Brief van de provinciaal 2020-2021/06

Brief van de provinciaal 2020-2021/06

Beste medebroeders

Een nieuw jaar betekent een nieuwe ‘Strenna’ of jaarspreuk voor de Salesiaanse Familie, gelanceerd als jaarthema voor 2021 door onze Algemeen Overste don Ángel Fernández Artime. Achtergrond van de keuze voor ‘DOOR HOOP BEWOGEN’ is de wereldwijde coronacrisis die 2020 zwaar getekend heeft en die nog een groot stuk van 2021 onze levenswijze zal bepalen.

De strennaposter is van de hand van de Argentijnse tekenaar Gustavo Daguerre die werkzaam is als coördinator van de pastoraal in een instituut van de zusters van Don Bosco.

Commentaar van de Algemeen Overste bij de Strenna 2021

In de inleiding van zijn brief vertrekt Don Ángel van het beeld van paus Franciscus die in de avond van 27 maart 2020 moederziel alleen aan het bidden is op het Sint-Pietersplein te Rome. Hij is nooit zo alleen geweest als toen en toch is hij nooit zo sterk verbonden geweest met de hele mensheid over alle grenzen van volken, culturen en religies heen: een teken dat God ook in de meest trieste realiteit iets nieuws kan beginnen.

De keuze van een jaarspreuk voor 2021 kon onmogelijk voorbijgaan aan de omstandigheden van angst en onzekerheid waar heel de wereld onder lijdt. We beleven een tijd van ‘verlies’ die geen onderscheid maakt tussen rijk en arm, tussen bekend en onbekend. Hoeveel mensen zijn niet door de ziekte overleden in de grootste eenzaamheid? Van de andere kant moeten we evengoed zeggen dat we het voorbije jaar getuige mochten zijn van een eindeloze inzet en zelfgave van velen, zoals bijvoorbeeld de mensen in de gezondheidszorg.

In een vooruitblik staat de Algemeen Overste stil bij het postcoronatijdperk. Zal het zogenaamde ‘nieuwe normaal’ een hervatten zijn van het oude? Zullen we proberen om de verloren tijd en de verloren economie in te halen? Zal er iets positief uit voortkomen voor de mens en voor de organisatie van de samenleving? Zal er iets fundamenteel nieuws gebeuren? En welke bijdrage kan de Salesiaanse Familie daartoe leveren?

Wat betekent het dan als we spreken over ‘hoop’? Je kunt het vergelijken met ons bloed: je ziet het niet maar het is er wel; het circuleert in ons en het betekent ‘leven’. Een mens in wie de hoop niet circuleert, verliest het leven. Een mens zonder hoop komt niet in beweging, gaat niet over tot actie. Je moet kunnen vooruitkijken en altijd blijven ‘hopen’, niet als een louter menselijke houding (“Dit lossen we zelf wel even op”) maar als een uitzien naar een horizon van volkomenheid. Naar analogie van het “Ik denk, dus ik ben” van Descartes past het een christen te zeggen: “Ik leef, dus ik hoop.” Hoop heeft dus te maken met overgave en met geloof in iets dat verder gaat dan wat maakbaar en te voorzien is door de mens.

Wie ‘door hoop bewogen’ in het leven staat, gaat op zoek naar het leven, streeft ernaar om het beter te doen, concentreert zich op liefde en dienstbaarheid, ervaart dat een hart vol menselijk-heid zich verzet tegen al wat onmenselijk is. Hoop is een wezenlijk element van de liefde.

Wellicht, zo stelt de Algemeen Overste, zal een vaccin ons binnen afzienbare tijd verlossen van de pandemie maar er zijn ondertussen zoveel andere pandemieën die niet met een vaccin kunnen verholpen worden: denken we maar aan zoveel oorlogshaarden in de wereld en de wapenhandel die maar doorgaat, aan kindsoldaten en gewapende bendes, aan uitbuiting en criminaliteit.

Tegenover de schreeuw om menselijkheid kunnen wij ons als gelovigen spiegelen aan de wijze waarop God de mensheid nooit in de steek gelaten heeft. Zelfs in de grootste miserie slaat God niet op de vlucht. Hij staat pal aan de zijde van de mensen. Dat zie je in mensen die hun leven riskeren voor anderen, in mensen die zich met overgave inzetten voor de medemens. We spreken dus niet over een God die op miraculeuze wijze ingrijpt en stuurt maar over een God die nabij is en doorheen het beste in mensen alles nieuw maakt. Zoals Hij het ook deed doorheen zijn Zoon om uiteindelijk alles tot voltooiing te brengen. Daarnaar uitzien is een hoop die verder reikt dan de kortstondige menselijke verwachtingen naar het ‘hier en nu’. Het is een hoop die zich laat vertalen in waarheid, goedheid, rechtvaardigheid, vrede, liefde enz. Deze waarden zijn geen utopie; ze worden werkelijkheid en doen ons leven met de zekerheid dat er altijd toekomst zal zijn, zoals God het ons toegezegd heeft in zijn Verbond met de mens.

Het bovenstaande is slechts een fragment van de brief van de Algemeen Overste die nog vertaald moet worden. Nog een laatste gedachte haal ik er uit en ze komt eigenlijk van paus Franciscus: “Een christen moet eerder een mens zijn van de lente dan van de herfst!”

Januari, een ‘salesiaanse’ maand

Voor de Salesiaanse Familie van Don Bosco is januari een speciale maand. In de liturgie herdenken en vieren we zes salesiaanse figuren. We zetten ze even op een rijtje met een korte situering.

8 januari: de zalige Titus Zeman
Als oudste van een groot en diepgelovig gezin werd Titus geboren in 1915 in Tsjechoslowakije. Met de eerste professie werd hij salesiaan in 1932. Hij volgde zijn opleiding grotendeels in Italië en werd in 1940 tot priester gewijd. Na de oorlog nam het communistisch regime de macht over. Het godsdienstig leven werd totaal ontwricht. In 1950 werden alle religieuze instellingen verboden. Veel priesters en religieuzen werden naar concentratiekampen afgevoerd. Titus sloot zich met goedkeuring van zijn provinciaal aan bij een groepje dat in het grootste geheim een vluchtroute naar Italië organiseerde. Zo konden jonge medebroeders uit het land ontsnappen en in Italië hun theologische opleiding volgen. Twee expedities slaagden en 60 jonge salesianen kwamen aan in Turijn. Bij de derde expeditie liep het echter helemaal fout. Titus werd gearresteerd en beschuldigd van hoogverraad. Van dan af begon voor hem een vreselijke lijdensweg. Op zijn proces verklaarde hij: “Ik voel geen schuld. Alles wat ik gedaan heb, deed ik uit liefde voor de Kerk en vooral uit liefde voor de Salesiaanse Sociëteit. Totaal gebroken door de dwangarbeid werd hij in 1964 vrijgelaten. In 1969 is hij op 54-jarige leeftijd overleden. In 1991 werd hij officieel door Slowakije volledig vrijgesproken. Paus Franciscus heeft hem op 27 februari 2017 zalig verklaard.

15 januari: de zalige Luigi Variara
Hij werd geboren in Noord-Italië in 1875. Tijdens zijn studies in Valdocco vanaf 1887 heeft hij Don Bosco nog persoonlijk gekend. Na zijn eerste vorming als salesiaan vertrok hij in 1894 als missionaris naar Colombia waar hij samen met enkele medebroeders in Agua di Dios ging werken bij de melaatsen. Met zijn muzikaal talent wist hij de zieken op te beuren. Net als Don Bosco werkte hij vanuit een overtuigd geloof en bij de moeilijkste tegenslagen vertrouwde hij op de Voorzienigheid en op Maria Hulp van de Christenen. Door zijn getuigenis wisten verscheidene zieken zich geroepen tot het religieuze leven, maar dat kon toen niet in bestaande congregaties. Daarom stichtte hij de ‘Dochters van de Heilige Harten van Jezus en Maria’; een gewaagd project want ook personen die melaats waren, konden in deze congregatie aanvaard worden. Vandaag zijn ze met 600 religieuzen in 12 landen. Na een lange ziekte - hij werd zelf melaats - stierf onze salesiaanse ‘pater Damiaan’ in 1923 op 48-jarige leeftijd. Hij werd zalig verklaard door paus Johannes Paulus II in 2002.

22 januari: de zalige Laura Vicuña
Dit meisje werd te Santiago in Chili geboren op 5 april 1891 in een aristocratische familie. Tijdens een revolutie moest de familie onderduiken. De vader stierf toen Laura slechts een paar jaar oud was. De moeder week daarop met haar twee dochtertjes uit naar Argentinië, waar ze verwikkeld raakte in een ongeregelde levenssituatie met een rijke maar heerszuchtige man, die ook de dochtertjes bedreigde. Laura kwam daarom vanaf 1900 op internaat bij de zusters van Don Bosco. Ze was er een modelleerlinge: heel vurig in het gebed, toegewijd en altijd opgewekt. Domenico Savio was daarbij haar grote voorbeeld. Ze begreep dat haar moeder niet de juiste keuzes gemaakt had en was zelfs bereid haar leven te geven als haar moeder daarmee maar uit de klauwen van die man bevrijd kon worden. Toen Laura stierf in de avond van 22 januari 1904, nauwelijks 13 jaar oud, besefte de moeder dat ze haar leven grondig moest wijzigen. Ze nam afstand van die man en bekeerde zich. Tijdens een internationale jongerenontmoeting heeft paus Johannes Paulus II haar zalig verklaard op Colle Don Bosco op 3 september 1988.

24 januari: de heilige Franciscus van Sales
Hij werd als oudste zoon in het slot van de adellijke familie de Sales geboren te Thorens in Savoye op 21 augustus 1567. Hij studeerde rechten aan de universiteiten van Parijs en Padua. Na zijn studies weigerde hij de senaatszetel in Chambéry die zijn vader voor hem verkregen had. Hij wenste immers priester te worden, al was dit erg tegen de zin van de vader. Als priester, gewijd in 1593, was hij met zijn typische zachtmoedigheid bijzonder begaan met de gewone mensen. Hij wist een model van christelijk leven te ontwikkelen dat binnen het bereik van eenvoudige mensen lag. Amper 32 jaar oud werd hij bisschop-coadjutor en drie jaar later in 1602 bisschop van Genève. Hij oefende zijn herderlijke taak uit vanuit Annecy. Als geestelijk leider van velen schreef hij enkele fundamentele werken over het spirituele leven. Het meest bekende is zijn boek Inleiding tot het devote leven, waarmee hij gerust mag beschouwd worden als de vader van de moderne spiritualiteit en een belangrijke vertegenwoordiger van het christelijk humanisme. Toen Don Bosco als priesterstudent in Chieri dit boek las en herlas, was dit een verademing in de strenge context van zijn seminarietijd. Franciscus van Sales overleed te Lyon in 1622, slechts 55 jaar oud. In 1662 werd hij zalig verklaard en in 1665 heilig. Aan zijn naam zijn verscheidene congregaties verbonden. De meest bekende is die van de Salesianen van Don Bosco. De pastorale inzet van Don Bosco liet hem als vanzelfsprekend kiezen voor Franciscus van Sales als patroonheilige.

30 januari: de zalige Bronislaw Markiewicz
Bronislaw werd als zesde van elf kinderen geboren in 1842 in het zuiden van Polen. Als kind werd hij geconfronteerd met armoede en op school ondervond hij tegenkanting omwille van zijn christelijke idealen. Na zijn middelbare studies besloot hij naar het seminarie te gaan. In 1867 werd hij tot priester gewijd. In zijn apostolaat werd hij bijzonder getroffen door de levensomstan-digheden van de armste jongeren. Om beter toegerust te zijn, besloot hij pedagogie te studeren. Ondertussen groeide bij hem het verlangen om in te treden in een religieus instituut dat de zorg voor de jeugd tot doelstelling had. Hij trok naar Italië en leerde de spiritualiteit van Don Bosco kennen. In 1886 werd hij salesiaan van Don Bosco. In 1892 keerde hij naar Polen terug. Om zijn leven beter te kunnen afstemmen op de noden van de armste Poolse jongeren voelde Bronislaw de noodzaak aan om met meer radicaliteit de principes van Don Bosco te beleven. Dit resulteerde in het stichten van een eigen congregatie onder de bescherming van de aartsengel Michaël: de Michaëlieten. Hun spiritualiteit leunt heel sterk aan bij die van Don Bosco. Daarom maakt deze congregatie deel uit van de grote Salesiaanse Familie. De stichter overleed in 1912 en werd in 2005 door paus Benedictus zalig verklaard.

31 januari: de heilige Johannes Bosco
Het is onbegonnen werk om hier het hele leven van Giovanni Bosco te vertellen. Voor veel lezers zou dit overbodig zijn; want ze kennen de belangrijke gebeurtenissen uit zijn levensloop: geboren in 1815, vader overleden in 1817, de armoede, de invloed van moeder Margherita, de moeizame zoektocht om het schoolgeld te kunnen betalen en uiteindelijk de bekroning van zijn opleiding op de dag van zijn priesterwijding in 1841. Gids en leidraad in zijn groeiproces: God, die bron en doel was van zijn leven. Zijn missie als priester: zoveel mogelijk mensen leren deze bron ontdekken en hen meenemen in het streven naar datzelfde doel. Anders gezegd: Gods woord bij de mensen brengen of mensen dichter bij Gods verhaal brengen en hen laten ontdekken waartoe ze geroepen waren. Hij slaagde erin om dit op unieke wijze te realiseren bij jonge en gewone mensen. Pastoraal en pedagogie waren als twee zijden van dezelfde medaille. Zijn pedagogisch-pastoraal handelen werkte zo vernieuwend en inspirerend dat heel wat jonge mensen wilden delen in deze missie. Zo ontstond de Sociëteit van de heilige Franciscus van Sales, beter bekend als de ‘Salesianen van Don Bosco’. De gedrevenheid van Don Bosco in het jeugdwerk, gemotiveerd vanuit zijn diep innerlijk leven en zijn sterke verbondenheid met God en met Maria Hulp van de christenen, werkte aanstekelijk. Bij zijn dood op 31 januari 1888 telde de congregatie, novicen inbegrepen, bijna 1000 leden. Don Bosco werd zalig verklaard in 1929 en heilig verklaard op paasdag 1934 door paus Pius XI. Deze paus was in 1883 als jonge priester op bezoek geweest in het Oratorio te Turijn en had Don Bosco persoonlijk ontmoet. Hij was toen diep onder de indruk van de werking in Valdocco en van de spiritualiteit van Don Bosco. Het salesiaans project heeft zich doorheen de tijd steeds verder ontwikkeld. Het werd geactualiseerd en vertaald naar allerlei culturen zodat het nu in 134 landen jonge en gewone mensen op het spoor kan brengen van de bron en het doel van het leven.

Personalia

Toen Kris VAN STRYDONCK zich enkele jaren geleden steeds meer engageerde in de parochie-pastoraal in de zone Peer werd hem duidelijk dat zijn roeping om een andere invulling vroeg en dat het moment gekomen was om een incardinatie in het bisdom Hasselt aan te vragen. Begin 2019 ging een proeftijd van twee jaar van start en werd afgerond op 1 januari 2021. Dank aan Kris voor alles wat hij gedurende vele jaren gedaan heeft om het salesiaans pedagogisch-pastoraal project mee gestalte te geven in onze provincie. Kris werd enkele maanden geleden door bisschop Patrick Hoogmartens benoemd tot pastoor-moderator van de federatie Peer. We wensen hem Gods zegen toe voor de priesterlijke taken die hem in het bisdom Hasselt toevertrouwd worden.

Biddend verbonden met onze zieken

Jef Lannoo (St.-Denijs-Westrem) werd op 17 december 2020 met spoed opgenomen in het ziekenhuis Maria Middelares te Gent. Na controle en opvolging van het hart is hij sedert kerstavond terug in zijn gemeenschap. Jef stelt het goed. Door de onderzoeken is hij gerustgesteld.

Wilfried Meert (Oud-Heverlee) laat weten dat de chemospoelingen eergisteren beëindigd werden. De voorziene operatie aan zijn been werd uitgesteld en staat nu gepland op 27 januari 2021. We leven mee met Wilfried en bewonderen zijn sterke wil om door te gaan. In zijn contacten met mensen is hij zelf een steun en toeverlaat voor velen en kan hij daarin zijn priesterroeping beleven.

Bert Van der Linden (Oud-Heverlee) is gestruikeld en brak daarbij zijn arm. Het is voor Bert (87) een heel nieuwe ervaring; het is de eerste keer dat deze sportieveling een breuk oploopt.

Opnieuw raakten enkele medebroeders besmet met het coronavirus. In Oostende ging het om Mark Tips en Hoan Pham en bij onze missionarissen om André Saenen en Leo Panhuysen. Niemand is zwaar ziek geweest. Mark heeft wel nog behoorlijk wat last van vermoeidheid.

Thuisgekomen in het huis van de hemelse Vader

Het raakt mij, en met mij veel medebroeders, dat we sinds de rondzendbrief van een maand geleden vijf overleden medebroeders moeten vermelden. Dankbaar voor hun leven in de voetsporen van Don Bosco omschrijven we wie ze geweest zijn en wat ze betekend hebben.

Op 18 december 2020 is onze medebroeder-priester Gerard HUYGHEBAERT zachtjes naar de hemel gegaan. Als men ons dit een week eerder had verteld, zou niemand het geloofd hebben want op zijn 96^ste verjaardag (10 december 2020) ging hij nog voor in de eucharistie en genoot hij zichtbaar van de wijze waarop hij in de gemeenschap gevierd werd. Enkele dagen later voelde hij zich minder fit. Hij besefte dat dit misschien wel het einde kon betekenen, maar hij was er op voorbereid: hij keek vol vertrouwen uit naar de uiteindelijke ontmoeting met de Heer van alle leven. Hij was dankbaar voor een lang leven in dienst van God en de mensen. Gerard heeft gedurende vele jaren in velerlei opdrachten als econoom maar zeker ook in pastorale opdrachten meegewerkt aan het salesiaans project van onze provincie: in Hechtel, Groot-Bijgaarden, Vremde, Halle, Hoboken, Kortrijk en Sint-Pieters-Woluwe. Toen hij in augustus 2019 na de sluiting van de gemeenschap in Kortrijk naar Woluwe verhuisde, voelde het aan als thuiskomen. Hij kende het huis van vroeger en kwam er graag naartoe. We zagen Gerard genieten van iedere dag, dankbaar, eenvoudig, dienstbaar, attent voor zijn medebroeders. We hadden allemaal deugd van zijn minzame aanwezigheid, van zijn boeiende vertellingen over het verleden, van zijn trouwe en stichtende aanwezigheid in de kapel, van zijn stiptheid, van zijn fenomenaal geheugen. We namen noodgedwongen afscheid in heel beperkte kring, maar velen waren op dat moment verbonden in gebed. In betere tijden volgt nog een nadienst in zijn geboortedorp Beselare.

Een dag later, op 19 december 2020, kwam uit Congo de melding van het onverwachte overlijden van onze medebroeder-coadjuteur Kees SMEELE (82). Kees vertrok als missionaris uit Nederland naar Congo in 1971. Hij was van grote betekenis voor de Congolese salesiaanse provincie, lange tijd in Lubumbashi en later in Mbujimayi. De laatste decennia was hij werkzaam in Kinshasa. Eind november 2020 had Kees bij een val zijn arm op meerdere plaatsen gebroken. Hij werd geopereerd op 10 december 2020. Aanvankelijk herstelde hij redelijk goed maar plots verslechterde zijn toestand. Onze medebroeder Pol Feyen, eveneens werkzaam in Kinshasa, diende hem het sacrament van de zieken toe. Een dag later is hij overleden. Na bijna 50 jaar Congo heeft hij zijn missie voltooid. Het was al langer zijn wens om in Afrika begraven te worden. De afscheidsviering op 23 december 2020 had een voor Afrika ongewoon karakter; ook daar verliep deze in beperkte kring vanwege de viruspreventie. Jammer, want Kees was een graaggeziene figuur die heel veel mensen kende. Zijn provinciaal schreef: “Het overlijden van onze dierbare medebroeder Kees is een harde klap voor onze jonge provincie waarvan hij de ouderdomsdeken was. We zijn zijn provincie van herkomst zeer dankbaar, zijn familie en allen die hem steunden tijdens zijn salesiaanse leven, zowel in Europa als in Afrika! We houden een onvergetelijke herinnering aan zijn missionair enthousiasme en we bidden samen op deze momenten van rouw.”

Op 7 januari 2021 werden we op de hoogte gebracht van het overlijden van onze medebroeder-priester Paul VANLUFFELEN (67). Hij is overleden in Málaga, Spanje, vermoedelijk reeds op 21 december 2020. Gisteren werd hij begraven op het kerkhof San Fernando in Sevilla bij zijn medebroeders-salesianen. Paul deed het noviciaat in Oud-Heverlee in 1977-78 vanuit de toenmalige Nederlandse provincie. Door zijn interesse voor de Oosterse religies mocht hij zijn stagejaren doorbrengen in Thailand. Hij studeerde daarna theologie in Cremisan (Israël) en Rome. In 1985 ging hij in op een vraag van de toenmalige Algemeen Overste don Egidio Viganò om na zijn theologiestudies te werken voor de katholieken van de Byzantijns-Oekraïense ritus in Argentinië. Hij werd in 1986 tot priester gewijd in Rome. In 1987 vertrok hij naar Argentinië. Hij bleef er werken voor de Byzantijns-Oekraïense gemeenschap tot 2004. Daarna keerde hij terug naar onze provincie en was tot 2017 actief in de parochiepastoraal van de bisdommen Antwerpen en Breda. Na een sabbatperiode is hij in november 2018 opnieuw naar Argentinië vertrokken. Nadien waren er nagenoeg geen contacten meer met onze provincie. Paul was een kunstzinning man en zeer belezen, een levensgenieter ook maar hij is altijd een rusteloze zoeker gebleven. Nu hij in het huis van de hemelse Vader is thuisgekomen, moge hij daar voor altijd vredige rust gevonden hebben.

In mijn vorige brief schreef ik dat onze medebroeder-coadjuteur Kees HEEREN in het verpleeghuis La Verna te Wijchen een coronabesmetting had opgelopen en dat hij milde symptomen had. Daarna is zijn toestand geleidelijk achteruit gegaan. Hij ontving de ziekenzalving op 21 december 2020. Uiteindelijk is Kees in een coma geraakt. Hij overleed op 31 december 2020 net voor middernacht in de overgang van oud naar nieuw. Kees is 93 geworden. De overgang van het ene naar het andere jaar verving hij symbolisch door de overgang van het oude leven hier op aarde naar het nieuwe leven in Gods eeuwige geborgenheid. Kees woonde bijna 50 jaar in Leusden tot aan de sluiting van dit salesiaans werk in 1999. Achtereenvolgens was hij er assistent en leraar, adjunct-directeur en directeur van de school. Daarna was hij lid van de provinciale raad en secretaris van de provinciaal. In die tijd maakte hij met Bertus van den Bos prachtige kunstwerkjes met postzegels en papieren maquettes. De opbrengst was bestemd voor de zwerfkinderen in de salesiaanse missie van Haïti. Na Leusden zetten zij deze creatieve vorm van fondsenwerving verder in Voorburg en Zwolle tot ze in 2008 op rust gingen in Wijchen. De laatste jaren wist Kees het allemaal niet meer zo goed, maar als je op zijn kamer begon te spreken over Leusden of over de kunstwerken die er aan de muur hingen, zag je in zijn ogen de trots over wat hij had kunnen betekenen voor de Haïtiaanse zwerfkinderen. Door de coronamaatregelen kon ik jammer genoeg niet aanwezig zijn bij het afscheid. Graag dank ik hier Wim Flapper die de uitvaartliturgie geleid heeft en de overweging uitgesproken heeft.

In de voormiddag van 13 januari 2021 werden we vanuit het woonzorgcentrum H. Hart te Kortrijk op de hoogte gebracht van het overlijden van onze medebroeder-priester Paul COUDENYS. Hij werd geboren in Meulebeke op 3 februari 1933 en zou binnenkort dus 88 geworden zijn. Deze ingoede man was salesiaan met hart en ziel, beschikbaar voor de grote verscheidenheid van opdrachten die hem in zijn leven werden toevertrouwd. Of hij nu leraar was of opvoeder in het internaat en de Jeugdhulp of econoom of verzorger van zieke medebroeders of rector van de kapel, overal was hij trouw op post en zeer gedienstig. In al zijn eenvoud en bescheidenheid was hij een groot voorbeeld voor velen. Met grote dankbaarheid denken we aan zijn oneindige dienstbaarheid, zijn overtuigd geloof en zijn onvoorwaardelijke trouw in het religieuze leven, zijn milde en zachtmoedige houding tegenover jonge mensen, zijn deugddoende aanwezigheid in de gemeenschap. Persoonlijk had ik het geluk om samen met Paul enkele jaren deel te mogen uitmaken van de Oasegemeenschap te Groot-Bijgaarden. Paul was altijd in de weer, vaak op de achtergrond en ongezien, maar wel onmisbaar als ondersteuning voor wie meer op het voorplan werkte. De jongeren die het Oasecentrum bezochten, waardeerden hem enorm voor wie hij was, respectvol en attent, en voor de wijze waarop hij met hen begaan was. We bidden dankbaar voor deze vriendelijke tochtgenoot die teken en drager was van Gods liefde voor de mensen.

In Wehl (bij Doetinchem) is op 13 januari 2021 Thea Beerten-Roeloefs plotseling overleden. Zij was de oudere zus van onze medebroeder Theo Roelofs.

Voor de generatie medebroeders die indertijd vanuit Groot-Bijgaarden appelen gingen plukken in Zellik deel ik mee dat Marie Vanderhasselt-Vankeerberghen eergisteren overleden is. Ze werd 98.

Het leven heeft ons veel moois te bieden maar er zijn ook momenten van droefheid en afscheid. Als gelovige mensen mogen we ons dan laten leiden door de woorden van Jezus: “Ook al zijn jullie bedroefd, jullie droefheid zal in vreugde verkeren. … Ik zal jullie weerzien en jullie hart zal vol vreugde zijn, een vreugde die niemand je ooit kan ontnemen.” (Johannes 16, 20b.22b)

We bidden dat onze dierbare overledenen inderdaad de vreugde mogen beleven van de eeuwige vrede van de God van het Leven. Mogen zij nu rusten in Zijn altijddurende nabijheid.

In het vooruitzicht

Van 15 tot 17 januari 2021 vinden de jaarlijkse spiritualiteitsdagen plaats. De jaarspreuk voor 2021,DOOR HOOP BEWOGEN, wordt dan uitvoering toegelicht. Uitzonderlijk wordt er geen bijeenkomst georganiseerd in Rome of Turijn met vertegenwoordigers van de 32 deelgroepen van de Salesiaanse Familie (salesianen, zusters, medewerkers, vrijwilligsters en vrijwilligers, oud-leerlingen en nog een hele reeks andere congregaties - zoals de Michaëlieten - en groeperingen). Dit jaar verloopt alles online. Daardoor hebben veel meer mensen dan de gebruikelijke vertegenwoordigers van de deelgroepen wereldwijd toegang tot het programma, zelfs in die mate dat men nu al overweegt om deze dagen ook in de toekomst digitaal toegankelijk te maken. Voor het gemeenschappelijk gedeelte volstaat het te surfen naar https://www.facebook.com/agenziaans en een taal te kiezen (Nederlands is niet voorzien). Voor het specifieke gedeelte (gespreksgroepen) moest je vooraf inschrijven. Eric Haelvoet die voor onze provincie de coördinator is van de Salesiaanse Familie zal het hele programma volgen. Het gemeenschappelijk gedeelte is te volgen op vrijdag en zaterdag 15-16 januari 2021 telkens van 13.00 tot 15.30 uur. Op zondag begint het om 12.30 met de eucharistieviering waarin onze Algemeen Overste don Ángel voorgaat.

Op 31 januari 2021 viert de hele salesiaanse wereld het feest van Don Bosco. In onze salesiaanse huizen en bij veel mensen die met Don Bosco verbonden zijn, start 9 dagen eerder een noveen; negen dagen van voorbereiding op het feest. We bidden dan op voorspraak van Don Bosco voor de intenties van alle mensen die op ons gebed rekenen.

Op zaterdag 6 februari 2021 worden alle directeurs en vicarissen van onze gemeenschappen uitgenodigd voor een digitale vormingsdag. De twee belangrijkste inhouden van deze dag zijn: de Strenna 2021 (toegelicht door Eric Haelvoet) en de voorstelling van het boek Animatie en Bestuur van de Gemeenschap. Na deze vormingsdag zullen alle medebroeders het boek ontvangen zodat er in de gemeenschappen mee kan worden gewerkt.

Op 14-15-16 februari 2021 stond een driedaagse gepland voor alle medebroeders jonger dan 50. Door de verlenging van de coronamaatregelen is het echter niet toegelaten deze bijeenkomst te organiseren. We verschuiven ze (in verkorte vorm) naar een latere datum: vrijdag 14 mei 2021.

De planning voor de jaarlijkse visitatie van de provinciaal in de gemeenschappen is door de coronamaatregelen in de war gestuurd. Vier gemeenschappen kwamen reeds aan bod. Voor de andere wachten we af hoe de situatie evolueert.

Alle gemeenschappen hebben de planning voor de retraites van 2021 ontvangen. We hopen dat alles kan plaatsvinden zoals het nu gepland is. Houd in het oog dat je voor enkele van die retraites zo spoedig mogelijk en rechtstreeks bij Marc Vanhoutte moet inschrijven.

Info uit de provinciale raad

Na het conclaaf van eind juli 2020 stuurden we het beleidsplan van de provincie bij. In verschillende gemeenschappen heb ik dit reeds toegelicht. Deze toch wel ambitieuze plannen om de salesiaanse toekomst van onze provincie te garanderen, lopen dit werkjaar echter tegen de grenzen aan van de lockdown. Perspectieven uitdokteren en concretiseren voor een computerscherm of langs de telefoon is anders dan dat je met mensen rond de tafel kunt gaan zitten en reflecteren over visies en strategieën. Toch proberen we met de provinciale raad, die al maanden online vergadert, stap voor stap de verschillende thema’s aan te pakken. Ook de werkgroepen in de provincie leveren met dezelfde online-beperkingen toch goed werk.

Terugkerende onderwerpen in de raad zijn: de zorg voor de medebroeders, de zieken, de begeleiding van de jonge medebroeders, de verslagen van de visitaties in de gemeenschappen, de toekomst van onze gemeenschappen, de herstructurering, de Salesiaanse Familie enz.

Hoewel het in de gegeven omstandigheden niet vanzelfsprekend is, zijn er toch contacten met de sectoren. We kregen informatie over de werking van Don Bosco Werken Nederland, Bartimeus, de Savioparochie en onze internaten. We gingen het gesprek aan met VIA Don Bosco waar vooral het thema van de ecologie ter sprake kwam. In voorbereiding op de realisatie van de beleidsopties op dit domein hebben we een werkgroepje samengesteld dat de provinciale raad op weg moet zetten. De leden: Lawrence Okoli, Hoan Pham, Koen Timmermans en Dieter Verpoest.

Uiteraard hebben we ook verschillende keren gesproken over Don Bosco Media en het nieuwe ‘Don Bosco magazine’. De fusie van Don Bosco Vlaanderen en Don Bosco NU is een feit. Het allereerste nummer - in een heel nieuw kleedje - mag je verwachten rond 10 februari 2021. Voortaan zullen er 4 nummers zijn per jaargang.

Tot slot: we wensen iedereen een intense voorbereiding op een inspirerend Don Boscofeest!

In salesiaanse verbondenheid

Wilfried Wambeke sdb, provinciaal

---