Luk, bedankt jongen!
Luk Gorrebeeck, oud-leerkracht Don Bosco Hoboken, wordt op sociale media in de bloemetjes gezet omwille van vrijwillige inzet op AZ Heilige Familie. Onder het motto “een schouderklopje heeft nog nooit iemand verwond!” komt hij 1 à 2 dagen per week niet alleen collega’s en patiënten ondersteunen. Lees hier zijn verhaal.
Vrijwilliger word je niet, dat ben je
“Reeds een aantal jaren liggen zieke en hulpbehoevende mensen me nauw aan het hart”, aldus Luk. “Ik had het voorrecht om een aantal mensen uit mijn vriendenkring te mogen bijstaan tot hun laatste levensmomenten. Dat waren warme, diepe en emotionele uurtjes samen: momenten die je nooit vergeet en waaraan ik nog dagelijks terugdenk met een warm gevoel van tevredenheid.”
In september 2016 vroeg ziekenhuispastor Dirk aan Luk of hij als vrijwilliger wou komen helpen op de afdeling geneeskunde 2 bij hoofdverpleegkundige Christel en haar team. “Elke dinsdag en om de 14 dagen ook op woensdag mag ik mee helpen op ‘het schoon verdiep van het ziekenhuis’. Op deze afdeling krijg ik geweldig veel ondersteuning van de ganse ploeg onder leiding van Christel en Liff! Hun motivatie geeft mij vleugeltjes!”
Verdriet én vreugde
Luk start om 09.00 uur met het afruimen van het ontbijt: een vriendelijke goedemorgen en een grote glimlach krijgen de patiënten er gratis bij… Hij doet regelmatig ook eens een “klapke” met de patiënten en hij merkt op dat voor sommige patiënten het écht deugd doet om hun verhaal eens kwijt te kunnen. “Na een gesprek krijg ik vaak een “Luk, bedankt jongen!” te horen.”
Een praatje met een patiënt is niet alleen fijn voor de patiënt zelf, ook Luk geniet van deze momenten: “Als ik in een kamer kom, probeer ik me steeds in te leven in de patiënten. Ondanks hun zware ziekte bespeur ik vaak veel moed en levenslust. Ik hoor vaak boeiende verhalen en wees gerust: het hoeft niet elke keer te gaan over hun pijn en verdriet, maar ook over hun mooie momenten van blijdschap, vreugdemomenten en verwondering. Ik heb een speciaal boontje voor de kankerpatiënten van de afdeling: zij krijgen toch een heel apart plaatske in mijn hart!”
En wat wenst Luk nog in zijn leven?
“Mijn vurige wens is dat er binnenkort gestart wordt in het ziekenhuis met een aparte afdeling voor palliatieve zorgen en dat ik daar als vrijwilliger zou mogen meewerken. En steeds met het motto en de grote wijsheid: “een schouderklopje aan elkaar geven….daar word je niet ziek van hoor!”
Bron: AZ Heilige Familie
www.azheiligefamilie.be
