Missionarissen van Barmhartigheid!
Van 8 tot 12 april heeft het Vaticaan, op vraag van de Paus, 5 vormingsdagen georganiseerd voor Missionarissen van Barmhartigheid: 6 homilieën, 5 conferenties, waarvan 2 homilieën en één conferentie door Paus Franciscus zelf. Hij voert de barmhartigheid zeer hoog in het vaandel.
Voor gans de wereld zijn er 895 missionarissen van Barmhartigheid benoemd, met alle volmachten voor vergeving. Van ons wordt verwacht conferenties te geven over dit thema en om die barmhartigheid méér bespreekbaar, zichtbaar, en voelbaar te maken in het sacrament van de verzoening. Bij die groep van 895 zijn er 8 salesianen uig 7 landen, 550 missionarissen waren tegenwoordig op de vorming in Rome. Hoe ik daarbij terecht kwam? Mgr. Luc Van Looy gaf mijn naam in Rome omdat ik 2 maal per jaar heel wat biechtgesprekken heb in Lourdes; ook wel omdat in onze 2 gebedsgroepen van de charismatische vernieuwing van Zwijnaarde (gesticht door P. Maurits Ketelslegers zaliger) de barmhartigheid een belangrijk thema blijft.
Dat ik op die manier opnieuw missionaris werd beschouw ik als een grote genade, en ik blijf er mgr. Luc Van Looy eeuwig dankbaar voor. Wij kregen in Rome veel stof tot nadenken. Het is onbegonnen werk om alles samen te vatten in een artikel dat beperkt moet blijven.
De Paus bewaart de beste herinneringen aan een beslissende biecht, die hij op 17-jarige leeftijd hield bij een uiterst joviale, hartelijke salesiaanse biechtvader. Ja, wij werden vermeld!
Wij kregen lange uiteenzettingen over de nodige kwaliteiten van een goede biechtvader: naast de nodige geestelijke bagage moet hij vriendelijk zijn, uitnodigend, glimlachen en elke biechteling als een vriend ontvangen. Nooit streng zijn, zeker niet nieuwsgierig. En eenmaal men het probleem van de penitent begrijpt, hem overladen met Gods barmhartigheid.
Wijzelf kregen te horen dat ook wij zondaars zijn, die deze barmhartigheid zelf het eerst nodig hebben. Zonder dat bewustzijn zijn wij hovaardige functionarissen. Ook de priesters en religieuzen moeten het sacrament van de verzoening herontdekken en herwaarderen. Regelmatig hoort Paus Franciscus de biecht maar dikwijls gaat hij dan eerst bij een ander priester nederig neerknielen. Want allen zijn wij zondaars, want allen zijn wij ondermaats in naastenliefde, allen oordelen wij eerder dan helpen.
Het model van de goede biechtvader is de vader van de “verloren zoon” in Lucas, 15. Zo ook moet elke biechtvader de andere opwachten, tegemoet gaan, innig omhelzen, nieuwe kansen geven, vieren.
Het model van de echte christen is de barmhartige Samaritaan uit het evangelie, die helpt zoveel als hij maar kan. Barmhartigheid is belangrijker dan gebed maar zonder gebed kan barmhartigheid niet.
Het woord en de inhoud van “tederheid” herontdekken en elke dag in praktijk brengen. Alleen de zonde is verwerpelijk, de zondaar is voor God van onschatbare waarde. Voor hem is Jezus mens geworden. Gods’ barmhartigheid is een vermenigvuldiging van zijn liefde en geen van beiden kent grenzen. Dit is ongeveer 2 % van de rijke meditaties die we te verwerken kregen.
Dankbaar zal ik de opgedane bijvorming te gaan in praktijk omzetten te Lourdes. Ik beloof u allen om aan de grot van Onze-Lieve-Vrouw voor U te bidden.
