#2 Het speelplein van... Maarten: “Job te danken aan speelplein”
Op maandag 5 juli zijn de speelpleinwerkingen van Don Bosco eraan begonnen! Bijna twee maand lang zullen honderden animatoren het beste van zichzelf geven om een glimlach op het gezicht van kinderen en jongeren te toveren.
Om volledig in de juiste sfeer te komen, laten we tijdens de zomervakantie enkele (oud-)animatoren aan het woord over hun ervaringen op een Don Bosco-speelplein. Vandaag aan het woord: Maarten van Jeugddienst Don Bosco.
Dag Maarten, vertel eens iets over jezelf.
“Ik ben Maarten, bijna 26 jaar oud. Ik werk bij Jeugddienst Don Bosco, waar ik insta voor cursussen jeugdwerk en vorming op maat.”
Hoe ben je bij een Don Bosco-speelplein terecht gekomen?
“Mijn Don Boscoverhaal begint 7 jaar geleden. Ik werkte als bakker in Zaventem, waar ik goed mijn brood verdiende. Maar gelukkig was ik er niet, dus besloot ik weer te gaan studeren. Tijdens de zomer zou ik beslissen wat ik wou gaan doen. Mijn oudere broer gaf me toen misschien wel de beste raad van mijn leven: ‘Ga één weekje mee naar het speelplein, dan kunt ge uw gedachten wat verzetten.’ Als 18-jarige kwam ik op zondag aan op het speelplein van Oud-Heverlee. Ik stond er wat ongemakkelijk bij en dan moesten we nog eens kennismakingsspelletjes spelen ook... Maandagochtend was ik voor de eerste keer ooit animator. Ik stond als een gek verkleed en had met mijn medemoni het geniale plan om met onze groep, de achtjarigen, verstoppertje te spelen in het bos. Natuurlijk hadden we niet gedacht aan het feit dat we nog geen enkele naam van de kinderen kenden…”
Geen succesverhaal dus?
“Dat niet, maar de rest van de week vloog voorbij. De zotste spellen werden gespeeld, de grappigste toneeltjes in elkaar geflanst en 4 of 5 keer per dag werd er door een 300-tal kinderen gedanst. En plots was het vrijdagavond. Op vrijdag neem je afscheid van je familie voor die week, een familie van laat ons zeggen vijftig personen. Alle vijftig zaten we op de ‘formatie’, een grote tribune in de vorm van een halve cirkel, te luisteren naar de pleinleiders die ons vertelden dat het een geweldige week was. Als allerlaatste stelden ze de vraag: ‘We hebben echt nog wat animatoren nodig, is er iemand die graag terugkomt?’ Vanuit mijn impulsiviteit en het gevoel van verbondenheid dat ik net een hele week kon ervaren, stak ik mijn hand op. Toen ze vroegen welke van de drie weken die nog niet vol zaten ik wou komen, zei ik doodleuk: ‘Allemaal natuurlijk!’”
En dat positieve gevoel is dan gebleven?
“Ja! Aan het einde van die zomer, na vier weken speelplein, had ik door dat dit me lag. Hier wou ik verder mee doen, ook in het dagelijkse leven. Ik besloot dat het tijd was om verder te gaan studeren in een sociale richting, liefst een richting die me met kinderen zou kunnen laten werken later. Ik vond in Leuven de bachelor sociale readaptatie-wetenschappen. Ondertussen stond ik elke zomer minstens vier weken op het speelplein en was ik hoofdanimator geworden. Toen ik afstudeerde, en achteraf gezien mijn laatste zomer op het plein stond, zag ik op Facebook een berichtje van Jeugddienst Don Bosco: ‘Word vormingsmedewerker.’ Die kans greep ik. Ik kreeg in dezelfde familie een job waar ik me op dezelfde manier thuis voel als op het speelplein. Ik ben verantwoordelijk voor onder andere cursussen, waar ik 15- tot 18-jarigen de stappen zie nemen die ik zelf ooit nam.“
Waren er ook mindere momenten?
“In heel dit verhaal heb ik maar van één ding spijt; dat ik na mijn eerste speelpleinzomer geen animatorcursus heb gevolgd. Na mijn eerste ervaringen dacht ik dat ik alles al kon en de beste moni was die ik kon zijn… Ik hou van spellen verzinnen en personages spelen. Als ik nu zie hoe animatoren, wanneer ze uitgedaagd worden, de origineelste spellen en grappigste personages bedenken, kan ik me alleen maar inbeelden hoeveel verder ik hierin had kunnen geraken. De speelpleinvibes in de loop van het jaar in combinatie met geweldige instructoren die je aansporen uit te blinken in wat je al kan, terwijl je groeit in wat je minder goed kan of durft. Wat was ik daar graag bij geweest. Daarom daag ik elke animator uit. De animator als nieuwkomer in hun eerste week, de animator die onzeker is over wie die is, de animator die al bakken ervaring heeft. Ik daag ieder van hen uit om een animatorcursus te volgen.”
Meer info over de cursussen kan je vinden op www.animatorcursus.com.
