Brief van de provinciaal 2021-2022/1

Brief van de provinciaal 2021-2022/1

Beste medebroeders

Vandaag vieren we het hoogfeest van de Tenhemelopneming van Maria. De Moeder van Jezus heeft haar hele leven getracht haar Zoon te volgen en haar leven te schikken naar Gods plan: “Zie de dienstmaagd van de Heer, mij geschiede naar Uw woord.” Het is de roeping van Maria om dienstbaar te zijn, het altijd op te nemen voor haar Zoon en steeds naar Hem te verwijzen. 

De Kerk neemt aan dat Maria gestorven is zoals alle andere mensen, maar zegt eveneens dat ze “opgenomen is in de hemelse heerlijkheid en door de Heer verheven tot koningin van het heelal om zo gelijkvormiger te worden aan haar Zoon” (Lumen Gentium 59). Hiermee toont ze ons waartoe God iedere mens bestemd heeft.

Maria is voor ons het voorbeeld van zichzelf loslaten en ‘naar de Vader gaan’. De dood wordt zo een ‘opneming ten hemel’. Niets van Maria’s persoonlijkheid is verloren gegaan: haar hele wezen is in de hemel opgenomen. Ze is en blijft mens in eeuwigheid, maar wordt door God verheerlijkt. Zo zal iedere mens die zijn leven met Christus verbindt en sterft in vertrouwen op Gods liefde, ten hemel worden opgenomen met heel zijn persoonlijkheid.

Morgen vieren we de geboortedag van Don Bosco. Hij zag het levenslicht op 16 augustus 1815 maar zei zelf graag dat hij geboren was op 15 augustus. Dat heeft alles te maken met het feest van de tenhemelopneming van Maria. De verering van Don Bosco voor Maria was een van de spirituele kernpunten in zijn leven. Hij was er ten stelligste van overtuigd dat Maria als tussenpersoon ten beste zou spreken bij God om de mensen, in het bijzonder zijn arme jongens, bij te staan in hun moeilijkheden. In Maria zag Don Bosco het ideale voorbeeld om zich te schikken naar Gods plan. Vanuit het ‘Mij geschiede naar Uw woord’ wilde hij Jezus even trouw zijn als zij. Hij heeft daar ongetwijfeld ook vaak met zijn jongens over gesproken. In zijn dagelijks gebed rekende hij op Maria om gevrijwaard te blijven van alle kwaad. Haar tenhemelopneming was een voorafbeelding van de goddelijke bestemming van iedere gelovige mens. Don Bosco was er zeker van dat hij bij zijn dood zou opgenomen worden in de liefde van God: een overtuiging die hij door zijn levensstijl en zijn vertrouwen op Maria wilde delen met zoveel mogelijk anderen.

Deze eerste brief van het nieuwe werkjaar introduceert een boeiend jaar met twee belangrijke momenten: de bijzondere canonieke visitatie door don Roman Jachimowicz (15 oktober tot 21 november 2021) en het provinciaal kapittel (27 februari tot 3 maart 2022). Beide gebeurtenissen komen al even aan bod in deze brief en zullen later verder uitgediept worden. 

Conclaaf van de provinciale raad: 1-4 augustus 2021

Naar jaarlijkse gewoonte trokken de leden van de provinciale raad zich enkele dagen terug in de stilte van het Monasterium Zonnelied van de zusters Clarissen te Oostende om rustig te kunnen doorwerken. Het was even wennen aan de kleinere groep want met de toestemming van de Algemeen Overste is de raad van 7 tot 5 leden herleid.

Welke wereld willen we doorgeven aan de komende generaties?
Op maandagvoormiddag beginnen we altijd met een eerder bezinnend programma. We hadden dit jaar prof. Johan De Tavernier uitgenodigd, oud-leerling van Don Bosco Kortrijk. Hij doctoreerde aan de Faculteit Theologie en Religiewetenschappen van de KU Leuven bij onze medebroeder Roger Burggraeve en werkte 20 jaar met hem samen. Momenteel is hij decaan van de faculteit. Zijn studiedomein: ethiek en ecologie. Naast zijn werk in de theologische faculteit geeft hij al vele jaren les aan landbouwingenieurs en studenten biowetenschappen.

Het is het afgelopen jaar al vaker gezegd dat we als provincie sterker moeten inzetten op het thema van de ecologie en de duurzaamheid. Het zal trouwens ook uitdrukkelijk aan bod komen tijdens ons provinciaal kapittel van begin maart 2022. Daarom was ook Dieter Verpoest als PKregulator aanwezig op dit gedeelte van het conclaaf. 

Prof. De Tavernier gaf ons een bijzonder verrijkende uiteenzetting over Laudato Si’, de encycliek waarin paus Franciscus voortdurend de verbinding maakt tussen de zorg voor de schepping en de zorg voor de armsten: zij zijn de eerste en meest kwetsbare slachtoffers van alles wat er fout loopt in deze wereld. De wijze waarop prof. De Tavernier het boek doornam en in een breder maatschappelijk kader plaatste, was tegelijk een confrontatie met onze eigen verantwoordelijkheid en een motivatie om niet bij de pakken te blijven zitten. Willen we de wereld redden, dan zal er vooral in het noordelijk halfrond een drastische gedragsverandering moeten komen. Wij zitten in een comfortabele cocon van welvaart en voelen de negatieve weerslag van ons gedrag op het Zuiden niet aan. In dat verband pleitte de spreker in de lijn van paus Franciscus voor correcte informatie, bewustmaking en een houding van matigheid op vele vlakken.

Ten slotte riep hij ons op om in onze gemeenschappen en werken deze materie grondig uit te diepen. De jonge generaties, onze eerste doelgroep, staan – meer dan de ouderen – open voor het thema van de ecologie en als salesianen hebben we daarin een grote verantwoordelijkheid. Daarom wil hij ook verder meedenken met de PK-commissie om in maart 2022 uiteindelijk te komen tot enkele stevige kapittelbesluiten die onze huidige levensstijl uitdagen. 

Voorbereiding van de bijzondere canonieke visitatie
In onze provincie Vlaanderen-Nederland vindt de komende maanden een bijzondere visitatie plaats. Van 15 oktober tot 21 november 2021 zal don Roman Jachimowicz in naam van onze Algemeen Overste het gesprek aangaan met iedere medebroeder en met zoveel mogelijk mensen uit de Salesiaanse Familie, de sectoren en de werken om een goed beeld te krijgen van onze realiteit, om te bevestigen en om bij te sturen waar dit nodig blijkt. 

Omdat hij niet zo vertrouwd is met de context en de stijl van West-Europa is het belangrijk dat we goede voorbereidingen treffen om hem een evenwichtig inzicht te geven in het reilen en zeilen van de zeer uiteenlopende facetten van onze boeiende salesiaanse provincie. Daarom hebben we tijdens het conclaaf verschillende sessies besteed aan het in kaart brengen van de sterktes, de zwaktes, de uitdagingen en de bedreigingen van onze jongerenpastoraal, onze vorming, onze sociale communicatie, onze missiegedachte, onze samenwerking met de Salesiaanse Familie … Als je dit allemaal samenbrengt, is het een kleurrijk palet dat gedragen wordt door een groep van ontelbaar veel mensen die – soms met veel overtuiging, soms eerder zoekend en aarzelend – het project van Don Bosco in Nederland en Vlaanderen realiseren.

Verankering van de salesiaanse identiteit
Het moge duidelijk zijn dat onze provincie qua aantal salesianen verder zal verkleinen gedurende de komende jaren. Als we ervan uitgaan dat er per jaar gemiddeld een 5-tal medebroeders minder zullen zijn, dan kunnen we voorzien dat we over 10 jaar met ongeveer 70 zullen zijn. Dat betekent dat de gemeenschappen kleiner zullen worden. We hebben vanuit het beleid niet de bedoeling om de eerstvolgende jaren nog gemeenschappen te sluiten tenzij de realiteit ons geen andere keuze laat. De twee gemeenschappen in Nederland worden niet in vraag gesteld. In Vlaanderen zullen we er alles aan doen om de plaatsen te behouden waar we nu zijn. We mogen ook nooit uitsluiten dat er ergens iets nieuw ontstaat om te beantwoorden aan een of andere dringende noodsituatie in het landschap van het jongerenwerk. Met een aantal criteria hebben we op het conclaaf iedere gemeenschap tegen het licht gehouden. Tijdens het komende provinciaal kapittel zal dit verder toegelicht worden.

Een andere vraag, die evenzeer door onze leken gesteld wordt, gaat over de wijze waarop wij de salesiaanse identiteit van onze sectoren (onderwijs, jeugdhulp, jeugddienst …) kunnen ondersteunen en blijven garanderen voor de toekomst. Hoe verbinden wij ons met elkaar zodat het eigene van Don Bosco en zijn pedagogisch-pastoraal project niet verloren gaat? Het is evident dat een eerste verkennend gesprek in de provinciale raad een vervolg moet krijgen in dialoog met de sectoren en de werken.

Dank aan de afscheidnemende leden van de raad
De voorbije jaren (behalve in 2020) rondden we het conclaaf af met een feestelijke noot in een van onze gemeenschappen. Dit jaar waren we op woensdagmiddag te gast in de gemeenschap van Oud-Heverlee. In een broederlijke sfeer werden de raadsleden gastvrij ontvangen. Ook de raadsleden die onlangs hun mandaat beëindigden, waren uitgenodigd: Frans Matthyssen, Albert Van Hecke en Dieter Verpoest. Als provinciaal mocht ik een dankwoord tot hen richten voor hun trouwe aanwezigheid, hun constructieve inzet en hun salesiaanse bewogenheid voor de toekomst van onze provincie. Pedro Ayala neemt nu de fakkel van hen over. Zijn eerste conclaaf was meteen een stevige onderdompeling in de zeer diverse wereld die onze provincie toch is.

Personalia

In de gemeenschap van St.-Pieters-Woluwe heeft Jan Van Oycke al enkele maanden geleden de taak van econoom overgenomen van Peter Van den Borre. Jan doet dit met heel veel toewijding. Hij waakt er over dat dit nieuw engagement zijn opdracht in de school en het internaat niet in het gedrang brengt. Vanaf september 2021 zal Jan in de school een halftijdse opdracht als leraar godsdienst opnemen nadat hij vorig schooljaar al even kon proeven van het lesgeven.

Door de verhuizing van Frank Ginneberge naar Assel en van Leo Antonysamy naar Hechtel was de gemeenschap van Heverlee klein geworden. We zijn dankbaar dat onze Indische medebroeder Stanley Jayakumar bereid was om van Oud-Heverlee naar Heverlee te verhuizen. Hij schreef me dat hij er zeer goed onthaald werd en dat hij er zich al snel thuis voelde. Het komende jaar zal hij zijn doctoraatsstudie aan de KU Leuven afronden.

In Heverlee verwachten we nog een tweede Indische medebroeder (afkomstig uit de salesiaanse provincie van Tiruchy): Ashok Lawrence Britto. Zodra zijn visum in orde is, komt deze jonge priester voor enkele jaren als missionaris naar onze provincie. Hij zal eerst onze taal leren. Daarna zal hij ingezet worden in de begeleiding van jonge vrijwilligers, zowel in onze provincie als in Duitsland. Zo hoopt zijn provincie van oorsprong een brug te bouwen met West-Europa.

In 2002 kwam Yurii Konchenko als medebroeder uit de provincie van Krakau in Polen naar Nederland. Hij beantwoordde daarmee aan een oproep van kardinaal Simonis, de toenmalige  aartsbisschop van Utrecht, die priesters zocht voor Nederland. Sindsdien heeft Yurii onafgebroken gewerkt in parochies van het bisdom Rotterdam. De voorbije jaren had ik geregeld overleg met hem over een nieuwe opdracht in een salesiaanse context. Uiteindelijk besloot Yurii in het bisdom Rotterdam te blijven en zijn incardinatie aan te vragen. Met een decreet uit Rome van 28 juni 2021 is hij definitief diocesaan priester geworden en opgenomen in het bisdom Rotterdam. We wensen hem Gods zegen toe in zijn verdere priesterleven.

Na gewetensvol wikken en wegen heeft Luk Delft besloten om dispensatie aan te vragen van de verplichtingen van het priesterambt en om onze congregatie te verlaten. Hij verblijft niet langer in Boortmeerbeek.

Verschillende missionarissen verblijven momenteel in onze provincie, ofwel voor vakantie (Pol Feyen, Camiel Swertvagher en Jean-Luc Vande Kerkhove), ofwel voor medische verzorging (Lionel Lefebvre, Jaak Swinnen, Leon Verbeek en Dick Zwarthoed). Anderen zijn ondertussen alweer vertrokken naar hun missie: Hugo Pareyn naar Rwanda en André Saenen naar Marokko.

Jubilea: dankbaar voor zoveel jaren trouwe dienst aan God en de mensen

Ook dit jaar mogen we in onze gemeenschappen jubilerende medebroeders in de bloemetjes zetten. Ze hebben indertijd gehoor gegeven aan de roeping die ze van God ontvangen hebben en zich geëngageerd om te leven als salesiaan van Don Bosco: als coadjuteur of als priester.

De aantrekkingskracht van Christus en het evangelie en de motiverende uitdaging die ze vonden in het leven en werk van Don Bosco deed de hiernavolgende medebroeders zoveel jaren geleden kiezen om salesiaan van Don Bosco te worden. Ze rondden hun noviciaatsjaar af met de eerste professie en behoorden vanaf dan tot de congregatie van de salesianen van Don Bosco.

Henk Hofstede mag morgen op het geboortefeest van Don Bosco de 70ste verjaardag van zijn eerste professie vieren. Op 2 september zijn ook Rik Alen en Tinus Spooren 70 jaar salesiaan. Désiré Silverans moet nog wachten tot 5 november vooraleer hij 70 kaarsjes mag uitblazen.

De volgende medebroeders hebben 65 jaar geleden, op 25 augustus 1956, hun eerste professie uitgesproken: Guido Bataillie, Norbert Carrette, René Darcis, Adriaan De Cooman, Jacques Hantson, Jaak Knevels, Albert Sabbe, Bert Stienaers, Leon Verbelen en Luk Verschuere. 

Op diezelfde datum maar 5 jaar later, dus 60 jaar geleden, werden volgende medebroeders geprofest: Toon Boone, Adelin Cathoir, Mark Den Haerynck, Maurits Lespoix, Prosper Lievens, Guido Tielemans en John Van Meerbeeck.

Dit jaar zijn er geen gouden jubilea bij maar bij de jongere generatie mogen we op 7 september het zilveren jubileum vieren van de professie van Jan Van Oycke.

Aan alle jubilerende medebroeders zeggen we oprecht dank voor het beleven van hun roeping en voor hun jarenlange trouwe toewijding in dienst van jonge, arme en gewone mensen. Heel hartelijk dank daarvoor!

De zieke medebroeders

Dagelijks bidden we in onze gemeenschappen voor alle mensen die op ons gebed rekenen. In de voorbeden of in de stilte van ons hart brengen we hun noden ter sprake bij onze God. In het bijzonder weten we ons ook verbonden met onze zieke medebroeders.

Jos Biesmans (Oud-Heverlee) gaat dapper door. Hij geniet van iedere nieuwe dag die hem nog gegeven is.

Guido Icket (Oud-Heverlee) is op aanraden van de dokter opnieuw opgenomen in Tienen voor een intense begeleiding.

Andy Jebarus (Amsterdam) moet op doktersadvies een rustperiode inbouwen. Hij verblijft daarvoor in ons vroegere huis van Rijswijk.

Bij Wilfried Meert (Oud-Heverlee) ziet het er naar uit dat door de bijkomende amputatie van zijn been de bacterie na al die jaren eindelijk weg zou zijn. Na een verblijf in Ter Duinen in Nieuwpoort is Wilfried nu begonnen aan de revalidatie: leren stappen met de nieuwe prothese. Laten we hopen dat alles goed blijft evolueren.

Peter Van den Borre (Woluwe) herstelt langzaam in de gemeenschap van Boortmeerbeek. In het provincialaat doen Patricia, Sandra en Peggy hun uiterste best om samen met de provinciaal de zaken op te volgen. Gelukkig kunnen we in nood altijd even naar Peter bellen en een beroep doen op zijn uitgebreide parate kennis. We kijken wel uit naar het moment waarop Peter geleidelijk aan het werk zal kunnen hervatten.

Mgr. Luc Van Looy (Scherpenheuvel) heeft last van een vervelende rugpijn. Een noodzakelijke rugoperatie is voorzien begin september. Daarna zal hij een aantal weken revalideren in de gemeenschap van Boortmeerbeek.

Mgr. Adriaan van Luyn (Den Haag) heeft de voorbije negen maanden verschillende medische ingrepen en kuren ondergaan in de strijd tegen een hardnekkige bacterie. Die is nu gelukkig verdwenen. Hij moet nog verder herstellen, maar dat verloopt goed.

Het gaat al een tijdje niet zo goed met Jos Witvrouwen (Hechtel). Gisteren heeft de huisarts besloten dat hij best wordt opgenomen in het ziekenhuis voor grondig onderzoek. Hij verblijft in Gasthuisberg te Leuven.

Laten we de namen van onze zieke medebroeders blijven noemen in ons dagelijks gebed.

Thuisgekomen in het huis van de hemelse Vader

Op 11 juli 2021 overleed thuis in Oostwinkel Arnold Claeys (81), de jongere broer van onze medebroeder Armand (Boortmeerbeek).

Op 5 augustus 2021 is onze oud-medebroeder Geert Brabant (51) in het AZ Sint-Maria te Halle overleden aan kanker. Als onderwijzer is hij in zijn aanpak altijd trouw gebleven aan zijn salesiaanse achtergrond. Geert was nog steeds actief betrokken bij de speelpleinwerking Don Bosco in Halle.

De provinciaal van Haïti liet weten dat onze medebroeder Wim Boksebeld getroffen werd door een hersenbloeding op 19 juli 2021. Hij verbleef op de afdeling intensieve zorgen van het Franciscus van Salesziekenhuis in Port-au-Prince tot hij overleed op 5 augustus 2021. Wilhelmus Hermanus Josephus Boksebeld werd geboren in het Nederlandse Raalte op 23 januari 1941. Hij liep school bij de salesianen en besloot in 1960 om zelf ook salesiaan van Don Bosco te worden. Zijn eerste professie zou morgen 60 jaar geleden zijn: op 16 augustus 1961. Zijn theologiestudies deed hij deels in Oud-Heverlee en deels in Nijmegen. Hij werd tot priester gewijd te Raalte in september 1969. Na een jaar in Frankrijk vertrok hij in 1970 als missionaris naar Haïti, daartoe gemotiveerd door de eindeloze armoede van dat land. Samen met nog heel wat andere Nederlandse en Vlaamse medebroeders die naar Haïti trokken, heeft hij vijftig jaar met hart en ziel gestreden om jonge mensen op te tillen uit de armoede en hun een menswaardige toekomst te bieden. Hij stond mee aan de wieg van menig salesiaans werk voor de allerarmsten. Toen hij drie jaar geleden naar Nederland moest komen voor behandeling van een ernstige heupproblematiek leerde ik hem tijdens mijn bezoeken in Raalte kennen als een taaie vechter met een onweerstaanbare drang om terug te keren naar zijn geliefde Haïti. Hij was zielsgelukkig toen de dokters hem toestonden opnieuw te vertrekken. Fysisch lukte het niet meer zo best, maar mentaal bleef hij de strijdvaardige missionaris die het nooit zou opgeven om voor zijn mensen op te komen. Dat bleek nogmaals in een mail van zowat een jaar geleden waarin hij zijn grote bezorgdheid uitdrukte voor de wijze waarop de armste mensen het zwaarst getroffen werden door de coronacrisis. Zijn sociale bewogenheid en zijn onverdroten inzet als salesiaan en priester mogen een blijvende oproep betekenen voor zijn Haïtiaanse medebroeders en evenzeer voor ons.

Gisteren vernamen we dat onze medebroeder Etienne Demeyer (Groot-Bijgaarden) in de ochtend overleden was. We wisten dat Etienne de voorbije maanden al een paar keer door het oog van de naald kroop na herhaalde bloedingen in de hersenen. Ziekenhuisopnames en revalidatie wisselden elkaar af. Nieuwe verwikkelingen werden hem fataal. In zijn eenvoudig maar heel diep geloof is hij teruggekeerd naar zijn hemelse Vader, bron en doel van ons bestaan.
Etienne werd geboren in het West-Vlaamse Aartrijke op 19 juni 1938. Met grote onderscheiding behaalde hij in 1957 het diploma ‘Boekhouden’ aan de handelsschool in het naburige Brugge. Daarmee ging hij aan de slag in de privésector en ondertussen specialiseerde hij zich verder. Doorheen die jaren groeide bij hem echter het verlangen om zijn leven een andere wending te geven. Hij begon in 1962 het noviciaat bij de salesianen van Don Bosco te Groot-Bijgaarden om zijn leven als salesiaan-coadjuteur in dienst te stellen van het jongerenwerk. Na zijn eerste professie op 25 augustus 1963 verhuisde hij naar Halle waar hij het grootste deel van zijn leven zou blijven. Etienne werkte liever op de achtergrond en in de stilte, met een onverdroten en zeer competente inzet voor de taken die hem toevertrouwd werden. Zijn opleiding als boekhouder kwam hem bijzonder goed van pas. Toegewijd en nauwgezet hield hij de financiën bij van de gemeenschap en de school, hij volgde met grote deskundigheid de bouwprojecten op. Ook als hij in Breedhout woonde en daar bij de opstart van het deeltijds onderwijs betrokken was, bleef hij naar Halle pendelen om daar het economaat waar te nemen. Na ruim 50 jaar Halle en Breedhout naderde de dag dat de salesianen Halle zouden verlaten. In die tijd heb ik uren met Etienne gesproken over zijn verhuis naar onze gemeenschap te Groot-Bijgaarden. Don Bosco Halle loslaten deed pijn, maar met een zekere onbevangenheid ging hij de uitdaging aan. Dat Halle niet zo veraf was en dat hij daar nog altijd welkom was om te helpen in de administratie maakte de overgang haalbaar. Etienne zal mij bijblijven als een diepgelovige, hartelijke, bezorgde en toegewijde medebroeder. 

We weten ons diep verbonden met onze overleden dierbaren. Ze zijn nu op een heel andere manier bij ons aanwezig, in de stilte en het gebed, in de vele herinneringen die we koesteren, in de liefde die reikt tot voorbij de grens van de dood, in de zekerheid dat ze bij God geborgen zijn.

Andere mededelingen

Morgen vergadert de provinciale raad opnieuw de hele dag. We zullen het Vademecum doornemen, het beleidsplan van de provincie bijwerken vanuit de werkzaamheden van het conclaaf, de bijzondere canonieke visitatie verder voorbereiden en een inhoudelijke invulling geven aan de eerstvolgende directeursvergadering. Na die raadsvergadering zullen de directeurs van de gemeenschappen gecontacteerd worden omtrent de samenstelling van de gemeenschapsraad en de eventuele verkiezing van een raadslid voor een jaar. Ze zullen dan ook de richtlijnen en de formulieren ontvangen voor de verkiezing van een afgevaardigde van de gemeenschap voor het provinciaal kapittel en voor de verkiezing van diens plaatsvervanger.

Aanvankelijk stond de eerstvolgende directeursvergadering gepland als tweedaagse op het einde van de maand september 2021 maar omdat de visitator wat voorbereidingswerk meegeeft voor de gemeenschappen vonden we die datum te laat. We zullen de eerste directeursvergadering houden op dinsdag 7 september 2021 in Oud-Heverlee en ze dus beperken tot 1 dag. Mocht iemand van de directeurs niet kunnen aanwezig zijn, laat het mij zo spoedig mogelijk weten a.u.b. 

Binnenkort zullen proefversies doorgestuurd worden van het Vademecum en de jaarkalender. We vragen uitdrukkelijk om die grondig na te kijken voor het gedeelte dat u aanbelangt en ons alle wijzigingen door te geven. We vonden het vorig jaar bijzonder jammer dat we heel wat wijzigingen pas ontvingen als de gedrukte versie verdeeld werd. 

Wat de jaarkalender betreft: we willen op onze website maandelijks een kalender publiceren met zoveel mogelijk informatie uit de gemeenschappen, uit de deelgroepen van de Salesiaanse Familie, uit de sectoren en de werken. Alle data die nu reeds vastliggen voor het komende werkjaar mag je sturen naar patricia.segers@donbosco.be. 

Meer nieuws krijgen jullie over ongeveer een week als het nieuwe Don Bosco magazine in jullie brievenbus belandt. Het is weer een fris ogende en inhoudelijk sterke editie geworden. Tussen haakjes: mocht je mensen kennen die geïnteresseerd zijn maar het magazine nog niet ontvangen, dan kunnen ze hun adres doorgeven via www.donbosco.be of www.donbosco.nl.

We wensen iedereen een bijzonder goede start toe van een nieuw werkjaar. Precies een jaar geleden drukte ik in mijn brief de hoop uit dat er spoedig een vaccin zou gevonden worden om de pandemie onder controle te krijgen. De situatie is ondertussen grondig gewijzigd, maar voorzichtigheid en verantwoordelijkheidszin blijft geboden. Als we in de pers lezen dat het nieuwe schooljaar in het secundair onderwijs wellicht toch moet starten met mondmaskerplicht in de maand september, dan begrijpen we dat dit voor jonge mensen, die toch al heel veel inspanningen hebben moeten leveren, bijzonder zwaar aankomt. Corona zal nooit meer helemaal weg zijn uit deze wereld. Toch willen we iedereen, en vooral de jongere generaties, aanmoedigen om niet pessimistisch te worden. De laatste loodjes wegen vaak het zwaarst, maar ‘door hoop bewogen’ durven we ervan uitgaan dat het spoedig weer beter wordt.

In salesiaanse verbondenheid,
Wilfried Wambeke sdb, provinciaal

---