Jonge Oekraïense vluchtelingen getuigen: "Muziek als teken van hoop"
Jonge mensen zijn de eerste zorg van Salesianen: altijd, overal en in alle omstandigheden. Des te meer wanneer zij in gevaar zijn, zoals nu tijdens de oorlog in Oekraïne. Meisjes als Nastia of Dasha zijn hun land moeten ontvluchten en zijn vandaag gehuisvest in salesiaanse centra in Polen en Spanje. Zij doen hun verhaal.
Nastia is de oudste van vier broers en zussen. Samen met haar moeder en grootmoeder vluchtte zij uit Lviv in de eerste weken van de Russische invasie. Alleen haar vader bleef in Oekraïne, waar hij vandaag als vrijwilliger werkt om humanitaire hulp te verlenen aan de bevolking. "We zijn trots op hem omdat hij een patriot is", zegt zijn vrouw, Lubov. Omdat de familie al bekend was met de Salesianen in Oekraïne, werden ze, toen ze Polen binnenkwamen, in contact gebracht met een salesiaans huis in Krakau. Momenteel verblijven ze daar samen met zo'n vijftig andere vluchtelingen.
Bandura
De jonge Nastia had amper bagage, maar haar bandura? Die moést mee. Dat is een traditioneel Oekraïens instrument en haar bandura werd intussen een bron van hoop voor alle vluchtelingen. "Eerst dacht ik er niet bij na, maar door te spelen en te zingen denken we aan ons land, geven we kracht en hoop aan hen die ons vaderland verdedigen en kunnen we ook laten zien dat Oekraïne belangrijk is en dat we hulp nodig hebben", vertelt Nastia. De hele familie is de Salesianen vandaag erg dankbaar "voor de manier waarop we verwelkomd en geholpen werden."
Engelse cursus
Een ander mooi verhaal speelt zich af in Salamanca in Spanje. Dasha, een 18-jarig meisje uit Oekraïne, volgde een online cursus Engels waardoor zij digitaal in contact stond met een man in Salamanca. De zus van deze man, Mariam Fernández, is lerares aan het Salesiaans Centrum voor Beroepsopleiding van de stad en besefte meteen dat ze iets moest doen toen de oorlog uitbrak. "Zodra ik hun verhaal hoorde, wist ik dat we iets voor haar moesten doen. Toen ik vervolgens met haar moeder sprak, begonnen we het proces om haar andere kinderen en haar nichtje met baby naar hier te halen", zegt de lerares.
Vandaag wonen Dasha en al de jongsten in een appartement dat door Caritas ter beschikking werd gesteld en gaan ze naar salesiaanse scholen en het salesiaans oratorium van de stad, terwijl Mariam zich blijft bezighouden met de volwassen vrouwen in de groep. "Ik drink meestal koffie met de moeders terwijl we wachten tot de kinderen klaar zijn met hun activiteiten. Het is alsof we nieuwe vrienden in ons leven brengen. We geven hen onze tijd, aanwezigheid, wat hulp met papierwerk, enzovoort", vervolgt de lerares. Samen met andere leden van de onderwijsgemeenschap van het salesiaans centrum zet zij zich ook in om de vluchtelingen te begeleiden bij het leren kennen van de stad en hen te integreren in sport, culturele activiteiten... "Als deze ervaring me iets leert, dan is het wel dat solidariteit bestaat", besluit ze.
