Dank voor het zilveren jubileum van Don Bosco Bangui
verslag van Bert Vanbeul, erebisschop van Kaga Bandoro RCA
Goede Vrienden allemaal,
Het mooie gebeuren dat we in september mochten aankondigen is realiteit geworden voor ons en voor de mensen van Bangui: “Gods Pinkstergeest roept telkens weer op om hoopvolle mensen te zijn, om HOOP te blijven uitdragen, vooral waar het niet zo evident is”. Voor Centrafrique was er een zilveren jubileum; de moeite waard om 5 oktober 1994 te zien als een genademoment voor jong en oud in Bangui: Don Bosco kwam aanwezig op vraag van enkele bisschoppen, om vanuit zijn spirit meer leven en HOOP te geven voor de enorme nood. Samen met Bert Van Hecke (die mij in 1994 de kans gaf Gods zending als missionaris te ontdekken) mochten we een enthousiast en ook zeer gelovig gebeuren meemaken, vooral vanuit de twee salesiaanse gemeenschappen van Bangui waar alles kon openbloeien. Samen met onze medebroeders ter plaatse die de zending voortzetten met Gods hulp, mochten wij op zijn Afrikaans danken voor zoveel zaadjes die konden groeien: Een grote parochie “St Jean de Galabadja” met een lagere school, een dispensarium en een jeugdcentrum. Het prille mosterdzaadje van 1994 werd een grote boom: de lagere school kent een verdubbeling van leerlingen met goede leerkrachten, jammer genoeg zonder tussenkomst van de Staat; voor alles zelf de middelen zoeken, en tegelijk ook de peterschappen aanbieden om arme weesjes schoolkansen en een middagmaal te bezorgen. Het kleine dispensarium van toen werkt 24 uur op 24; elke maand, zegde de verantwoordelijke, zijn er naast de zorg voor vele zieken meer dan 50 geboorten te vieren en te verzorgen… Op zondag 13 oktober was er een plechtige dankviering in een overvolle parochiekerk (1300 plaatsen binnen en evenveel buiten), met misdienaars en danseuses, en een prachtig koor dat mensen deed meezingen en bidden; het duurde meer dan 3 uur, maar niemand vond het lang. En er was de belofte van de derde groep Medewerkers (coöpérateurs) en de zending van meer dan 30 catechisten. God was zichtbaar wonderbaar aanwezig.
Ook Don Bosco Damala had zijn talrijke vieringen: enkele morgenwoordjes in het Centre Professionnel, de eerste beroepsschool die ik in 1997 kon starten met 3 eenvoudige werkhuizen (schrijnwerkerij, landbouw en bouw), en die nu is uitgegroeid tot een school waar 450 jongens en meisjes terechtkunnen om een plaats te vinden op de lokale arbeidsmarkt (nu ook mechancia, elektriciteit, automechanica, …). Een wonder gebeuren voor iets waarvan velen dachten: een beroep leren? Dat kan je toch zo, daar heb je geen school voor nodig! Nu zoekt men soms bij voorrang leerlingen van dit Centrum.
Daarnaast is er het “Lycée Don Bosco” (secundaire school) met meer dan 800 leerlingen. Er was een plechtige eucharistieviering als start van het schooljaar, en op de foto zien jullie ook hoe de eerste steen gelegd werd van een tweede gebouw met 24 klassen.
Er is ook een Jeugdcentrum dat dagelijks heel veel jongeren onthaalt en kansen tot ontspanning biedt.
Van het bisdom Kaga Bandoro konden we door tijdsgebrek en door blijvende onveiligheid enkel het kleinseminarie en de eerste parochie van Sibut bezoeken. Ook daar kan onze missionaire inzet verder openbloeien, met de nodige “missionarissen van ter plaatse”.
Een deugddoend bezoek was het, voor ons als gevierde bezoekers, maar wellicht meer nog voor de duizenden mensen die enthousiast mee het feest maakten, en ons helemaal niet vroegen om vlug terug naar huis te keren.
Voor dit prachtig gebeuren, en vooral voor wat Gods roepstem mogelijk maakte en liet groeien in die jonge Kerk van Centrafrique vragen wij uw gebed; en misschien mag ik hun daarna ook zeggen hoeveel mensen telkens in de weer blijven om peterschappen mogelijk te maken voor tientallen jongeren die anders niet naar school kunnen, in Bangui en in Kaga Bandoro (120/jaar), en die ook willen bidden en steunend zorgen voor roepingen die het begonnen werk verder kansen geven, voor Don Bosco en voor het bisdom Kaga Bandoro dat ik niet kan vergeten en waarvan ik de ambassadeur wil blijven.
Mogen we samen blijven HOOP geven voor dit doodarme en vergeten land en voor de Kerk die een motor wil blijven voor de sociale ontwikkeling van zovelen.
Moge God, op voorspraak van Maria en Don Bosco, zegenend aanwezig blijven.
