Jong, pienter en zwart
De medewerkers van Groot-Bijgaarden hebben VRT-journaliste Katrien Vanderschoot uitgenodigd voor een lezing. We waren in eerste instantie benieuwd naar haar kijk op de vluchtelingencrisis, maar zij verkoos te spreken over “jong, pienter en zwart”, de sociale en politieke situatie in Congo, Ghana, Togo en Burkina Faso.
Na een algemene beschouwing over Afrika werd de nadruk gelegd op het feit dat 60% van de Afrikanen jonger zijn dan 25 jaar, zodat er voor hen een dilemma ontstaat: blijven of emigreren. Toch is het geen zwart-wit scenario, er zijn oplossingen.
Katrien Vanderschoot bezocht Afrika voor het eerst in 1994 als freelance journaliste in Rwanda. Ze beleefde daar de volkenmoord en constateerde dat overbevolking leidt tot radicalisering en frustratie.
Er is nog steeds nood aan meer technische scholen en jobs, ontwikkeling van burgerzin en mensenrechten. Dankzij de repatriëring van opgeleide Afrikanen, is er een gunstige evolutie. Europa investeert 3,3 miljoen euro maar er zijn 18 miljoen jobs nodig. Er zijn veel donoren, maar te weinig staatsbudget.
In Togo is gezinsplanning belangrijker dan onderwijs. Door de overbevolking telt de gemiddelde klas 98 leerlingen! De bewustwording bij de huidige generatie is vrij sterk. Maar het gebrek aan ervaring in de politiek is zo groot dat er heerszuchtige dictators verschijnen.
Ten slotte sprak Katrien Vanderschoot over Congo. Tot 1996 was Oost-Congo toneel voor ontvoeringen, burgeroorlog en wanhoop. Men zag er echter ook de veerkracht en de burgerzin. In dat jaar kwam er een einde aan het Mobutu-regime. Er waren zeer veel kampen voor 1,5 miljoen gevluchte Rwandezen.
Over Congo kan men zich na de recente verkiezingen verschillende vragen stellen :
- Heeft de interne gemeenschap zich laten rollen?
- Dreigt er een opsplitsing in kampen?
- Zal Tshisekedi de rechtstaat installeren?
- Wat met de grondstoffenroof en wapenhandel?
- Krijgt de jonge generatie een kans op een nieuwe politieke cultuur?
Alles samen was het een inspirerende avond!
