Nieuwjaarswensen vanuit het DBOC
Didier Finet, voorzitter van het DBOC, brengt namens de dienst zijn nieuwjaarswensen uit aan iedereen die betrokken is bij het Don Bosco-onderwijs in Vlaanderen.
Beste collega
Bij dit nieuwe jaar wil ik je graag een goede gezondheid, geluk in je privéleven en veel passie in jouw onderwijsopdracht wensen.
In mijn brief van vorig jaar heb ik me afgevraagd of we als Don Boscoschool de maatschappij moeten nalopen of dat we een kritische stem moeten zijn. Is daarover reflecteren niet nadenken over onze visie op mens, wereld en samenleving? Is die visie en de daaruit voortvloeiende missie, strategie, troeven en ambities niet bepalend voor de standpunten en de engagementen die we vandaag en morgen willen innemen?
Terwijl ik dit schrijf gaan mijn gedachten naar de rellen op nieuwjaarsnacht in Molenbeek: jongeren plunderden winkels, stichtten brand en vernielden alles wat ze tegenkwamen. Mijn hart gaat uit naar de moedige videoboodschap van Sara Lou. Ze klaagt aan dat die relschoppers op één uur tijd het werk teniet doen van mensen die al jaren hun best doen om een Molenbeekse gemeenschap op te bouwen en mensen kansen geven.
Bij dit ontoelaatbaar gebeuren van enkele jongeren en bij de beklijvende reactie van Sara Lou, komen een aantal vragen bovendrijven: wie zijn die jongeren? Wie zijn hun ouders? Waarom begeven ze zich in zulke extreme vormen van vandalisme? Hoe kunnen we dit voorkomen? Welke rol kan ons onderwijs daarin spelen? Hoe zou Don Bosco hierop gereageerd hebben?
Met die vragen kom ik terecht bij Geoffrey Canada, een Amerikaanse opvoeder, sociale activist en auteur, wiens ideeën ik enerzijds heb leren kennen via de schitterende documentaire ‘Waiting for superman’ (2010) en via zijn initiatief Harlem Children’s Zone.
In de documenaire toont Geoffrey Canada, via zijn charterscholen, aan dat sociale klasse, etniciteit of de omgeving waarin je opgroeit totaal geen rol hoeft te spelen als het gaat om onderwijs. Uit ‘Harlem Children’s Zone' groeide een succesvol totaalplan voor onderwijs, hulpverlening, gezondheidszorg en huisvesting. Dit initatiatief kreeg navolging in o.a. Rotterdam en Antwerpen en is het bestuderen waard. In Rotterdam heb ik ermee kennisgemaakt. Kenmerkend voor de initiatieven van Geoffrey Canada: hij streeft ernaar om aan kwetsbare jongeren een positief toekomstperspectief te bieden zodat ze zich niet tegen een maatschappij moeten afzetten die hen niet als ‘vol’ en ‘gelijkwaardig’ herkent.
Misschien moeten we meer werk maken van zo’n brede schoolgedachte zonder onze kernopdracht uit het oog te verliezen. Een Don Boscoschool is en blijft op de eerste plaats een school. Dit betekent: aanbieden van kwaliteitsvol onderwijs zodat elke leerling — zeker de meest kwetsbaren — kan groeien. Een onderwijs dat ervoor zorgt dat elke leerling boven zichzelf uitstijgt, dat het hem/haar lukt om zijn/haar eigen verwachtingen te overtreffen: “plus est en vous” in leren leren, leren handelen, leren (samen)leven, leren van en in religie, leren zijn. Onderwijs waarbij iedereen mag excelleren! Hoge haalbare ambities bijgevolg voor alle leerlingen door het uitbouwen van een krachtige leeromgeving waarbij de passionele leraar het verschil maakt en waarbij volgende sleutelvraag wordt beantwoordt: op welke wijze kan de bekwaamheid, de motivatie, de interesse, de goesting, de wilskracht, ... , van elke leerling verhoogd worden zodat elke leerling als betere leer-ling groeit naar vrijheid, verantwoordelijkheid, verbondenheid en zin? Dit vanuit een organisatie die getuigt van respect, erkenning en openheid zodat het beste in mensen naar boven gehaald wordt en ze toekomstperspectief krijgen. Bevestiging en vertrouwen geven, verricht immers wonderen. Hierbij is Don Bosco onze gids en tochtgenoot en geloven we in zijn pedagogie van verbondenheid, vertrouwen, geloof, groei, vreugde, spel en hoop. Zoals hij kunnen we overal actief aankloppen om aan onze jongeren het beste te geven.
Onderwijs samen met ouders en andere betrokkenen (school, buurt, welzijn, gemeentelijke overheden, bedrijfsleven,…) die willen samenwerken aan een succesvolle toekomst voor alle kinderen en jongeren tussen 0 en 18 (22) jaar aan de hand van een doorgaande leerlijn. Onderwijs dat gericht is op leren door maatschappelijk engagement via de verankering van de school in de omgeving: “een school zonder muren” met vormen van sociaal handelen van jongeren op school en in de omgeving van de school (bijvoorbeeld mensen met beperkingen, lees- en huiswerkgroepen voor vluchtelingen, bejaarden, …).
Via deze samenwerking en dit engagement worden de leefwerelden van een kind en jongere, zowel thuis, op school als daarbuiten zodanig ondersteund dat de jongere maximaal tot ontwikkeling kan komen en toekomstperspectieven krijgt.
Hiervoor blijven we bekwame, enthousiaste en assisterende leraren en leidinggevenden nodig hebben die onderwijs als hun roeping zien en die sterk in samenwerking geloven. Het doet me deugd dat we die hebben en hoop dat jonge mensen, ook in de toekomst, zich verder tot onderwijs aangetrokken voelen.
Beste collega,
2019 wordt een jaar vol uitdagingen.
Een jaar waarbij we samen verder zullen groeien naar een salesiaans onderwijsproject met leren, onderwijzen en organiseren als dragers en vanuit ‘Opvoeden met Don Bosco als gids en tochtgenoot’.
Alvast dank om hieraan mee te willen werken! We rekenen op jou!
Gelukkig Nieuwjaar,
Didier Finet
Voorzitter DBOC
