Als je in het leven wilt stappen – gespreksavond met Roger Burggraeve
Een aantal weken geleden ontvingen we in onze mailbox van de school een uitnodiging van de Medewerkers van Don Bosco in Hechtel. Er zou een gespreksavond plaatsvinden met Roger Burggraeve met als thema ‘Als je in het leven wilt stappen’. Ik weet niet wat het juist was wat me zin deed krijgen om hier naartoe te gaan. De ronkende titel misschien? De naam Roger Burggraeve zelf? Of misschien het feit dat ik al veel gehoord had over die ‘Medewerkers van Don Bosco’ en ook wel nieuwsgierig was naar wat ze doen? Het zal wellicht een combinatie van deze drie factoren zijn geweest…
Ik had in mijn opleiding al een aantal keer het genoegen gehad om Roger Burggraeve te horen spreken en mijn verwachtingen waren eerlijk gezegd dan ook hooggespannen. Samen met hem het evangelie induiken, verdwalen in een verhaal en er zoveel rijker terug uitkomen en naar het eigen leven stappen … Ook afgelopen zaterdag slaagde hij er met verve in om gedurende bijna twee uur de aanwezigen te boeien en te inspireren.
De Bijbeltekst die centraal stond was het verhaal van de ‘rijke jongeling’ dat terug te vinden is bij de drie synoptici. Roger nam ons mee in een dieptelezing van de tekst, waarbij we mochten ontdekken dat dit verhaal in grote mate gaat om goesting, om grenzen stellen en om opvoeding. En laat dit nu ook net de dingen zijn waar we in de dagdagelijkse praktijk, in het spoor van Don Bosco, voortdurend mee bezig zijn: onze kinderen en onze leerlingen een kader en grenzen aanbieden vanuit de redelijkheid, de ‘ragionevolezza’. We doen dit niet om hen te beknotten in hun vrijheid. Integendeel: het stellen van verboden doet hen net goesting krijgen. Goesting om samen creatief op weg te gaan, om omwegen te zoeken, om ervaringsgewijs de waarde van het verbod vast te kunnen stellen en om te zetten in geboden die een specifiek gedrag vragen.
Uiteindelijk zagen we ook hier weer van hoeveel belang de ervaring is. Niet de ervaring in de zin van ‘iemand zegt me dat ik dit wél en dat niet mag doen’. Het gaat hier wél om de ervaring van ‘die persoon spreekt, handelt en leeft op zo’n manier, dat ik denk dat zijn of haar manier van leven de juiste weg is om na te volgen’. Don Bosco deed ons deze manier van ‘inspiratiebron zijn in en door het leven zelf’ al voor. Wij als opvoeders, in welke situatie dan ook, worden nog steeds uitgedaagd om hetzelfde te doen.
Gezien de grote opkomst weken we uit naar de grote kapel om de avond te beëindigen. Een stemmig bezinningsmoment sloot het formeel gedeelte van de avond af, waarna iedereen uitgenodigd werd om op het terras van de salesianen om even na te praten. Het werd voor mij alvast een zeer aangename kennismaking met de Medewerkers van Don Bosco.
Ben jij ook nieuwsgierig naar de Medewerkers van Don Bosco? Neem dan gerust contact op met Carine D’hondt (carinedhondt@yahoo.com) of voor Hechtel met Maarten Meeus (maarten.meeus@donbosco.be).
