I found my enthusiasm ...
De vroege dagen van april doen mij denken aan de reizen die mijn vrienden dan maken naar prachtige landen in Europa of familiefeesten elders. En ik? Ik vertrok een beetje bedeesd, met mijn rugzak, naar de animatorcursus.
Ik vond het een beetje jammer dat ik mij had ingeschreven voor deze cursus, omdat ik daardoor niet in staat was om erop uit te trekken met mijn vrienden. Bovendien wist ik niet wat ik van deze cursus kon verwachten omdat het aanvankelijk alleen mijn bedoeling was om, door in contact te komen met Vlaamse jongeren, beter Nederlands te leren. Mijn terughoudendheid verdween snel in de koele lentebries.
Vanaf het eerste moment werd ik getroffen door de verrassende vriendelijkheid van deze jongeren. Ze spraken open en vrij met mij en deden mij mijn zelfbeeld van Nederlandstalige brabbelaar met een gele huid en een platte neus als sneeuw voor de zon verdwijnen. Ik dacht niet langer aan de reizen en de familiefeesten. Met al die vriendelijkheid om mij heen heb ik het programma volledig in mij kunnen opnemen.
6 dagen werkten wij van 7.30 uur tot 23.00 uur onder begeleiding van 6instructoren. Het was een ongelooflijk goede training die mij de ene na deandere verrassing bracht.
“Ik zie in hen een enorme passie. Ze zijn vol energie en hopen op een mooie wereld.”
In de eerste plaats de professionaliteit van de instructoren. Ze werkten soepel en behendig samen. Of het nu het werk in de keuken, de werkverdeling, de organisatie van de lessen of de organisatie van de grote spellen betrof, nergens merkte ik een dissonant. Iedere persoon voerde zijn taak naar best vermogen uit en de samenwerking kwam op mij over als een sonate met ongeëvenaarde harmonieën.
Het programma zou ik ‘perfect’ willen noemen. Geen saaie lezingen, theorieën of lessen, maar leren door middel van boeiende en realistische spelletjes. Iedere dag behandelden wij kleinere onderwerpen rond het algemene thema ‘pizza Hawaï’. De ene dag acteerden wij, de andere dag verkleedden wij ons. In de ochtenden werden de spelletjes georganiseerd en in de avonden werden wij creatief uitgedaagd. Tijdens de games werden de soft skills vakkundig door de instructoren geïntroduceerd. Hoe pak je het bijvoorbeeld aan als een kleuter iets in zijn broek doet of wat doe je als er twee jongeren vechten? In het geval van asociale of ondeugende kinderen leerden zij de goede methode van de heer, de dame en de zot aan. Ook boden ze een basiscursus EHBO aan. We kregen toegang tot al deze vaardigheden door middel van leuke, humoristische spelletjes door de instructoren. We werden door hen ook in ‘super-surprise’- situaties geoefend door de rol van animator aan te nemen.
Het is onmogelijk om alle details van de cursus te vernoemen. Wat ik echter absoluut niet mag vergeten, is het ook even te hebben over mijn medecursisten. Ze waren heel jong en ‘Europese kinderen’. Kinderen waarvan ik dacht dat ze tot 9 uur in hun bed zouden blijven liggen en alleen dat zouden doen waar ze zin in hebben. De jonge mensen die ik in deze cursus heb leren kennen, hebben mijn gedachten veranderd. Ze hebben alles goed meegedaan, verantwoordelijk gewerkt en zich in alle vrijheid serieus aan de regels gehouden. Ik zie in hen een enorme passie. Ze zijn vol energie en hopen op een mooie wereld. Ik herinner mij wat Archimedes ooit zei: ‘geef me een vast punt, dan zal ik de aarde bewegen.’ Als ik dat toepas op deze jonge mensen, zou ik ervan willen maken: ‘geef ze een steunpunt, dan zullen ze de wereld veranderen.’ Met het steunpunt van geloof en liefde kunnen deze jongeren de factoren zijn om tot een prachtige wereld te komen.
Deze dagen zijn voor mij zeer betekenisvol geweest. Als ik iets niet begreep, legden de medecursisten het mij geduldig uit. Als ik moeite had mij uit te drukken, wachtten en luisterden zij. Als ik aarzelde, stelden zij zich open en praatten zij actief op mij in. Na 6 korte dagen zijn we uit elkaar gegaan maar allen laten ze een mooie herinnering achter in mijn leven. Ik kan zelfs stellen dat zij mij weer wat jonger gemaakt hebben! Ik heb er echt van genoten!
