Jeugddienst zkt. jongeren voor de Turijnreis!
Waarom meegaan op Turijnreis? De Koerier vroeg het aan Quinten Lievyns & zuster Princy, twee mensen die weten waarover ze spreken.
Hoe vaak zijn jullie al in Turijn geweest?
Zuster Princy: In totaal ben ik al een vijftiental keer in Turijn geweest, maar met de jeugddienst ga ik ondertussen vier jaar mee.
Quentin: Ik ben al twee keer mee gegaan, eerst als deelnemer en daarna als gids. In 2019 ga ik voor de eerste keer als begeleider mee.
Wat betekent Turijn voor jullie? Is er een verschil tussen de eerste reis en nu?
Zuster Princy: Turijn is een levendige stad waar heel wat bezienswaardigheden en musea zijn. Een ideale en leuke stad om dus te flaneren door de winkelstraten. Maar ik loop toch het liefst rond in Valdocco. Voor mij is dat een plaats waar ik het gevoel heb van 'thuiskomen'. De eerste keer dat ik in Turijn kwam, werd ik overweldigd toen ik de Basiliek van Maria Hulp binnenstapte.
Die overweldiging heeft ondertussen plaats gemaakt voor inspiratie, bewondering, gebed, geloof, enthousiasme, dankbaarheid en de energie om verder te doen!
Quentin: Turijn is voor mijzelf een heel grote bron van inspiratie en ook van kracht om in het jeugdwerk – en daarbuiten – aan de slag te gaan met kinderen en jongeren. De eerste Turijnreis was een ontdekkingstocht in het leven van Don Bosco. Ik wist er niet zoveel van en aangezien ik toch hoofdanimator werd op een Don Boscospeelplein wilde ik wel eens weten wat ons speelplein nu eigenlijk typeert en wie Don Bosco was. Nu ga ik mee om aan andere kinderen en jongeren te kunnen meegeven wat Don Bosco allemaal gedaan heeft en hoe hij was, en om hem hopelijk ook als inspiratiebron voor anderen te introduceren.
Hoe ziet het programma van een Turijnreis eruit? Wat is er veranderd?
Zuster Princy: We proberen op een min of meer chronologische volgorde het leven van Don Bosco te vertellen. Daarbij staan we ook stil bij een aantal belangrijke figuren die deel uitmaken van onze grote salesiaanse familie, zoals Domenico Savio en Maria Mazzarello. Er is natuurlijk ook plaats voor spel, ontmoeting en vrije tijd.
Quentin: Het programma is een goede mix. Enerzijds bezoeken we belangrijke plaatsen uit het leven van Don Bosco en zijn companen. Ook Maria Mazarello komt aan bod. En anderzijds is er ruimte voor ontspanning, ontmoeting en spel. Sinds mijn eerste jaar is er nog niet veel veranderd, zelfs sommige deelnemers niet.
Wat is de favoriete plek van de meeste jongeren? Is dat over de jaren heen veranderd?
Zuster Princy: Dat vraag je het best aan hen, denk ik. Absolute favorieten van veel jongeren zijn waarschijnlijk de pizzeria en de via Garibaldi – de winkelstraat, dus. Maar ook gewoon 'buiten zijn', op de Valoponasca in Mornese, op de Becchi, in Valdocco – dat zijn plaatsen waar jongeren geraakt worden: door de natuur, door het leven van Don Bosco of Maria Mazzarello, enz.
Quentin: Een heel geliefde plek is de pizzeria die we bezoeken in Castelnuovo, maar ook Valdocco is een plek waarvan veel jongeren versteld staan.
Welke activiteiten en spelletjes deden jullie vroeger en welke nu?
Zuster Princy: Een spel dat nog altijd meegaat, is dat in Chieri, waar de jongeren in groepjes rondlopen op zoek naar verschillende plaatsen waar ze uitleg krijgen en een opdrachtje moeten doen. Wanneer ze een 'boeman' tegenkomen, moeten ze op de grond gaan zitten en heel luid lachen zodat ze niet aangetikt kunnen worden. De gidsen zorgen elk jaar voor nieuwe leuke spelen en animaties.
Quentin: De gidsen steken ieder jaar zelf een aantal activiteiten en spelletjes in elkaar. Ieder jaar is dat dus een grote verrassing. De laatste avond mondt meestal uit in een grote talentenshow.
Waarom gaan jongeren mee naar Turijn? Zijn de redenen veranderd?
Zuster Princy: Ik denk dat de sfeer een grote factor is. Ze horen enthousiaste verhalen van anderen die al mee geweest zijn en dat maakt hen ook enthousiast. Sommigen gaan al meerdere jaren, voor de sfeer maar ook omdat ze geraakt worden door wat ze horen en zien.
Quentin: Ik denk persoonlijk dat heel veel jongeren meegaan door de leuke verhalen van voorbije jaren en voor de nieuwe vriendschappen die opgebouwd worden. Maar als ze dan eenmaal in Turijn zijn, verliezen ze daar ook een stukje hun hart bij Don Bosco. Of dat hoop ik toch!
Welke souvenirs worden er gekocht? Was dat vroeger anders dan nu?
Zuster Princy: Van die kleine medailles om aan een kettinkje te hangen.
Iets subtiels dat aan Don Bosco doet denken en aan de fijne ervaring die ze opgedaan hebben.
Quentin: Sieraden zijn vaak wel in trek, of een kledingstuk uit de kledinglijn van Valdocco wordt nu en dan ook weleens aangeschaft.
Wat willen jullie graag doen tijdens de Turijnreis van 2019?
Zuster Princy: Knallen! Doen wat we anders doen. Vol enthousiasme vertellen en gidsen, zorgen voor een leuke sfeer en op tijd eens stilvallen.
Quentin: Hetzelfde als andere jaren: plezier maken, tot rust komen en anderen inspireren.
Inschrijven? Of gewoon meer weten?
https://www.jeugddienstdonbosco.be/zingeving/roots-van-don-bosco-turijnreis
Bron: Koerier 2019/1, p. 23.
