Een Indonische Nederlander en een Vlaamse Ecuadoriaan
Andy Jebarus en Jef Delporte zijn allebei salesiaanse missionarissen. Andy trok naar Nederland en is afkomstig uit Indonesië; Jef ging van Vlaanderen naar Ecuador.
HOE LEERDE JE DON BOSCO KENNEN?
Andy: Toen ik 20 jaar was, ontmoette ik bij toeval een jonge salesiaan in een kerk te Jakarta. Voordien had ik nooit over Don Bosco gehoord.
Jef: Ik leerde Don Bosco kennen in mijn jeugdjaren op het jeugdpatronaat. Samen met mijn vrienden ging ik er iedere zondag heen. Meneer Ackaert was priester in het bisdom van Brugge en de begeleider die de bezieling van Don Bosco echt levendig maakte.
WANNEER WIST JE DAT JE MISSIONARIS WILDE WORDEN?
Andy: In 2004-2007 ben ik voor mijn postnoviciaat in de Filipijnen en Pakistan geweest. In 2004 werden landen uit deze regio zwaar getroffen door een tsunami. Veel kinderen bleven achter als wees en hadden geen dak boven hun hoofd. De salesianen in Pakistan zagen de nood en openden een weeshuis. Ik stelde me kandidaat om mijn schouders mee onder het project te zetten.
Jef: Dat is laat opgekomen. Wanneer ik reeds 22 was, vroeg ik aan meneer Ackaert of ik iets kon doen 'zoals hij deed'. Zo ben ik bij de late roepingen terechtgekomen.
HOE ZIE JE DE TOEKOMST VAN HET GELOOF?
Andy: Ik ben hier in Amsterdam voor en door mijn geloof. Ik wil mijn geloof zichtbaar maken bij jongeren en zo de aanwezigheid van Jezus voelbaar maken. Iedereen gelooft wel in iets, denk ik. Als alle christenen meedoen met het voelbaar maken van het geloof, ben ik ervan overtuigd dat er toekomst is voor het geloof, het geloof in Jezus Christus
Jef: Gelovig zijn is een opgave. Hier bij de Shuar* was het geloof de sterkte van het volk. Nu kijken ze naar de moderne wereld en is geloof niet meer vanzelfsprekend.
Maar de waarden van het geloof trekken hen wel aan, vooral bij de jongeren. En dat is onze opgave: Don Bosco levend maken: nu, bij de mensen.
HOE DRAAG JIJ, ALS MISSIONARIS, BIJ AAN DEZE TOEKOMST?
Andy: Ik doe de gewone dingen die aan mij toevertrouwd zijn in Zijn Naam. Elke dag opnieuw probeer ik de liefde, de zachtmoedigheid en vriendelijkheid van Christus voelbaar te maken met mijn woorden en handelen. Dat kan alleen door dicht bij de mensen te staan en onder de jongeren te leven.
Jef: Ik ben veel onder de mensen, vooral via het jeugdwerk. Onlangs hebben we hier een groot jeugdcongres georganiseerd. Er kwamen een 500-tal jongeren. Het is het 18de jeugdcongres in Ecuador. Ik ben al 46 jaar missionaris in Zuid-Amerika.
WAT ZIJN JULLIE ERVARINGEN IN JULLIE PROVINCIE?
Andy: Missionaris zijn in Vlaanderen en Nederland is een grote uitdaging! Ik moest net als een kind alles opnieuw van A tot Z leren. De taal is moeilijk, het klimaat is verschrikkelijk, de cultuur is anders en ook de manier van denken en redeneren is helemaal anders.
Jef: Ik ben de salesiaanse congregatie dankbaar voor alles wat ze ons gegeven hebben. Vanuit de Westhoek ben ik hier in Ecuador bij de Shuar terechtgekomen. Voor mij is het iets bijzonders. Het is geen verdienste van mij, maar een geschenk van de Heer. En ik dank de Heer dat ik iets heb kunnen doen voor de jongeren. Vooral de jongeren zelf hebben mij veel geleerd.
WAT TYPEERT JOU ALS PERSOON?
Andy: Alle roepingen hebben hun eigen uitdagingen. Ondanks alles ben ik heel blij met wie ik nu ben. Tot nu toe ben ik een enthousiast en optimistisch persoon en ik hoop dat het zo zal blijven, zeker in Zijn geest.
Jef: Wat mij typeert, is dat ik mij gelukkig voel als salesiaan en als priester. Ook heb ik veel geleerd van de gewone mensen. Zo dacht ik dat ik Jezus bij de mensen bracht, maar Hij was er al vóór mij.
HEB JE NET ALS DON BOSCO NOG EEN DROOM?
Andy: Als ik geen droom meer had, zou ik hier al lang weg zijn. Mijn grootste droom is dat mensen — en in het bijzonder de jongeren — de liefde, zachtmoedigheid, rechtvaardigheid en vriendelijkheid van Christus mogen ervaren. En ik bid dat die ervaringen hen dicht bij Christus mogen brengen.
Jef: Ja, om mijn werk verder te zetten bij de mensen en om de jongeren Don Bosco te leren ontdekken.
ZIE JE JEZELF OOIT NOG TERUGKEREN NAAR JE LAND VAN HERKOMST?
Andy: Ik sluit niet uit dat ik er ooit terugkeer, want Flores (Indonesië) is het mooiste eiland ter wereld! Ik ben nog niet overtuigd dat ik tot mijn laatste adem hier zal blijven. De Heilige Geest zal me wel leiden.
Jef: Ik denk eraan om mijn laatste jaren hier te blijven. Mijn wereld draait hier rond de gewone mens van Zuid-Amerika. Ik vraag om jullie gebed, want zonder de Heer, gaat het niet. En de mensen hier hebben me gelukkig gemaakt.
