Jongerenwerker Fiona: “Ik was ’s nachts op zoek naar Michelle”
Dit voorjaar ging het bijna mis. De 18-jarige Michelle deed een zelfmoordpoging, na jaren van worstelen. Jongerenwerker Fiona Dreef van Don Bosco Apeldoorn spoorde haar op. Zij wist, met hulp van anderen, een opvangplek voor Michelle te vinden.
Op de website van Don Bosco Apeldoorn zijn verhalen uit de praktijk te vinden. Binnen het jongerenwerk dat zij doen gebeurt van alles. Mooie momenten, ontroerende momenten, maar ook de keiharde werkelijkheid van het leven, die soms moeilijke momenten voortbrengt. Het leven waarin jongeren proberen een weg te vinden naar de toekomst. Eén van die verhalen gaat over Michelle. In verband met de privacy is de naam Michelle gefingeerd en zijn sommige situaties gewijzigd.
Terug naar eind 2020. Michelle woont in die tijd nog thuis, maar eigenlijk kan dat niet langer. Ze zit al jaren niet goed in haar vel. In het verleden heeft ze veel softdrugs gebruikt. Mede als gevolg daarvan heeft ze psychische problemen. Eigenlijk ziet ze geen toekomst voor zichzelf. Soms wordt ze overmand door depressieve gevoelens en heeft ze waanbeelden. Dat ze licht verstandelijk beperkt is, maakt het extra moeilijk om grip te houden op het leven.
Los van de wereld
“Michelle komt al jaren bij ons in de inloop”, vertelt Fiona. “Tijdens haar praktijkopleiding heeft ze hier stage gelopen. Eigenlijk zagen we toen al dat ze klem zat. We probeerden daarover in gesprek te gaan, maar vaak wilde ze alleen haar verhaal even kwijt en verder geen hulp. Soms was ze opeens maanden uit beeld. Tot eind vorig jaar. Ze zei dat ze het leven niet meer zag zitten. Ze voelde zich los van de wereld en liet duidelijk merken dat ze écht steun nodig had.”
De juiste ‘taal’
Fiona nam de tijd om uit te puzzelen wie Michelle zou kunnen helpen, want het meisje stond heel argwanend tegenover hulpverleners. “Samen met haar ouders en een welzijnsorganisatie hebben we een Wmo-indicatie geregeld (Wet maatschappelijke ondersteuning). We vonden een ambulant hulpverlener die haar ‘taal’ sprak. Ik ben mee geweest om kennis te maken, zodat ze zich vertrouwd zou voelen. Gelukkig was er een klik, het leek erop dat het de goede kant op ging. Maar we zagen wel dat ze veel meer nodig had – de situatie in het gezin was onhoudbaar. Daarom hebben we ook een Wlz-indicatie aangevraagd (Wet langdurige zorg), zodat ze een vaste begeleide woonplek zou krijgen.”
Tragiek
De Wlz-indicatie werd toegekend, maar helaas was er een wachtlijst voor het begeleid wonen. De tragiek is dat een Wmo-indicatie vervalt als er een Wlz-indicatie is verleend. Michelle zat klem tussen twee indicaties. “Daardoor kon ze per direct geen ambulante hulp meer krijgen, terwijl dat zó nodig was. Gelukkig heeft de hulpverlener gedaan wat hij kon. Maar na een conflict dat Michelle thuis had, ging het opeens snel bergafwaarts met haar. Ze deed een zelfmoordpoging en was daarna een dag lang onvindbaar. Ook al was het weekend, we hebben net zolang gezocht – ook ’s nachts – tot we haar vonden. Omdat er geen geschikte opvangplek voor haar was, heeft ze de dagen erna vooral bij Don Bosco Apeldoorn doorgebracht.”
Alert blijven
Met veel inzet van Fiona en anderen is het nu gelukt om een tijdelijk thuis te regelen voor Michelle. “Daar kan ze blijven totdat er een definitieve plek is waar ze begeleid kan wonen. Gelukkig gaat het langzaam beter, maar ze is nog verre van stabiel. Ik blijf alert, want als er iets misgaat staat ze bij ons op de stoep. Wij vormen toch een rode draad in haar leven.”
Wil je meer verhalen uit de praktijk lezen van Don Bosco Apeldoorn? Ga dan naar https://www.donboscoapeldoorn.nl/verhalen
