Dominiek Savio: heilige tiener die blijft inspireren
Vandaag, op 6 mei, herdenken we Dominiek Savio. Hij is met zekerheid de bekendste oud-leerling van Don Bosco. Toen Savio stierf, was hij nog geen 15 jaar oud; toch wordt hij gezien als het bewijs van de deugdelijkheid van het preventieve opvoedingssysteem van Don Bosco.
Tiener die blijft inspireren
Ook vandaag is Dominiek Savio nog steeds een bron van inspiratie. Drie salesianen van de Savioparochie getuigen in onderstaande video.
“Dominiek Savio was uitzonderlijk"
Don Bosco stond op de preekstoel. Het was stil in de kerk. "Men denkt soms dat het moeilijk is om heilig te worden," weergalmde zijn stem, "of dat je oud moet zijn en heel bijzondere dingen moet verrichten. Geloof dat maar niet! Het is gemakkelijk om heilig te worden, om een gelukkig mens te zijn naar het evangelie. Ook jullie kunnen dat!" Dominiek Savio hoorde de woorden nog naklinken. Hij bleef ermee bezig, ook als hij al op de speelplaats stond. Hoe dikwijls had zijn moeder hem niet verteld over mensen die door hun manier van leven voorbeelden waren geworden voor anderen; het waren zijn helden. Dominiek nam zijn besluit: "Ik wil alles doen om een echt goed mens te zijn. Don Bosco had gezegd dat iedereen dat kon bereiken, ik dus ook." Hij maakte een plannetje om zijn droom te verwezenlijken: veel bidden, ernstig zijn, bepaalde zaken laten en misschien zelfs wel 'heldendaden' stellen. Het zou beter zijn om niet meer te spelen; dat tijdsverlies kon hij zich niet veroorloven.
Don Bosco hield de kleine Savio al een tijdje in de gaten. Hij vroeg zich af wat er aan de hand kon zijn. Op een morgen stond Dominiek op een afgezonderd plaatsje op de speelplaats toen Don Bosco plots naast hem stond. Al vlug kreeg hij het verhaal te horen: "Don Bosco, je moet mij helpen om heilig te worden!" Die glimlachte even en stelde Savio gerust: "Allemaal moeten we dat proberen en ik wil je daar zeker bij helpen. Maar dan zou ik graag zien dat je meer bij je vrienden bent. Je hoeft niets speciaals te doen, probeer het gewone van elke dag goed te volbrengen, daar komt het op aan." Dominiek fronste even de wenkbrauwen. Moest er dan niets bijzonders gebeuren? "Wat heb jij te doen in het Oratorio?', vroeg Don Bosco. "Studeren, de vieringen in de kapel volgen, spelen en proberen goed te doen aan iedereen", zei Savio met enige aarzeling. "Als je al die zaken nu eens stipt probeert te volbrengen en met plezier, dan denk ik dat ie op de goede weg zit", zei Don Bosco met een knipoog.
Dominiek verbleef al een tijdje in het Oratorio. Hij had het er echt naar zijn zin. Hij kreeg er de kans om te studeren en er was ruimschoots tijd om te ravotten en te spelen, om zich uit te leven. Savio was blij als Don Bosco op de speelplaats was, je voelde het onmiddellijk. Hij was als een vader en tegelijk was hij vriend en leraar, hij had een hart voor alle jongens. Het waren natuurlijk niet allemaal jongens die het goed meenden. Sommigen liepen er wat verloren bij of voelden zich helemaal niet thuis, Savio toonde dat het mogelijk is om als jongere een christen te zijn die zijn verantwoordelijkheid opneemt voor mens en maatschappij.
De aandacht van Don Bosco ging vooral naar die jongens. Samen met enkele vrienden stelde Dominiek voor een kerngroepje op te richten. Er werd een reglement opgesteld voor deze 'Compagnie van de Immaculata'. Don Bosco was blij met dat initiatief en zegde zijn steun toe. De leden van de compagnie namen zich voor de nieuwe leerlingen bij te staan zodat ze zich vlug zouden thuis voelen. Ook Dominiek Savio deed al het mogelijke om zijn mogelijkheden ten dienste te stellen van de compagnie. Hij was opgetogen dat hij zich kon inzetten voor de anderen. Al vlug werd de compagnie bekend onder de jongens. Men kon op hen rekenen wanneer er problemen waren. Regelmatig kwam het kerngroepje samen om te overleggen, voor een stukje bezinning. Savio begreep nu beter de woorden van Don Bosco: "Om een goed christen te zijn, is het belangrijk zich in te zetten voor de anderen in de dingen van elke dag!"
De jongens van Valdocco waren er steeds opnieuw verbaasd over: "Don Bosco voelt het als er iets niet gaat", zeiden ze. Ook aan Dominiek Savio had hij het gezien; de gezondheid van de jongen ging zienderogen achteruit. Zoals enkele maanden geleden stond vader Carlo terug in Turijn: 1 maart 1857, Dominiek ging voor een tijdje mee naar huis. "De buitenlucht zou hem goed doen", hadden de dokters gezegd. Het was met een krop in de keel dat Don Bosco afscheid nam. De kleine Savio wist dat zijn ziekte niet meer zou verbeteren. In alle rust nam hij afscheid van Don Bosco. Wat hij in het Oratorio had beleefd, was onvergetelijk en hij wist dat hij weldra dicht bij de liefdevolIe God zou zijn. Op 9 maart 1857 stierf Dominiek Savio. Don Bosco ontving het bericht van vader Carlo. Het maakte hem telkens triestig als hij één van zijn leerlingen naar het graf moest dragen, maar deze keer voelde hij de pijn nog harder: één van zijn beste leerlingen had hij uit handen moeten geven.
Nog geen twee jaar later liet hij het boekje verschijnen met de levensbeschrijving van Dominiek Savio en de eenvoudige manier waarop de jongen had geleefd: trouw aan de zaken van elke dag, in solidariteit met zijn vrienden die het soms zwaar te verduren hadden. Voor Don Bosco was Savio een levend voorbeeld geweest van het feit dat het mogelijk is om ook als jongere een christen te zijn die zijn verantwoordelijkheid opneemt voor mens en maatschappij, trouw in de kleine dingen van elke dag.
