg kon met de groenten die Wini op voorhand op de lokale markt gekocht had, verwerken tot een prachtige tomatensoep. Ondertussen ging Dirk met Wini geld wisselen aan de automaat en beleg en brood kopen in de plaatselijke supermarkt. ’s Namiddags gaf de Hongaarse Esther een workshop klei in het Zweeds, er was ook een workshop Hongaarse volksdans door een vlotte jonge dame en zo kwam ook de internationale uitwisseling op gang. Dirk zou kort na de middag chef-kok Jan opwachten aan het enige kruispunt met verkeerslichten. Jan was perfect op tijd met de huurauto, want er was nog veel werk voor het warme avondmaal dat ook in het licht stond van de internationale jeugduitwisseling: “Goulash versus Vlaamse karbonaden” voor 60 personen. Hiervoor moesten dringend nog extra inkopen gedaan worden. Ondertussen zette Bert onze veldkeuken op onder een kookluifel: 3 kookvuren op gas en een rek voor de potten en pannen. Vervolgens kuisten Bert en Dirk de groenten, stoofde Veroniek de groenten aan en Jan kon zijn beenhouwerskwaliteiten tonen: een heerlijke dubbelmaaltijd! Alle beschikbare tafels en banken onder het rieten afdak: ons restaurant stampvol! Het avondritueel valt uiteen in drie stukken: rustige activiteiten en eerst kampmelk voor de kleinsten, dan voor de middengroep en tot slot ook voor de oudsten. Daarna gaat de internationale uitwisseling verder voor de leiding … maar dan zonder kampmelk … want die was op … Een kampdag begint rond 06.00 uur: om 3 bruine en 3 witte broden en 100 liter drinkbaar water te halen in het dorp (op het kampdomein hadden we wel niet-drinkbaar putwater). Rond 07.00 uur wordt onder het rieten afdak en in elk huisje het brood en melk en beleg voor het ontbijt geplaatst, bij de koks werd koffie gezet (en in thermossen ter beschikking gehouden). Na het ontbijt komt de dagopening voor de gasten en Dirk gaat een tweede keer 100 liter drinkwater halen terwijl Vé en Jan de middaginkopen doen. Na de ‘Junglebook’-ochtendactiviteiten is ’s middags steevast een broodmaaltijd met verse soep. Aangezien de gasten elk hun gepersonaliseerde herbruikbare (provinciale) drinkbeker of navulflesje hebben, kunnen ze heel de dag door fris drinkbaar bronwater tappen uit een 20-liter-pot met kraantje. Soms wordt de broodmaaltijd vervangen door een picknick op verplaatsing. Kort na de middag is het alweer tijd om 100 liter water te halen in het dorp. Elke dag werd er ook een vaste hoeveelheid brood en vlees besteld, maar soms moest er serieus bijbesteld worden in functie van de internationale uitwisseling, allemaal voor het warme avondmaal! Juist vóór het avondmaal om 19.30 uur moest Dirk nog eens naar het dorp om 100 liter drinkwater te halen. Elke avond werd besloten met een avondritueel waarvan de uitreiking van de ‘Mogwli-van-de-dag’ en de kampmelk (op basis van vanille, een specialiteit van Veroniek) essentiële onderdelen zijn. Tijdens één van de waterrondes naar het dorp moest Dirk ook nog eens 120 postzegels à 370 Forint kopen om briefkaarten en enveloppes naar België te frankeren, dat kon in drie beurten om de twee dagen in het lokale postkantoortje. Zo werd de laatste post dan ook maar de voorlaatste dag gepost. Op dinsdag kon Jan zijn chef-kok-talenten nogmaals aanspreken - vermits curry voor de ‘Kip-curry met rijst’ in Hongarije niet als ready-made-mix bestaat – door zelf alle kruiden te mengelen en met kurkuma geel te kleuren. Omdat de oudsten op woensdag en donderdag op tweedaagse naar de wijnboerderij van Wini waren had het kookteam kon het kookteam ook een klein dagje de toerist uithangen in Szeged en een half dagje in Csongrad rondhangen en een warme basismaaltijd voor een appel en een ei meepikken in een ‘mensa’, een (communistische) gemeenschapskeuken zonder veel keuze maar wel met de tafels met chromé-poten en stoelen met zwarte en oranje skai-overtrekken. De jongsten aten die woensdag een spaghetti bolognaise na hun zwempartij in de Jonathermen en donderdagavond was het voor de hele groep W.A.P.: worst (met poesta-paprika)–appelmoes (vers)–patatjes (van de Oostendse boer, ook ter plaatse geschild). Vrijdag kregen de gasten ‘Fishsticks à volonté met wortelpuree’, met verse tartaarsaus van chef Jan. Zaterdag werd het weer een topdag voor de internationale uitwisseling, typisch voor de Hongaarse Poesta: paardrijden en folkloredans in workshops, de gemengde bonte-avond voorbereiden en de koude BBQ-groenten wassen en snijden (sla, tomaten wortels, paprika’s, komkommers). Op de BBQ werden worsten, côteletjes, kipfilets met een speklapje en halve maiskolven gegrild. Chef Jan had ook verse mayonaise, verse cocktailsaus en een straf (vers) Hongaars BBQ-sausje geklopt. Verder konden de gasten kiezen uit een groentenmix op basis van courgettes en bood Vé ook nog aardappel –en pastasalade aan. De bonte-avond, vlot aan elkaar gepraat door Edith en Kristine was een waardige kampafsluiter. Na de kampmelk evalueerde de Vlaamse en Hongaarse leiding met een kampwijntje (rosé van de wijnboerderij). Zondagvoormiddag voerde Dirk Vince en de kleinsten in kleine groepjes op naar de Jonathermen zodat de oudsten het kamp konden helpen opbreken. ’s Middags dus picknick met de koude overschotjes (heerlijke) koude Hongaarse charcuterie en ’s avonds werden alle op te warmen overschotjes verwerkt. ’s Namiddags werd ook chauffeur Carlos opgepikt aan het station en begon Dirk Vince en de kleinsten terug op te halen. Tegen dat ie terug was had eerste chauffeur Carlos al alle 36 fietsen opgehangen aan het plafond van de aanhanger en hadden de oudsten het meeste kampmateriaal ook al ingeladen in de remorque. Iedereen heeft dus op zijn manier goed meegeholpen en dat gaf een fijn gevoel aan het laatste kampvuur. Een internationale uitwisseling is zeer (taal)vermoeiend, het was dan ook een deugddoende laatste avond in het Vlaams met een Hongaars bio-rosé-wijntje aangeboden door Simon Nagy en zijn ouders Wini en Peter. 

Twee reisdagen terug met autocar en aanhangwagen 

Na het inladen van de laatste tenten, bagage, picknick en watervoorraad, kon buschauffeur Carlos vertrekken. Dirk en Jan waren al weg om de huurauto volgetankt terug in te leveren op Liszt Ferenc-airport in Budapest. Dank aan ‘De Takel’-begeleiding, Vince, Kathy, Sofian, Edith, Kristine en Anneke voor alweer een prima busboekje met dito animatie. Dank aan praktische Bert, chef Jan, kookmoeder Vé en eerste chauffeur Carlos. Ook dank aan alle gasten die zich tijdens zo’n lastige busreis voorbeeldig gedragen hebben. Opnieuw sliepen we in de jeugdherberg in Linz en wisselden de chauffeurs elkaar om de 2 à 3 uren af. Maar door een klapband en dankzij Carlos kwamen we maar 45 minuten te laat aan ‘De Takel’ op woensdag 25 juli 2018 om 00.45 uur.

---