Koerier met o.a. getuigenissen van Mirte & Girben Wolfs
Je kan de nieuwe Koerier (het magazine van jeugddienst Don Bosco) hier online lezen. Hier heb je alvast een teaser uit: “Don Bosco leeft!”. Interview met Mirte,stafmedewerker bij Don Bosco Media, en Girben Wolfs, speelpleinfluisteraar opspeelplein Groene Zone in Heverlee
“Wij geven Don Bosco met veel plezier een plaats in ons leven!”
Koerier: Hoe hebben jullie Don Bosco leren kennen?
Mirte: Toen onze oudste zus Edse de stap naar het secundair onderwijs zette, is ze alle scholen in de omgeving afgegaan en heeft ze uiteindelijk voor Don Bosco Hechtel gekozen. Naar haar gevoel de meest huiselijke en gezellige school. Ook de persoonlijke aanpak sprak haar enorm aan. In een Don Boscoschool ben je geen nummer. Elke leerkracht kent je bij naam. Ook wij zijn er naar school geweest, ook al was een andere school een optie. We hebben er geen seconde spijt van gehad. Alle drie hebben we ons thuis gevoeld in Don Bosco Hechtel.
Koerier: Was Don Bosco ook buiten de school aanwezig in jullie leven?
Girben: Ik ben de animatorcursus gaan volgen als voorbereiding op het Oostenrijkkamp en zo ben ik ook op het speelplein van Groene Zone terechtgekomen. Ook hier kom je weer in aanraking met wat de Don Boscobeweging vormgeeft, namelijk de zusters van Don Bosco. Zij zorgenervoor dat de figuur van Don Bosco aanwezig blijft op het speelplein. Tijdens destille momenten vertellen zij over de waarden van Don Bosco en over hoeveel deugd het hen doet om te zien hoe wij die waarden een plaats geven op het speelplein, bijvoorbeeld door tweede kansen te geven. Ook wij nemen het woord en vertellen op een creatieve manier over hoe Don Bosco een plaats heeft gekregen in ons leven.
Mirte: Op het speelplein ben ik overtuigd geraakt van het Don Boscogevoel. Het gevoel dat je met een klein gebaar net dat tikkeltje meer voor iemand kan betekenen. Neem nu een kindje dat alleen in een hoekje zit. Door een praatje te slaan met hem of haar kom je al snel te weten welke spelletjes het kind graag speelt. Met die kennis probeer je het kindje een plekje in de groep te geven. Als je op het einde van de dag dat kindje dan met de andere kindjes ziet spelen, geeft dat zo’n goed gevoel. Je moet geen grootse dingen doen om iemand vooruit te helpen in het leven. Don Bosco deed dat ook niet.
Koerier: Welke plaats heeft Don Bosco nu nog in jullie leven?
Girben: We hebben als animator, hoofdanimator en pleinleiding het speelplein vaarwel gezegd, maar we blijven ons steentje bijdragen door bijvoorbeeld het winkeltje open te houden. Zo blijven we in contact met het speelplein en devrienden die we er gemaakt hebben. Ik ben bovendien speelpleinfluisteraar. Datbetekent dat ik het speelplein in de loop van het jaar en in de zomer ondersteun door er te zijn voor iedereen die iets met het speelplein te maken heeft. Wij zijn als het ware het houtje dat de klimop de kans geeft om te groeien. Zo kan iedereen bij ons terecht voor advies, maar het kan even goed zijn dat wij iets opmerken dat nog bijgestuurd kan worden en dat we hen dat dan gaantoefluisteren. Het is vervolgens aan hen om tot een oplossing te komen.
Mirte: Ik kom nog elke dag in aanraking met Don Bosco aangezien ik voor Don Bosco Media werk. In Vlaanderen merk je dat Don Bosco leeft. Alleen wordt er vooral gecommuniceerd over initiatieven van een oudere generatie. Ik zie het als mijn taak om Don Bosco weer bij de jongeren te brengen, om ook hun initiatieven in de kijker te zetten. In Oostende heb je bijvoorbeeld jeugdhuis De Takel, waar Europese vrijwilligers de kans krijgen om een heel jaar mee te draaien in de werking. Daarnaast merk ik dat jongeren nog altijd geloven in Don Bosco. Zo plaatste ik op sociale media een filmpje over het levensverhaalvan Don Bosco en dat werd door meer dan 3000 jongeren bekeken en zelfsgedeeld. Op die manier kunnen we ook jongeren bereiken die de figuur van Don Bosco nog niet kennen.
