Het is een gelofte, net zoals bij Abraham
Sinds september 2016 is Cirilo de Deus salesiaan in onze provincie (op de foto aan de microfoon). In augustus 2017 is hij toegevoegd aan het salesiaans team van de parochie Nieuw-West Amsterdam. Daar gaat hij zich richten op het jeugd- en jongerenwerk met als doel een eigen sociaal project op te zetten. Een 30-jarige broeder, afkomstig uit Oost-Timor, een vrolijke, dynamische en gedreven jonge kracht. Met Pinksteren sprak hij zijn eeuwige gelofte als salesiaan van Don Bosco uit. Een bijzondere levenskeuze, zeker in deze tijd. De redactie vroeg hem naar zijn inspiratie.
“Met Pinksteren heb ik mijn eeuwige gelofte uitgesproken. Deze grote gebeurtenis vond plaats te Hechtel op 20 mei 2018. Het was mooie viering en het raakte me zeer. Omdat ik God op dat moment beloofd heb om de rest van mijn leven aan Hem te geven. Ik ben die stap verder gegaan vanwege mijn “gelofte” want ik vertrouw op Hem. En ik ben er zeker van dat Hij me heeft geroepen.
Voordat ik mijn eeuwige gelofte uitgesproken heb, keek ik naar mijn roepingsverhaal om te ontdekken hoe ben ik in het salesiaan leven aangekomen en hoe ben ik “hier” gekomen. Toen herinnerde ik me het verhaal van de roeping van onze aartsvader Abraham.
Abraham verliet zijn eigen land dat rijk was en hij reisde naar een onbekend land.
Hij wist niet wat er zou komen. Maar omwille van zijn geloof deed hij het. Hij liet God als gids voor hem naar het beloofde land gaan waar het vervuld was van rijkdom, ofschoon hij Hem/ God niet zag.
Ik wil nu naar mijn eigen leven kijken. Veel mensen stelden me vaak deze vragen: Waarom wil jij salesiaan-missionaris worden? Waarom koos jij er voor om naar “hier” te komen? Mijn antwoord is in de lijn van Abraham. Het is een gelofte. Met mijn gelofte gaf ik het antwoord “JA” in mijn eerste professie en mijn eeuwige professie. En met mijn gelofte ook koos ik het leven als salesiaan-missionaris ad gentes en ad vitam (voor alle natiën, voor het leven).
Het is misschien voor anderen onbegrijpbaar maar de fundamenten waarop ik sta, zijn het heel diep en oprecht.
Uit dit geloof aarzelde ik ook niet om mijn wil in de hand van de algemeen overste te laten rusten. Omdat God door de overste heen werkt. Dus ik mag zeggen dat ik hier terecht gekomen ben door Gods wil. En “hier” beschouw ik als een belofteland van God voor me.
Maar mijn gelofte is nog niet groot genoeg om een berg te verplaatsen naar de zee, omdat ik een mens ben. Daarom vraag ik jullie om me spiritueel te steunen.”
