Genieten van zoveel positief en enthousiast engagement
Mia ... het kan de naam zijn van een buurvrouw om de hoek of een vrouw die je gisteren tegenkwam in de winkel! In Don Bosco Hechtel komt er echter geen vrouw aanlopen als je Mia roept. Daar staat MIA voorMoni In Actie. En van actie gesproken ... Als leerkracht van het Don Boscocollege te Hechtel kan ik je vertellen dat er elke middag actief en enthousiast gespeeld wordt door die moni’s. Wie zijn zij en wat houdt dat begrip moni in? Tijd om dat hier eens uit de doeken te doen.
Leerlingen van het vierde, vijfde en zesde jaar krijgen elk schooljaar de kans om zich te engageren als moni op school. Dat betekent dat ze tijdens de middag de eerste- en tweedejaars enthousiast entertainen. De leerlingen van het vierde en het vijfde zijn onze moni’s, maximum zes leerlingen van het zesde jaar zijn onze hoofdmoni’s. Begin september kunnen geïnteresseerde leerlingen zich inschrijven tijdens een infomiddag. Vervolgens wordt er een spellijst opgesteld zodat er voor elke dag voldoende moni’s zijn om het middagspel te begeleiden. De meeste moni’s komen niet enkel op hun ‘verplichte’ dagen. Begin september starten we vaak met een honderdtal moni’s, een mooi aantal om maar even duidelijk te maken hoeveel geëngageerde jongeren we op onze school kunnen vinden.
Naast het middagspel zijn er activiteiten waarbij de school rekent op de groep moni’s. Zo helpen ze achter de toog bij Back to Chrysostomos, een activiteit op een vrijdagavond voor alle oud-leerlingen. Er staan ook altijd verschillende moni’s paraat om te helpen op de eetdag van onze school en de moni’s verwelkomen eveneens toekomstige nieuwe leerlingen tijdens de inschrijvingsdag. Op deze dag kunnen nieuwe jongeren het middagspel in levende lijve ervaren, terwijl onze moni’s zich helemaal uitleven.
Natuurlijk appreciëren leerkrachten, medeleerlingen en de school hun inzet. Daarom wordt de monigroep één keer per trimester getrakteerd op een moni-activiteit, bijvoorbeeld met monibowling, een ijsje eten ... Deze activiteiten vinden meestal plaats op woensdagnamiddag. Enerzijds is dat natuurlijk heel leuk, maar anderzijds vragen die activiteiten eveneens opnieuw tijd. Toch dagen er altijd heel wat moni’s op, en creëren ze een gezellige en groepsvormende sfeer!
Buiten het middagspel, de schoolse en de ontspannende activiteiten, is er het befaamde bergkamp in Oostenrijk; bekend in Hechtel en omstreken. Elk jaar vertrekken we met meer dan tweehonderd mensen richting Stanzach in Oostenrijk. Tien dagen verblijven we daar en wandelen is onze hoofdactiviteit. Wandelen? Ja zeker, wandelen! ’s Avonds, op vrije momenten, in de bergen ... zorgt de moniploeg voor het nodige entertainment. Al vanaf februari start een dertigtal moni’s met de voorbereidingen van dit kamp: spelen maken, tafelanimaties bedenken, bezinningen uitwerken, enzovoort. Geweldig en zo knap om te zien, wij kijken met fierheid toe. Aandachtige lezers merken echter dat er maar een dertigtal moni’s meekunnen op kamp. Naast al deze zonneschijn heeft de moniwerking, jammer genoeg, ook een donker kantje. Begin september mogen de moni’s zich kandidaat stellen voor het bergkamp. Er wordt gekeken naar de inzet op het middagspel en hun ontwikkeling tijdens de stagegesprekken. Begin februari volgt het meest pijnlijke moment in het jaar: dé keuze van de moni’s. De voorbije jaren moesten we meer dan de helft van de kandidaten teleurstellen, zowel voor hen als voor ons is dat geen fijn moment. Niemand die zich zo engageert, verdient het om het einddoel niet te halen. Toch vindt die keuze elk jaar plaats en wordt de Oostenrijkdroom van verschillende gemotiveerde jongeren doormidden geprikt.
Ikzelf ben één van de drie leerkrachten die de begeleiding van de moni’s op zich neemt. Elk jaar opnieuw vind ik die keuze vreselijk en oneerlijk. Het is niet correct, maar het is ook niet efficiënt om te veel moni’s mee te nemen. Enerzijds laat ik met pijn in het hart moni’s thuis, maar anderzijds zie ik jongeren in september voorzichtig starten als moni, om vervolgens tijdens het jaar open te bloeien tot een verantwoordelijk en bezielende moni. Dat geeft mij en mijn andere twee collega’s zo’n voldoening!! Ik kan alleen maar hopen dat de MIA’s in Hechtel nog lang zullen bestaan zodat we kunnen genieten van zoveel positief en enthousiast engagement.
Bron: Don Bosco Vlaanderen, 2018/5, p. 4-5
