Jonge salesianen: gesprek met Andy en Dieter
In de decembereditie van de magazines Don Bosco Vlaanderen en Don Bosco NU kon u een interview lezen met Andy Jebarus en Dieter Verpoest, twee jonge salesianen. Wie het magazine heeft gemist of graag het volledige interview wil lezen, kan dat hieronder doen. Ter info: abonneren op het magazine is volledig gratis en kan via deze link.
Bij het werk voor zijn jongens heeft Don Bosco al heel gauw andere mensen ingeschakeld: zijn moeder, collega-priesters en weldoeners. Later heeft hij twee congregaties gesticht: de salesianen en de zusters, alsook de vereniging van medewerkers en de bond van oud-leerlingen. Allemaal met de bedoeling om zijn werk voor de jongeren voort te zetten en zijn pedagogie en spiritualiteit te verspreiden.
We vroegen twee jonge salesianen naar hun ervaring met die Salesiaanse Familie en hoe ze naar de toekomst ervan kijken. Andy Jebarus is 38 jaar en is afkomstig in Indonesië. Momenteel woont en werkt hij in parochie De Vier Evangelisten in Amsterdam-Nieuw West. Dieter Verpoest is 37 jaar, woont in Hechtel en geeft daar les in de Don Boscoschool.
Jullie zijn als jonge salesianen terechtgekomen in onze provincie, die vergrijst. Hoe kan die kleine groep salesianen in de toekomst de inspiratie en het werk van Don Bosco voortzetten? Wat is jouw visie daarop?
Andy: “Ik ben hier gekomen als jonge salesiaan, maar ik was niet meer jong voor de wereld! Het is een productieve leeftijd, 27 jaar, zo oud was ik toen. Ik heb een groot vertrouwen in mijzelf, en een onvoorstelbaar groot geloof in de nabijheid van God. Het is de wil van Hem dat ik hier ben, het is mijn plicht om totaal in zijn genade te zenden. De provincie vergrijst inderdaad, maar de Geest blijft eeuwig. Onze spiritualiteit zal nooit over de datum zijn! Deze spiritualiteit wil ik in leven brengen door er te zijn. Present, presentie! Te midden van mensen die aan ons zijn toevertrouwd. Jarenlang zijn de salesianen in deze provincie aanwezig. We zijn getekend door ons charisma als apostel voor de jongeren. Het is de reden waarom we zo vroeg zijn begonnen met scholen. En iets later zijn we begonnen met internaten, jeugdhuizen en parochies. Er zijn nog veel werksoorten die wij doen. Doen, daar gaat het om. Maar de vraag is, is onze spiritualiteit, ons gedachtegoed, dat van Don Bosco wel aanwezig in die werken? Hebben we onze medewerkers goed gevormd, volgens onze spiritualiteit? We moeten durven loslaten en keuzes maken: wat willen wij zijn? En niet per se wat willen wij doen. Naar mijn mening is ‘doen’ maar een weg, een middel om te zijn. Mijn visie is, maak duidelijke keuzes volgens onze spiritualiteit, volgens het gedachtegoed van Don Bosco, en heb oog voor de kwaliteit van de medebroeders.
Dieter: “De salesiaanse spiritualiteit is te mooi om die zomaar verloren te laten gaan. Het doorgeven daarvan hangt al lang niet meer af van de salesianen. Gelukkig zijn er heel wat salesiaans geïnspireerde mensen met ons verbonden. Ik denk dat het de opdracht is van de salesianen om deze groep zo goed mogelijk te ondersteunen en te begeleiden om het gedachtegoed en de spiritualiteit van Don Bosco te beleven, uit te diepen en door te geven. Het is in de eerste plaats verrijkend voor elk van hen én het is ongetwijfeld ook voor andere mensen – en niet in het minst de jongeren – iets dat hun leven meer kleur kan geven."
"Ik zie dat zowel in Vlaanderen als in Nederland het erfgoed en de spiritualiteit van Don Bosco op een structurele manier wordt doorgegeven. We leven inderdaad in een salesiaanse provincie waar de gemiddelde leeftijd eerder hoog ligt. Het zijn nu vooral leken: andere salesiaans geïnspireerde mensen die Don Bosco levend moeten houden. Dat wil niet zeggen dat de oudere salesianen daarin geen taak meer hebben: op eender welke leeftijd kan men aan salesiaanse assistentie doen. Daarmee bedoel ik dat men de mensen die het nu moeten doen, zij die nu de moeilijke opdracht hebben de salesiaanse spiritualiteit vorm te geven en door te geven, kunnen bijstaan met een luisterend oor, een bemoedigend woordje, hulp waar het mogelijk is…"
"Bij dit alles mogen we niet vergeten dat Don Bosco in de eerste plaats een priester was en leefde vanuit een diepe verbondenheid met God. De salesiaanse spiritualiteit mag dit aspect zeker niet vergeten. Het is de uitdaging om de jongeren van vandaag te laten stilstaan bij die diepere inspiratie van hun leven. God blijft zo geen verre onbekende!”
De Salesiaanse Familie bestaat uit meerdere deelgroepen; in onze provincie zijn er vijf: de salesianen, de zusters, de vrijwilligsters, de medewerkers en de oud-leerlingen. Het jij daar contact mee? Wat zijn je ervaringen ermee?
Andy: “Ik had mooie ervaringen met onze zusters in Brugge. Mijn verbondenheid met het huis en de zusters die daar waren, waren echt geweldig. Tot nu toe heb ik nog steeds goede contacten met enkele zusters. Ik heb als het ware een moeder bij de zusters. Zij heeft mij als een moeder aangenomen als ik bij hen was. Het was gewoon een thuis. Nu ik in Amsterdam ben, zijn we bezig met de opstart van een groep Don Bosco-medewerkers. Ik heb een goede band met mensen die hieraan hun hart en ziel geven. Ik hoop dat deze groep een levende groep zal worden.”
Dieter: “In de eerste plaats leef en werk ik als salesiaan in Don Bosco Hechtel. Dagelijks vormen we gemeenschap met twaalf medebroeders. Een aantal daarvan is nog actief betrokken bij de school, anderen hebben engagementen buitenshuis en weer anderen zijn vanop afstand met dat alles betrokken. Met de zusters van Don Bosco heb ik op zich niet zo heel veel contact. Binnen onze provincie ben ik verantwoordelijke voor de werkgroep “Jongeren-, roepingen- en gezinspastoraal”. Sinds dit werkjaar sluiten ook een paar zusters aan. Ik vind het heel belangrijk dat voor zo’n cruciaal aspect van onze spiritualiteit de salesianen en de zusters wegen naar elkaar toe vinden."
"In niet-coronatijden is er een maandelijkse bijeenkomst met de Medewerkers die aan ons huis in Hechtel verbonden zijn. Het zijn momenten van ontmoeting, verbondenheid en zingeving. Ik merk dat de medewerkers uitkijken naar deze momenten. Het mooie is dat onze medewerkersgroep heel divers is en verschillende generaties overstijgt. De verschillende leeftijden vormen geen beperking om elkaar toch op een diepe manier te leren kennen. De verantwoordelijke van onze groep noemt de bijeenkomsten met de medewerkers steevast “vitamientjes”. Het zijn momenten die voor velen inderdaad deugddoend zijn en kracht geven om verder te gaan."
"Zelf ben ik oud-leerling van een Don Boscoschool; ik ging zes jaar lang naar Don Bosco Zwijnaarde, waar ik de salesianen ook leerde kennen. In verschillende van onze scholen is er een goed draaiende oud-leerlingenwerking. Ik ben daar niet bij betrokken, al sta ik er wel van te kijken hoe Don Bosco ook jaren na het afstuderen nog mensen samenbrengt in vreugde! Met de Vrijwilligers van Don Bosco heb ik zo goed als geen contact, tenzij op momenten dat de verschillende takken van de Salesiaanse Familie samenkomen.”
Er bestaat in onze provincie de animatiegroep voor de Salesiaanse Familie. Wat vind je van haar activiteiten? Zou ze meer kunnen of moeten doen? Heb je daar ideeën over?
Andy: “Om eerlijk te zeggen, ik woon in het verre Amsterdam. Vanuit het Amsterdamse voel ik me niet voldoende ingevoerd. Het is beter dat wij elkaar leren kennen. We kennen elkaar niet zo goed. Dat is echt jammer. Het zou mooi zijn als de Animatiegroep hiervoor iets kan betekenen. Organiseer een jaarlijkse dag bij voorbeeld, waar de hele salesiaanse familie bijeenkomt en wij de gelegenheid hebben om elkaar beter te leren kennen, ook op groepsniveau. Denk niet te veel over activiteiten; gewoon een gelegenheid om samen te zijn.”
Dieter: “De voorbije jaren was ik telkens aanwezig op een ontmoetingsmoment voor de verschillende leden van de Salesiaanse Familie. De kracht van deze momenten ligt in de ontmoeting en het beluisteren van elkaars verhaal. Ik denk dat deze groep de ideale plaats is om bijvoorbeeld een evenement op te zetten voor de brede salesiaanse beweging.”
Naast de officiële deelgroepen van de Salesiaanse Familie bestaan er ook nog de vrienden van Don Bosco en de beweging rond Don Bosco. Denk je dat die belangrijk kunnen zijn voor de toekomst van onze provincie?
Andy: “Alle groepen zijn welkom! Don Bosco is niet alleen voor de salesianen of de zusters of medewerkers of noem maar op. Don Bosco is voor iedereen. En het zou geweldig zijn als iedereen er is voor Don Bosco, liefst in naam van Jezus Christus. Wanneer veel mensen de spiritualiteit en het gedachtegoed van Don Bosco kiezen en bezield worden om hun leven kracht te geven, is het een rijkdom. Het maakt niet uit welke naam of vorm zij kiezen, liefst wel gereglementeerd, kerkelijk of burgerlijk. En door die groepen en de leden van die groepen kan onze spiritualiteit zich verspreiden. Maar ik wil graag één ding zeggen: vorming van deze groepen en verbondenheid met de hele salesiaanse familie zijn vereisten!”
Dieter: “Ik denk dat we op dit moment onvoldoende zicht hebben op wie die mensen allemaal zijn: het gaat om vele opvoeders en leerkrachten, lectoren, misdienaars, leden van het zangkoor, weldoeners …..Bereiken we hen voldoende? Ik hoop dat onze verschillende mediakanalen daarin een voortrekkersrol kunnen spelen, zodat ze voelen dat ze deel uitmaken van één grote beweging. Die grote beweging bestaat ook onder de jongeren. Met de werkgroep “Jongeren-, roepingen- en gezinspastoraal” hopen we een Salesiaanse Jongerenbeweging te kunnen opzetten met als voornaamste bedoeling dat jongeren van verschillende scholen, voorzieningen, verenigingen … zien en ervaren dat ze deel uitmaken van de grote beweging die Don Bosco tot stand heeft gebracht. Op welke manier dat concreet gestalte krijgt, moeten we nog verder uitwerken. Het is in ieder geval iets waarvan we dromen.”
