Don Bosco is mijn leven
Interview met missionaris Hoan Pham. Op 20 mei 2018 spreekt hij zijn eeuwige geloften uit in de Don Boscokapel te Hechtel.
Hoe heb je Don Bosco leren kennen en waarom wou je salesiaan worden?
Toevallig leerde ik Don Bosco kennen door te voetballen. Toen ik student was, wilde ik graag naar het Don Bosco-internaat gaan in Saigon in het Zuiden van Vietnam omdat ik daar elke dag kon voetballen. Ieder weekend kon ik ook vrijwilligerswerk doen in het Don Boscojeugdcentrum. Ik was er voetbalcoach van een tiental straatjongens van 10 tot 13 jaar. Dat viel echt goed mee. Tegelijk zag ik dat de medebroeders van de gemeenschap er heel gelukkig, vriendelijk en grappig waren. Omdat ik graag de verhalen over Don Bosco hoorde vertellen, wilde ik graag zelf salesiaan van Don Bosco worden om arme jongeren te helpen en om in een gemeenschap gelukkig te leven. Dus heb ik een keuze gemaakt om religieus te worden als salesiaan.
Waarom wou je graag missionaris worden?
Ik mocht het eerste jaar vorming beginnen (noviciaat). Daarna, tijdens het postnoviciaat, ontmoette ik veel Vietnamese missionarissen die op bezoek kwamen. Ze vertelden ons over hun missie en hoe gelukkig ze daar waren. Ook zeiden ze dat er nog altijd missionarissen nodig zijn. Daar groeide mijn roeping als kandidaat voor de missies. Ik deed mijn aanvraag. De directeur besloot, samen met de gemeenschapsraad, dat ik missionaris kon worden en dat ik mocht kiezen waar ik graag naartoe zou gaan. Ik was liever naar Afrika of naar Azië gegaan omdat de religiositeit daar nog sterk is. In Europa is dat veel minder. Maar ik liet de beslissing over aan mijn overste omdat hij wijzer is dan ik.
Ben je graag hier en wat ga je doen?
Ik werd naar Vlaanderen gezonden en ik vind de relatie tussen medebroeders onder elkaar hier heel goed en de mensen zijn er vriendelijk. “Blij dat je hier bent!” Dat hoor ik bijna altijd als ik hier met de medebroeders kennis maak.
Dus ben ik hier heel graag. Op dit ogenblik is de inculturatie voor mij een grote opdracht. Daarvoor ben ik steeds bij de leerlingen op de speelplaats, en studeer ik hard om de taal te leren. Ik zing ook mee in het Don Boscokoor van onze kapel omdat het mij helpt om het Nederlands te leren. Het is voor mij een belangrijke droom om binnen 10 jaar vlot Nederlands te spreken. Maar verder weet ik nog niet. Mijn toekomst is nog een beetje onzeker. Maar ik geloof wel dat ik bij jullie mijn geluk kan vinden. Dus zal ik op 20 mei mijn eeuwige geloften uitspreken in de viering van Pinksteren. Dat betekent dat ik voor altijd religieus wil zijn als salesiaan van Don Bosco. Opgelet! Je kan op twee manieren salesiaan van Don Bosco zijn, ofwel als priester ofwel als coadjuteur.
Wat is een coadjuteur?
Het is iemand die evenzeer religieus is maar geen priester; hij gaat niet voor in de liturgie en de bediening van sacramenten. En een coadjuteur kan ook andere dingen doen. Don Bosco drukte het destijds zo uit: dat coadjuteurs kunnen komen waar de priesters niet welkom zijn.
Wat is het verschil van priesters en coadjuteurs in een salesiaanse gemeenschap?
Ik vergelijk het met sommigen die liever frietjes eten dan kroketten. Komen frietjes en kroketten niet allebei uit aardappelen? Volgens mij leven priesters en coadjuteurs in een salesiaanse gemeenschap naargelang hun eigen keuze die hen het meest gelukkig maakt. Het is niet belangrijk wat iemand kan doen, maar het is wel belangrijk dat hij geluk kan vinden in zijn keuze. Als coadjuteur denk ik dat God voor mij het beste heeft gekozen omdat het bij mij past. Dus wil ik graag coadjuteur worden. Met deze keuze ben ik er zeker van dat ik bij jullie gelukkig kan zijn.
