Een mooie traditie
In de meimaand plannen we steevast een concertje met het Kinderlandkoor voor de zogeheten ‘rustende zusters’. We gebruiken immers nu en dan hun kapel om te repeteren en willen hen op die manier bedanken.
En ja hoor, het zag weer zwart (euh grijs) van ‘t volk, dat enthousiast luisterde, meewiegde en meeklapte met ons jong geweld. We openden met ‘Maak het even stil, stil voor Don Bosco’ om meteen erna ‘Een kei-toffe vriend’ (met een vlot melodietje) op hen los te laten. Meteen erna kwam ons eerste dansnummer: het Afrikaanse ‘Zimbolé’ had veel bijval! En dat was ook het geval met ‘Het groentelied’ van kapitein Winokio. Maar het publiek werd muisstil toen we het wondermooie ‘On écrit sur les murs’ brachten en dat zonder tekstblad! Ook de ‘Shoulder Boogie-Woogie’ was een schot in de roos. Traditiegetrouw eindigden we met eentje van Elly en Rikkert ‘Sta je klaar om mee te gaan’. Het publiek stond nog niet meteen klaar om weg te gaan (of weg te ‘rollen’) want men wilde nog een bisnummer…
Het Kinderlandkoor zong met veel enthousiasme. Ja, ze hebben veel in hun mars. Ze waren dan ook blij met het bijpassende Marssnoepje dat ze achteraf van de zusters kregen.
En wat bleek achteraf? De provinciale overste had zich stilletjes tussen het publiek gemengd. Oeps, niet gezien! Maar ze was lovend en dát hebben we wel gehoord!
