Limburgs tijdschrift wijdt editie aan salesiaan Mathieu Knevels
Het driemaandelijks tijdschrift ‘Limburgse Monografieën’ is reeds toe aan jaargang 32 en huldigde in haar tweede editie van het jaar priester Mathieu Knevels (1908-1977), Salesiaan van Don Bosco.
“Mathieu Knevels: een leraar, dichter en musicus”, klinkt het in het tijdschrift dat telkens een andere Limburgse schrijver in de kijker zet. “Tussen deze auteurs moet ook pater Mathieu Knevels, Salesiaan van Don Bosco, gesitueerd worden en een plaats krijgen. Hij geniet vooral bekendheid als dichter en musicus.”
“Zijn gedichten, zowel in de Nederlandse cultuurtaal als in het plaatselijke dialect, zijn vlot onderhoudend, oprecht en erg aansprekend geschreven, meestal met veel zin voor humor”, gaat men verder over de priester uit Neeroeteren. “Het was vooral de liefde voor zijn geboortedorp die hem inspireerde. Mathieu Knevels onderscheidde zich als heemverbonden volksdichter en als kloosterling-priester schreef hij bovendien ook heel wat religieus geïnspireerde poëzie. Hij verdient dan ook een plaats in deze biografische reeks van ‘Limburgse Monografieën’.
Hieronder kan u een van de gedichten van Mathieu Knevels vinden. Indien u geïnteresseerd bent in het tijdschrift, kan u contact opnemen met auteur Jan Gerits via jan.gerits@hotmail.be. Je kan nog meer poëzie terugvinden in de Facebookgroep 'Poëzie van pater Knevels'.
-------------------
Herademen
Laat mij wat dwalen rond
in geurdoorwaaide bossen,
de zorgen uit, ’t bedwang
den druk der longen lossen.
De bomen daar dooreen,
los grillig rondom troppelen
waar soms een haas doorheen
men hippend ziet heenhoppelen.
Serene rust doordroomt
de hoge takgewelven;
bosvogels in ’t geboomt
wat sjiepelen voor zichzelve.
De stammen stoer – de schors
glad glanzig – zegestreven;
de beuken bonkig fors
de lucht in, hooggeheven.
Hoe kan dit groen rondom
de lust van al die bomen
mij ’t herte blij vol zon,
ontspannen, mij doorstromen!
De zonnevolle glans,
de stilte rond mij henen,
mij moegeslaafde, thans
weer lafenis verlenen!
Bosbomen in uw rust,
zo heerlijk hoog gerezen,
hoe kunt gij onbewust
zo’n schone bomen wezen!
Geschapen vredig stil,
vol zonnedrom gedreven,
lijk mens en God u wil
leeft hier stil uw leven.
'k Bekijk u graag. Uw bouw,
uw grillig takgewemel,
en boven heerlijk blauw,
die hoge, blauwe hemel.
