Brief van de provinciaal 2020-2021/01
Onze provinciaal, Wilfried Wambeke, brengt mededelingen uit de provincie.
Vandaag, feest van de Tenhemelopneming van Maria, vieren we dat Maria haar Zoon is gevolgd op zijn weg van dood naar verrijzenis. Daardoor neemt zij een unieke plaats in als ‘koningin van de hemel’, maar tegelijk blijft zij de ‘nederige dienares’ die beseft dat al het goede dat haar overkomt, aan de Heer te danken is. Ik verwijs hier graag naar Kerknet.be waar je onder de titel ‘Van liefde sterven’ een bijdrage vindt van Franciscus van Sales over de Tenhemelopneming van Maria.
Deze brief is de eerste van het nieuwe werkjaar. Dat betekent dat 1 september nu heel snel dichterbij komt. Velen hebben zeker niet stilgezeten tijdens de voorbije zomermaanden. In de sector van de Jeugdhulp, in Jeugddienst Don Bosco, op de speelpleinen, allerlei vakantiekampen en vrijetijdsinitiatieven is de voorbije maanden ontzettend veel energie ontwikkeld om kinderen en jongeren een aangename tijd te bezorgen. De coronamaatregelen hebben extra inspanningen gevergd, maar het heeft personeelsleden en veel jonge vrijwilligers niet verhinderd het beste van zichzelf te geven voor anderen.
Hier op campus Woluwe mochten we speelpleinwerking Raccoon verwelkomen, maar ook projectkampen van Idee Kids vzw en inburgeringscursussen. In het internaat kwamen Europese jongeren overnachten die in een nabijgelegen balletschool de zomercursussen volgden. Het was een hele klus om alle bubbels strikt uit elkaar te houden, maar door de goede samenwerking van de Franstalige en de Nederlandstalige school en het internaat lukte het allemaal naar behoren. En toch blijft het vreemd om in een salesiaanse context waar gastvrijheid zo belangrijk is, wanden te moeten bouwen en afsluitingen te moeten plaatsen die afstand creëren tussen jonge mensen, terwijl juist die leeftijdsgroep zo’n nood heeft aan ruimte om zich uit te leven en sociale contacten te leggen. Anderzijds mogen we veel jonge mensen een hele grote pluim geven: op enkele uitzonderingen na hebben zij honderden kampen en speelpleinen coronavrij kunnen houden door het correct naleven van toch niet vanzelfsprekende veiligheidsvoorschriften. Jammer dat de media dit zo weinig in beeld brengen, terwijl ze wel inzoomen op kleine groepjes amokmakers die zich niet aan de voorschriften willen houden.
De komende weken zal in onze scholen en internaten hard gewerkt worden om alle leerlingen te kunnen onthalen op 1 september. Het ziet er nu naar uit dat ze allemaal zullen kunnen starten. Laten we hopen dat dit zo blijft, dat zoveel mogelijk leerlingen elke dag naar school zullen kunnen gaan in zo veilig mogelijke omstandigheden en dat zo weinig mogelijk jongeren zullen afhaken.
Paus Franciscus tot de leden van het Algemeen Kapittel 2020
Tijdens het Algemeen Kapittel van februari-maart 2020 in Turijn deelde Algemeen Overste don Ángel Fernández Artime mee dat paus Franciscus de wens uitgedrukt had bij het kapittel van de Salesianen van Don Bosco aan te sluiten en er te verblijven van vrijdagmiddag tot zaterdagmiddag. Hij wilde de sfeer proeven, mee met ons aan tafel gaan, in Valdocco blijven overnachten, enz. Door de toen snel oprukkende Covid-19-besmetting in Noord-Italië werd dit echter onmogelijk. Daarom richtte Paus Franciscus zich in een schriftelijke boodschap tot de kapittelleden.
Die boodschap is ondertussen vertaald naar het Nederlands (6 blz). Naar goede gewoonte zijn we einde juli 2020 het conclaaf van de provinciale raad begonnen met een halve bezinningsdag en hebben we met deze tekst gewerkt. In wat volgt, haal ik er een aantal gedachten uit.
Paus Franciscus ziet het als veelbetekenend dat het Algemeen Kapittel na een lange onderbreking weer in Valdocco gehouden wordt: de historische plaats waar de herinnering blijft leven aan de stichtingsdroom van Don Bosco. Hij noemt het geluid en de stemmen van het oratorio (dat in Valdocco nog steeds actief is) de meest afdoende muziek om de Heilige Geest toe te laten het charismatisch geschenk van onze stichter te doen herleven. Hij vraagt ons, salesianen, de ramen niet te sluiten voor dit achtergrondgeluid want precies dit geluid zal ons helpen op creatieve wijze trouw te blijven aan onze salesiaanse identiteit.
In een snel veranderende wereld moeten we een dubbele openheid hebben: ten aanzien van de jonge mensen en hun noden en ten aanzien van de Geest en al wat Hij wil transformeren. Verantwoordelijk omgaan met de realiteit houdt in dat we niet alleen rekenen op eigen kracht, maar kijken naar wat de Heer wil en kan realiseren onder ons. We zijn en moeten blijven: mannen van geloof, gepassioneerd door Jezus Christus, die naar jonge mensen kijken met een hoopvolle blik en hun de kans bieden oogcontact te krijgen met Jezus die hen vertelt “dat er in alle duistere en pijnlijke situaties een uitweg is” (Christus leeft, nr. 104).
De salesiaan van de 21ste eeuw is een man die vervuld is van hoop omdat hij weet dat de Heer de kern is van zijn leven en “alles nieuw kan maken” (Apok 21,5). Dat alleen zal ons redden van een houding van berusting en defensieve overlevingsdrang en ons beletten het charisma te herleiden tot bepaalde werken of structuren. We moeten ons hoeden voor routine en met een houding van hoop educatieve processen tot stand brengen die een alternatief zijn voor de heersende cultuur die in veel situaties leidt tot de verstikking van de dromen van jonge mensen.
Don Bosco liet zich raken door het leven van jonge mensen met hun concreet gezicht en hun concrete geschiedenis. Zij brachten hem in beweging. Wat hij deed, was veel meer dan een gebaar van goede wil of edelmoedigheid; het was een daad van permanente bekering naar de Heer toe en naar wat Hij van ons vraagt. Een charisma heeft er nood aan permanent geëvangeliseerd en vernieuwd te worden, in ons geval vooral door de armste jongeren. Via hen en met hen toont de Heer ons zijn wil en zijn dromen. “Laten we geen Kerk zijn die ongevoelig blijft voor de drama’s van haar jongeren” (Christus leeft, nr. 75).
Het idee dat de jongeren aan de basis liggen van het charisma van Don Bosco bracht paus Franciscus tot de volgende stellingname die naderhand bleef nazinderen tijdens het Kapittel: “Het is belangrijk duidelijk te maken dat we niet gevormd worden voor de zending, maar in de zending waar ons hele leven met zijn keuzes en prioriteiten rond draait. De zending tussen de mensen is onze beste scholing. Als we ons isoleren of afzonderen van de mensen voor wie we geroepen zijn, zal onze identiteit van godgewijden ons ontsnappen en wordt het een karikatuur.”
In dat verband waarschuwde de paus voor klerikalisme: het persoonlijk naar zich toe trekken en bepalen van de ruimte, terwijl men de zalving van het Volk van God minimaliseert en uitschakelt. Hij noemde het een elitaire manier om de roeping te beleven, en zelfs een perversie.
Verder waarschuwde hij evenzeer voor rigorisme: een hindernis die menselijke processen wil beheersen en controleren vanuit een scrupuleuze, strenge en zelfs bekrompen houding ten opzichte van de beperktheden en zwakheden van zichzelf en van de ander. Degenen die mensen begeleiden in hun groei, moeten mensen zijn met een brede horizon.
Het is dan ook dringend nodig, aldus paus Franciscus, een stijl van vorming te vinden die op structurele wijze erkent dat de evangelisatie een totale participatie veronderstelt van elke gedoopte, met zijn talenten én zijn grenzen. Het gaat om een participatie waarbij dienstbaarheid, vooral aan de allerarmsten, de dragende as is die helpt om de Heer bekend te maken en te getuigen van Hem “die niet gekomen is om gediend te worden, maar om te dienen” (Mt 20,28).
Deze optie vertaalt zich in verschillende roepingen in onze huizen. De paus duidt twee vormen van aanwezigheid aan die in de salesiaanse gemeenschap een tegengif vormen tegen elke klerikale en rigoristische neiging: de coadjuteur en de vrouwen. Hij noemt de coadjuteurs een levende uitdrukking van de gratuïteit die eigen is aan ons charisma: de salesiaan is een levende verwijzing naar een aanwezigheid tussen de jongeren waarbij beschikbaarheid, luisterbereidheid, vreugde en toewijding essentiële aspecten zijn.
Wat de aanwezigheid van vrouwen betreft: hier vraagt de paus zich af wat er van Valdocco zou geworden zijn zonder de aanwezigheid van Mamma Margherita, de moeder van Don Bosco. Zonder een echte, effectieve en affectieve aanwezigheid van vrouwen, zo schrijft hij, zouden onze werken de moed en de capaciteit missen om gastvrij en als een thuis te zijn.
Omdat onze Salesiaanse Familie wereldwijd actief is, ligt het voor de hand dat we streven naar een christendom dat de taal en de cultuur van de lokale bevolkingen kan integreren. De eenheid van onze familie komt niet in het gedrang als we in staat zijn alle verschillen aan te nemen en ze te aanvaarden als een verrijking.
Ook op het digitale terrein ligt een grote verantwoordelijkheid voor de salesianen. Op een intelligente manier moeten we thuis zijn op het web en het erkennen als een domein van de zending. Het mag zeker geen oppervlakkige virtualiteit worden die niet betrokken is op het leven van jongeren en medebroeders.
Tot besluit verwijst paus Franciscus naar de dromen van Don Bosco. Ze hielden hem niet in slaap maar hielpen hem om andere maatstaven van leven aan te nemen: maatstaven die voortkomen uit het binnenste van Gods mededogen. Hij eindigt met: “Droom ... en niet alleen voor jullie zelf en de congregatie, maar voor alle jonge mensen die de kracht, het licht en de troost van vriendschap met Jezus Christus missen, die een geloofsgemeenschap missen die hen ondersteunt, die een horizon missen die zin en leven geeft (cf. De vreugde van het evangelie, nr. 49). Droom ... en doe anderen dromen!”
De integrale tekst van de pauselijke boodschap wordt eerstdaags aan alle medebroeders bezorgd, samen met de werkvorm die we hanteerden tijdens het conclaaf. Hij kan zeker dienen om er een maandelijkse halve bezinningsdag aan te wijden.
Conclaaf van de provinciale raad: 26-29 juli 2020
Doordat drie raadsleden door de medebroeders van onze provincie in een consultatie bevestigd werden in hun functie, gingen we met dezelfde ploeg van start als vorig jaar. Het werd deze keer een echte conclaafervaring (van het Latijnse ‘cum clave’, met sleutel op de deur). Na enige aarzeling en na overleg met de zusters Clarissen in Oostende besloten we toch samen te komen in het Monasterium Zonnelied bij de zusters, mits het respecteren van enkele duidelijke richtlijnen: we gingen nergens op bezoek, hielden afstand, kwamen in principe niet buiten het gebouw en zeker niet op drukke plaatsen (niemand van ons heeft dit jaar de zee gezien).
Dat we afgesloten waren van de buitenwereld bevorderde alleszins de werksfeer. Zoals reeds gezegd, begonnen we op maandagvoormiddag met een halve bezinningsdag rond de boodschap van paus Franciscus (zie hierboven).
In de eerste sessie op maandagnamiddag vertrokken we vanuit de ‘navigatiekaart’ die de Algemeen Overste drie jaar geleden, bij het aantreden van de nieuwe provinciaal en zijn raad, aan onze provincie bezorgde. Daarin gaf hij 11 aanwijzingen mee voor het beleid van de zes komende jaar. We legden er een document naast, eveneens van 2017, waarin de Algemeen Secretaris van de congregatie de 11 richtlijnen concretiseerde op basis van de besluiten van ons Provinciaal Kapittel van 2016 en van het eindverslag van de bijzondere canonieke visitatie die ook in 2016 plaatsvond. Ten slotte namen we er het beleidsplan van onze provincie bij. We maakten een tussentijdse stand van zaken op: wat werd reeds gerealiseerd, wat werd vertaald in beleidsopties maar moet nog verder afgewerkt worden, en wat kunnen we eventueel nog meer doen om gevolg te geven aan iedere richtlijn van de Algemeen Overste? Op basis van het verslag van deze conclaafsessie zal een persoonlijk gesprek plaatsvinden met de Algemeen Overste die in maart 2021 in Valdocco voor een tiental dagen alle provinciaals uitnodigt die drie jaar in dienst zijn.
In de tweede maandagnamiddagsessie ging onze aandacht naar het provinciaal pastoraal-pedagogisch plan, de activiteiten van de ‘Werkgroep Pastoraal Plan’ en de optie om lokaal kernen op te richten die de plaatselijke pastoraal-pedagogische gemeenschap salesiaans ondersteunen en animeren. Op dit domein staan we nog steeds voor een grote uitdaging. Centrale bekommernis is het behoud van de salesiaanse identiteit in onze werken, ook daar waar geen salesianen meer zijn, en het vormen en begeleiden van mensen die borg staan voor die identiteit in al haar facetten.
In de avondsessie op maandag keken we met een kritische blik naar de werking van de eigen provinciale raad. In de mate dat corona het ons toelaat, willen we blijven vergaderen op locatie: in onze huizen en onze werken. Het komende jaar willen we een sterkere verbinding maken met de werkgroepen en commissies die de salesiaanse animatie van onze provincie behartigen.
Op dinsdagochtend hadden we Carlo Loots uitgenodigd. Hij heeft een document uitgewerkt ter voorkoming van grensoverschrijdend gedrag, bedoeld voor de salesianen. In onze provincie hebben we verscheidene dergelijke documenten die meestal specifieke richtlijnen bevatten voor de verschillende sectoren. Dit nieuwe protocol of integriteitscharter richt zich uitdrukkelijk tot de medebroeders en bevat onder meer elementen betreffende de opleiding van de jonge salesianen. Het document wordt nu gefinaliseerd en zal tijdens de canonieke visitaties van het komende werkjaar aan de medebroeders voorgesteld worden.
Het tweede deel van de dinsdagvoormiddag stonden we stil bij de wenselijkheid van een voltijds vrijgestelde gedelegeerde voor de jongeren-, roepingen- en gezinspastoraal in onze provincie. We dachten na over de voor- en nadelen, maar kwamen nog niet tot een besluit. In de loop van dit werkjaar willen we verder groeien naar een weloverwogen beslissing.
Dinsdagnamiddag kwamen zowel het beleidsplan als het masterplan van onze provincie aan bod. Op basis van deze werksessie zal het beleidsplan bijgestuurd worden, zodat we het met de nodige toelichting kunnen meegeven met de directeurs tijdens de directeursvergadering van 29-30 september 2020.
Ten slotte was er een sessie over Don Bosco Media en de samenwerking met Don Bosco Vorming & Animatie. Het gesprek spitste zich vooral toe op een fusie van de tijdschriften Don Bosco NU en Don Bosco Vlaanderen. We hebben de intentie dit te realiseren vanaf januari 2021. Het is nu reeds zo dat artikels vlot uitgewisseld worden tussen Nederland en Vlaanderen. We zullen de twee tijdschriftnamen behouden en de verzending verder laten gebeuren vanuit beide landen. Naast de titelpagina en drie andere bladzijden die verschillend zullen zijn voor beide bladen, zullen de overige 20 bladzijden identiek zijn. Er komt dan ook een fusie van de twee redactieraden.
Op woensdagvoormiddag hielden we een gewone provinciale raad. Daarin kwamen de evaluatie van het vormingstraject (de zogenaamde scrutinia) van enkele jonge medebroeders aan bod. Verder hadden we het over de geplande gemeenschapsdagen van het najaar. De Nederlandse medebroeders zullen hun traditionele bijeenkomst op de eerste woensdag van oktober in een beperkte vorm laten plaatsvinden in Assel. De jaarlijkse ontmoetingsdag van 11 november, die in 2020 gepland was in ons huis van Amsterdam, zullen we een jaartje uitstellen, in de hoop dat de omstandigheden dan veiliger zullen zijn.
Het conclaaf werd woensdagnamiddag afgerond met de jaarlijkse Statutaire Algemene Vergadering van Don Bosco Centrale vzw en Don Bosco Vlaanderen vzw. De leden van de Algemene Vergadering die niet tot de provinciale raad behoren, konden aansluiten via videoverbinding. Al enkele jaren op rij sloten we het conclaaf af met een gezellige barbecue in een van onze gemeenschappen. Dit jaar vonden we dat gezien de coronadreiging niet aangewezen.
Jubilea: dankbaar voor zoveel jaren trouwe dienst aan God en de mensen
Ook in 2020 mogen we in onze gemeenschappen geregeld medebroeders in de bloemetjes zetten. Ze hebben indertijd gehoor gegeven aan de roeping die ze van God ontvangen hebben en zich geëngageerd om te leven als salesiaan van Don Bosco: als coadjuteur of als priester. Artikel 2 van onze Constituties omschrijft onze roeping als volgt: “Wij, salesianen van Don Bosco (SDB) vormen een gemeenschap van gedoopten die gehoor geven aan de roepstem van de Geest en die de apostolische inzet van Don Bosco, onze Stichter, willen realiseren in een specifieke vorm van religieus leven: binnen de Kerk teken en drager zijn van Gods liefde voor de jongeren, in het bijzonder voor de armsten.”
De aantrekkingskracht van Christus en het evangelie en de motiverende uitdaging die ze vonden in het leven en werk van Don Bosco deed de hierna volgende medebroeders zoveel jaren geleden kiezen om salesiaan van Don Bosco te worden. Ze rondden hun noviciaatsjaar af met de eerste professie. Vanaf dat moment waren ze lid van de congregatie van de salesianen van Don Bosco.
Adrien Kerkhofs mocht de 65ste verjaardag van zijn eerste professie reeds vieren op 31 juli.
Morgen, 16 augustus (de geboortedag van Don Bosco, nu 205 jaar geleden) wordt feest gevierd in Assel voor, samengeteld, maar liefst 200 jaar salesiaans engagement: Pierre Eijk is dan 70 jaar salesiaan van Don Bosco en Herman Lieberom en Bernard van Lankvelt beiden 65 jaar. Mooi toch om te mogen toetreden tot de congregatie van Don Bosco op zijn verjaardag.
Voor Rik Biesmans en Gaston De Neve zal het op 2 september 75 jaar geleden zijn dat zij door hun eerste professie salesiaan van Don Bosco werden (in 1945). Eerder dit jaar hebben deze twee medebroeders ook al de 65ste verjaardag van hun priesterwijding mogen vieren: Gaston De Neve werd tot priester gewijd op 24 april 1955 en Rik Biesmans op 29 juni 1955.
Eveneens op 2 september zal in onze gemeenschappen dankbaar teruggeblikt worden op de eerste professiedag van deze medebroeders: Jos Biesmans, Jos Bouckaert, Paul Coudenys, Ludo Janssens, Louis Poelmans en Walter Van Wouwe zetten die belangrijke stap in hun leven, 65 jaar geleden; Fons Ceustermans en Marc Vanhoutte deden dat 60 jaar geleden, op 25 augustus 1960.
Ten slotte vermelden we nog drie medebroeders die 50 jaar geleden (op 12 september 1970) tot priester gewijd werden: Roger Burggraeve, Albert Van Hecke en Mgr. Luc Van Looy.
Aan alle jubilerende medebroeders zeggen we oprecht dank voor het beleven van hun roeping en voor hun jarenlange trouwe dienst voor de Kerk en onze congregatie. Al die jaren hebben zij met grote zorg en toewijding het beste van zichzelf gegeven voor jonge, arme en gewone mensen. Heel hartelijk dank daarvoor!
Onze zieke medemens biddend nabij
In een provincie met een hoge gemiddelde leeftijd is de zorg voor de oudere en zieke medebroeders een belangrijke prioriteit. Het zijn op de eerste plaats de directeurs van onze gemeenschappen die deze zorg opnemen. Het vervult me met grote dankbaarheid als ik zie hoe zij samen met hun gemeenschap die taak ter harte nemen. Ook de zieke medebroeders zelf hebben een eigen plaats in het gemeenschapsleven en - gezien hun situatie - een eigen bijdrage in de zending van de gemeenschap. In dit verband wil ik hier artikel 53 uit onze Constituties aanhalen: “De gemeenschap omringt de bejaarde en zieke medebroeders met zorg en genegenheid. Door het dienstbetoon dat ze aankunnen en door de aanvaarding van hun toestand zijn zij een bron van zegen voor de gemeenschap; zij verrijken er het familieklimaat en verdiepen de eenheid. Hun leven krijgt een nieuwe apostolische zin: door gelovig hun beperkingen en hun lijden op te dragen voor de medebroeders en de jongeren, verenigen zij zich met het verlossend lijden van de Heer en blijven zij deel hebben aan de salesiaanse zending.”
Albert Debakkere (Hechtel) werd op 22 juni 2020 opgenomen in het Woonzorgcentrum Reigersvliet te Leopoldsburg. Begin juli werd hij echter opnieuw met spoed naar het ziekenhuis van Heusden-Zolder gebracht. Zijn toestand is nog steeds zeer zorgwekkend, maar vorige maandag werd hij ontslagen uit het ziekenhuis en terug naar Reigersvliet overgebracht. Voor een noodzakelijke chirurgische ingreep is Albert te zwak geworden. Men vreest dat hij het niet zou halen. In het Woonzorgcentrum probeert men het hem nu zo comfortabel mogelijk te maken.
Walter Van Wouwe (Sint-Denijs-Westrem) is de voorbije dagen heel sterk achteruit gegaan. De extreme hitte heeft hierbij zeker in zijn nadeel gespeeld. Gisteren vernamen we dat hij niet meer reageert op het bezoek van zijn medebroeders. We weten dat Walter verlangt te mogen sterven.
Wilfried Meert (Oud-Heverlee) kijkt na maanden van hevige pijnen uit naar een operatie aan zijn been. De chirurgen zullen tijdens de ingreep beslissen of en tot waar ze een verdere amputatie uitvoeren. Hij wacht nu tot hij opgeroepen wordt voor de operatie. Toen die beslissing genomen was, kreeg hij nog ander slechts nieuws: er zijn opnieuw enkele kankervlekjes ontdekt in de blaas. Daarvoor moet zo snel mogelijk weer een chemokuur starten. De samenloop van deze twee beslissingen maakt het voor Wilfried heel zwaar om dragen.
Gaston De Neve (Boortmeerbeek) heeft verzorging nodig die de eigen gemeenschap niet langer kan bieden. Hij zal op maandag 17 augustus 2020 opgenomen worden in het Woonzorgcentrum van de zusters Annuntiaten te Heverlee.
Toon Boone (Sint-Denijs-Westrem) mocht vorige maandag, na twee weken verzorging in het Maria Middelaresziekenhuis te Gent, terugkeren naar zijn gemeenschap.
Eric Haelvoet (Groot-Bijgaarden) heeft tijdens een kamp van de Europascouts een scheurtje in de meniscus opgelopen. Bart Decancq (Oud-Heverlee) kwam ongelukkig ten val met de fiets en brak zijn linkerpols. Op 12 augustus 2020 werd zijn pols geopereerd.
Onze zieke medebroeders liggen ons nauw aan het hart. We willen hen nabij zijn in het lijden dat ze moeten doorstaan. Onze verbondenheid drukken we ook uit in ons dagelijks gebed. Ze weten dat ze daarop mogen rekenen. Hun pijn kunnen we niet in hun plaats dragen, maar we doen al het mogelijke om hen met de beste zorgen te laten omringen en we bidden dat mag gebeuren wat voor hen het beste is.
Thuis gekomen in het huis van de hemelse Vader
Wim van Lankvelt, broer van onze medebroeder Bernard (Assel) is op 28 juni 2020 op 86-jarige leeftijd overleden in Erp (NL, provincie Noord-Brabant).
In Itterbeek is Jeanne Van Roey op 87-jarige leeftijd naar het Vaderhuis teruggekeerd op 2 juli 2020. Zij was een zus van onze overleden medebroeder Piet Van Roey.
Onze medebroeder Herman Lieberom (Wijchen) nam afscheid van zijn oudste broer Theo (96). Hij overleed op 3 juli 2020 in Rotterdam.
Ook de familie van onze overleden medebroeder Jos Boemaars werd getroffen door een overlijden: broer Jan is op 81-jarige leeftijd gestorven in Rijen (NL, provincie Noord-Brabant).
Vandaag hebben we vernomen dat Ria, een schoonzus van Mgr. Adriaan van Luyn en van onze overleden medebroeders Wim en Kees, overleden is. Ze was de vrouw van hun broer Jan.
Mogen zij allen rusten in de vrede van de Heer.
Andere mededelingen
Vandaag werd zr Hilde Bosmans aangesteld tot nieuwe provinciale van de Zusters van Don Bosco in Vlaanderen. De plechtigheid vindt wegens de coronamaatregelen plaats in beperkte kring in de Saviokerk te Dilbeek maar zal daarom niet minder intens zijn. Veel zusters zullen van op afstand betrokken zijn en hun dankbaarheid beleven tegenover zr Hilde Uyttersprot die gedurende zes jaar de provincie leidde. Mijn dank, zr Hilde, in naam van alle medebroeders, voor alle getuigeniskracht en energie die van u uitging bij het verder uitstippelen van de pastoraal-pedagogische weg die Don Bosco en Moeder Mazzarello begonnen zijn. Ook de nieuwe provinciale zullen we als leden van dezelfde grote Salesiaanse Familie begeleiden met ons gebed en onze aanmoedigingen opdat zij in trouw aan de stichters de provincie van de zusters mag leiden met geloof en wijsheid, met moed en durf, met inspiratie en salesiaans enthousiasme.
We vernamen dat een medebroeder erg onder de indruk was toen hij even langsliep in het huis van Kortrijk dat de salesianen een jaar geleden verlaten hebben. De buitenmuren en de verdiepingen zijn nog herkenbaar, maar in het gebouw is alles grondig veranderd. Onder leiding van de zusters van Don Bosco en internaatsbeheerder Tom is ontzettend hard gewerkt om er binnenkort 40 internen te kunnen huisvesten. We zijn blij met deze nieuwe bestemming van onze vroegere woning en wensen het nieuw internaat een goede start toe.
Van Marc Vanhoutte kregen we de lijst van de retraites in 2021. Na de annulering van alle retraites in 2020 hopen we dat in 2021 alles veilig kan doorgaan zoals gepland. De retraite in Turijn-Mornese die morgen van start zou gaan, werd eveneens geannuleerd. We zoeken nog verder uit of we dit initiatief kunnen herhalen in 2021 of 2022.
Aan de directeurs deelden we reeds mee dat de nieuwe jaarspreuk voor 2021 bekendgemaakt werd. Tegen de achtergrond van de coronapandemie koos de Algemeen Overste voor: Hoop zet ons in beweging, aangevuld met het bijbelcitaat: “Zie, ik maak alles nieuw” (Apok 21,5). Binnenkort bezorgen we de directeurs een eerste achtergrondtekst waarin de Algemeen Overste zijn keuze verduidelijkt. Tegen het einde van december 2020 zal in de Akten van de Algemene Raad nog een uitgebreider commentaar bij de nieuwe jaarspreuk verschijnen.
We wensen iedereen een goede start van het nieuwe werkjaar. We hopen dat jij en al je dierbaren gezond mogen blijven en dat er spoedig een medicijn gevonden mag worden om Covid-19 een definitief halt toe te roepen.
In salesiaanse verbondenheid wensen we u een zalige feestdag van Maria Tenhemelopneming.
Wilfried Wambeke sdb, provinciaal
